«Ὁ κόσμος δὲν τὸ ἔχει ἀνάγκη»
Γιὰ πολλοὺς ἀπὸ ἐμᾶς ὁ πατὴρ Νικόλαος ἦταν ὄχι μόνο Γέροντας-πνευματικός, ἀλλὰ ἀναπλήρωσε ὅλα τὰ μέλη τῆς οἰκογένειας, καὶ τὸν πατέρα καὶ τὴν μητέρα. Δηλαδή, «τοῖς πᾶσι γέγονε τὰ πάντα», σύμφωνα μὲ τὸν Ἀπόστολο... Αὐτὴ ἦταν ἡ
ἀληθινὴ πνευματικὴ συγγένεια, μὲ πνεῦμα καὶ μὲ πίστη. Τὸν καθένα ἀπὸ ἐμᾶς τὸν στήριζε ἀπὸ μόνη της ἡ ἴδια ἡ παρουσία του, ἦταν ἀρκετὸ ἁπλῶς νὰ βλέπουμε καὶ νὰ ἀκοῦμε τὸν Γέροντα.
Ἦταν ἀληθινὸς ποιμένας τοῦ Χριστοῦ καὶ μπορούσαμε νὰ ἐπαναλάβουμε τὰ λόγια, τὰ ὁποῖα κάποτε εἶπε ὁ Ἀπόστολος
Φίλιππος στὸν Ναθαναήλ: «Ὅν ἔγραψεν Μωϋσῆς ἐν τῷ νόμῳ καὶ οἱ προφῆται εὑρήκαμεν... Ἔρχου καὶ ἴδε...»
Θυμᾶμαι, πῶς παρακαλούσαμε τὸν Γέροντα: «Πάτερ, ή εὐλογημένη ζωή, ἡ πορεία Σας καὶ ὁ πνευματικός Σας ἀγῶνας, ὄχι
μόνο εἶναι διδακτικά, ἀλλὰ σωτήρια. Εἶναι ἀνάγκη γιὰ τὴν χριστιανικὴ τελειότητα νὰ τὰ γνωρίζει ὁ κόσμος. Βλέποντας τήν
εὐάρεστη στὸν Θεό ζωή Σας, τὸ πῶς ὑπομένατε τὶς θλίψεις καὶ τὶς
δοκιμασίες ἀπὸ τοὺς πειρασμούς, γνωρίζοντας τὶς ἀληθινὲς
σκέψεις καὶ διδαχές Σας, πολλὲς ψυχὲς θὰ στερεωθοῦν. Εἴμαστε ἀδύναμοι, Πάτερ, δὲν μποροῦμε χωρὶς ἐνίσχυση. Ἔχουμε ἀνάγκη
τὶς νουθεσίες Σας γιὰ στερέωση τῆς πίστεως. Γιὰ τὴν θεραπεία της
καρδιακῆς μας τύφλωσης καὶ γιὰ τὴν τελείωση...»
Ἐκεῖνες τις στιγμὲς δὲν ἦταν εὔκολο νὰ δεχτῶ τὰ λόγια τοῦ
πατρὸς Νικολάου: «ὁ κόσμος τοῦτος δὲν τὸ ἔχει ἀνάγκη». Ἀλλὰ νὰ
ποὺ ἦρθε ἡ ὥρα καὶ ἔρχεται καὶ ἡ κατανόηση, γιατὶ ὁ Γέροντας τὸ
εἶπε. Σὲ ποιὸν ἀναφέρονταν τὰ λόγια τοῦ Γέροντα καὶ γιατί.
Ἂς θυμηθοῦμε τὰ λόγια τοῦ μακαριστοῦ Παΐσιου τοῦ
Ἁγιορείτου: «Ὁ μεγαλύτερος ἐχθρός μου εἶναι τὸ ὄνομά μου. Τὸ
μεγαλύτερο κακὸ μοῦ τὸ ἔχουν κάνει ὄχι οἱ ἐχθροί μου, ἀλλὰ οἱ γνωστοὶ καὶ οἱ φίλοι. Ἐὰν στὴν ἀρχὴ τῆς μοναχικῆς ζωῆς μου
ἤξερα πῶς θὰ τελείωνε, θὰ ἔφευγα γιὰ τὰ Ἱεροσόλυμα καὶ θὰ γινόμουν μυστικὰ μοναχός... Κανεὶς δὲ θὰ γνώριζε γιὰ τὸ ὅτι εἶμαι μοναχὸς καὶ θὰ μποροῦσα νὰ ζῶ ἔτσι καὶ νὰ παραμένω ἄγνωστος».
Τέτοια ἦταν καὶ ἡ ἐπιθυμία τῆς καρδίας τοῦ Γέροντα Νικολάου. Παρακαλοῦσε τὸν Κύριο νὰ παραμείνει μυστικὴ ἡ
ἐσωτερικὴ ζωή του. Καὶ ὁ Κύριος ἐκπλήρωσε τὴν ἐπιθυμία τοῦ
Ἁγίου Του. Γιὰ τοὺς κοσμικούς τὸ μοναχικὸ ἀξίωμα τοῦ πατρὸς
Νικολάου, ὅταν ζοῦσε, ἔμενε μυστικό, ἐνῶ τὸ Ἀρχιερατικὸ ἀξίωμά
του ἄγνωστο. Ἀλλὰ ἡ ἄγνοια αὐτοῦ τοῦ μυστικοῦ, τοῦ ἐνδόμυχου
Σταυροῦ δὲν σήμαινε, ὅτι ὁ Γέροντας Νικόλαος δὲν τὸν
κουβαλοῦσε. Εὐλογώντας μὲ νὰ γράψω μετὰ τὴν κοίμησή του, γιὰ
ὅ,τι μᾶς εἶχε ἀποκαλυφθεῖ γι' αυτόν, ὁ Γέροντας, ἄφησε διαθήκη νὰ
γράψουμε καὶ γιὰ τὸ μοναχικὸ καὶ γιὰ τὸ Ἀρχιερατικό του ἀξίωμα.
Ἦταν ὁ εὐλογημένος λόγος τοῦ Γέροντα καὶ ἦταν ἱερὸς γιὰ μᾶς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου