Συχνά η καταδίκη εμφανίζεται στην οικογενειακή ζωή, στον κύκλο των πιο κοντινών ανθρώπων, εκείνων που εμείς, όπως μας φαίνεται, αγαπάμε περισσότερο από όλα. Πρόσφατα άκουσα αυτή την ιστορία. Μια γυναίκα έφερε στο σπίτι δύο μεγάλα και πολύ όμορφα μήλα για την κόρη της. Το κορίτσι πήρε χαρούμενα τα μήλα και, μπροστά στη μητέρα της, πρώτα δάγκωσε το ένα. Η μαμά περίμενε την κόρη της να της προσφέρει ένα δεύτερο μήλο. Αλλά το δάγκωσε. Δάκρυα εμφανίστηκαν στα μάτια της μητέρας: ήθελε τόσο προσοχή και αγάπη από την κόρη της. Σκέφτηκε ότι δεν μπορούσε να της διδάξει το πιο σημαντικό πράγμα - την καλοσύνη και τη συμπόνια. Αλλά η καταδίκη του παιδιού ήταν… βιαστική. Όταν το κορίτσι κατάπιε το δεύτερο κομμάτι, έδωσε ένα από τα δαγκωμένα μήλα στη μητέρα της και είπε: «Μαμά, πάρε αυτό το μήλο: είναι πιο γλυκό από το άλλο». Αυτή η πραγματική ιστορία μας διδάσκει να μην βιαζόμαστε να βγάζουμε συμπεράσματα και εκτιμήσεις για τους γείτονές μας, αλλά να προσπαθούμε υπομονετικά να «σηκώνουμε ο ένας τα βάρη του άλλου».
Αρχιερέας Αντρέι Οβτσινίκοφ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου