Μας
λέει ο Κάλλιστος Γουέαρ, [...] ο θάνατος είναι εχθρός διότι είναι μια αφύσικη
κατάσταση! Ζούμε μέσα σε αυτήν την αφύσικη κατάσταση από τη στιγμή της γέννησής
μας ζώντας ως θανατική εμπειρία μικρούς επιμέρους θανάτους. Εμπειρία θανάτου
είναι ο ύπνος, εμπειρία θανάτου είναι κάθε ψυχολογική μετάβαση σε στάδιο
ωρίμανσης, καθώς βιώνουμε τον θάνατο του παλαιού, σταδιακή εμπειρία θανάτου
είναι η καθημερινή ζωή του γήρατος, ο χωρισμός από φίλους ή τόπους, η απόρριψη,
η άρνηση ανταπόκρισης στην αγάπη. [...]
Αλλά
στο βιβλίο αυτό ο συγγραφέας μας συλλογίζεται πιο πολύ για τους λόγους, τις
αιτίες που γεννούν τα πάθια του ανθρώπου. Οι παραμυθητικές και ποιμαντικές ομιλίες
του μοιάζουν να αποτελούν ένα εμβριθές σχόλιο επάνω στα αδιέξοδα της ύπαρξης
και τις αντιφάσεις που βιώνει ο πνευματικός άνθρωπος στην καθημερινότητά του.
Μας παραδίδει με αυτόν τον τρόπο μια μικρή, αλλά ουσιαστική θεολογική εισαγωγή
στις προϋποθέσεις και αφετηρίες της εκκλησιαστικής θεραπευτικής πνευματικών
αλλά και σωματικών νοσημάτων, μέσα από τη θεολογία της ειρήνης. (Από την
εισαγωγή του Κωνσταντίνου Κορναράκη)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου