Ο πλούσιος του σημερινού ευαγγελίου παρότι τηρούσε τις εντολές είχε περιέλθει σε αδιέξοδο. Γι' αυτό και κατέφυγε στον Χριστό ρωτώντας τι επιτέλους να κάνει για να κερδίσει την αιώνια ζωή. Με σημερινά λόγια, τη χαρά, την πληρότητα, την ευτυχία κτό.
Ενώ τηρούσε τις εντολές, υποτίθεται από αγάπη προς τον Θεό και τον πλησίον (διαφορετικά δεν έχουν ιδιαίτερη αξία), η καρδιά του ήταν αλλού: στα χρήματα. Οπότε τζάμπα οι περιορισμοί και η ταλαιπωρία της τήρησης του νόμου. Τηρώ τις εντολές αλλά θέλω και τα λεφτά. Υπάρχει και χειρότερο: τηρώ τις εντολές για να έχω λεφτά ως ευλογία του Θεού - συμβαίνει να σκέφτονται κι έτσι οι χριστιανοί, όχι μόνο οι προτεστάντες.
Μου είναι πιο βολικό να νηστεύω, να είμαι εγκρατής στα σεξουαλικά, να εκτελώ τα θρησκευτικά καθήκοντα, αλλά μη μου πειράξεις τα λεφτά.
Το αρχικό κήρυγμα της εκκλησίας περί πτωχείας, απλόχερης ελεημοσύνης και βέβαια κοινοκτημοσύνης αντικαταστάθηκε από το κήρυγμα περί της σεξουαλικής ηθικής. Ναι προτιμώ χίλιες φορές να εγκρατεύομαι από το να μοιράσω την περιουσία μου.
Μπορώ να εγκρατεύομαι, να νηστεύω, να κατευνάζω τα πάθη μου κλπ περιποιούμενος την εικόνα του εαυτού μου... Αλλά όσο είμαι πλούσιος, όσο έχω την ελπίδα μου στα χρήματα, ούτε αγαπώ ούτε πιστεύω. Η αγάπη απαιτεί να βάζω το χέρι στην τσέπη και η πίστη το να εμπιστεύομαι τον Θεό και όχι τα χρήματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου