Ο μόνος που δεν ξέρει την αγάπη.ΕΙΝΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ!

Ήταν ένας γεωργός που αγαπούσε πολύ τις ελιές του

Αλλά πιο πολύ μια ελιά, μια μικρούλα ελιά που του θύμιζε

την πρώτη του αγάπη κοντή και στρουμπουλή.

Της είχε φτιάξει ένα λευκό περιδέραιο με πέτρες, είχε μια 

παλιά πολυθρόνα από κάτω, καθότανε τα βράδια και 

κουβέντιαζε τις αναμνήσεις και τα όνειρά του.

Η ελιά για πρώτη χρονιά φορτώθηκε καρπό.

Ομόρφυνε, λύγισε τα κλαδιά της.

Κάποια στιγμή αρχές Δεκέμβρη ήτανε, έρχεται ο γεωργός, 

βάζει από κάτω τα πανιά, παίρνει μια βέργα, ανεβαίνει πάνω,

πάνε οι ελιές, πάνε τα φύλλα, πάει η ομορφιά.

Εκείνη άρχισε να κλαίει.

Μα πως εννοεί ο άνθρωπος την αγάπη; ρώτησε.

Μ’ αγαπούσε έλεγε, και με χάλασε;

Τότε ακούει μια μαργαρίτα από κάτω να της λέει.

Τον άνθρωπο μην τον παρεξηγείς. 

ΕΙΝΑΙ Ο ΜΟΝΟΣ.....Ο ΜΟΝΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ ΤΙ ΘΑ 

ΠΕΙ ΑΓΑΠΗ.....ΠΟΥ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ.

Κοίταξε έμενα, είπε η μαργαρίτα, που μια ζωή με μαδάει 

για να μάθει.

Τι κρίμα.

Την καλημέρα μου σε όλους.

Με αγάπη Χριστού πατήρ Νεκτάριος.