ΣΤΙΣ ΦΥΛΑΚΈΣ ΑΓΙΟΥΝΤ ΜΕ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ
ΤΗΣ ΦΛΕΓΟΜΕΝΗΣ ΒΑΤΟΥ
Τους πρώτους μήνες της φυλακής μου λυπήθηκα
να με χρειαζόταν. Αργότερα εμβάθυνα τη σκέψη μου
και είδα ότι και μέσα στη φυλακή υπήρχαν ένα σωρό
άνθρωποι με τις ίδιες ανάγκες, όπως και ο έξω
κόσμος. Ο Θεός μού επιβεβαίωσε αυτή την αλήθεια,
αν και μέσω του στόματος ενός σατανά. Ήμουν εδώ,
στο Αγιούντ, για μια ανάκριση. Ο υπεύθυνος ασφαλείας, που με ανέκρινε, με άφησε με έναν λοχαγό
που τον αντικαθιστούσε για λίγο και ο οποίος δεν
είχε άμεση σχέση με τις λεπτομέρειες της έρευνας.
Πιθανώς να ήταν κάποιο τοπικό στέλεχος. Με ρώτησε τι ήμουν πριν. Του είπα καλόγερος. Μου απάντησε: «Μια χαρά, άφησες το ένα μοναστήρι και πήγες
στο άλλο». Είτε ήθελε να αστειευθεί είτε όχι, εγώ
κατάφερα μετά από τόσο καιρό να φτάσω επιτέλους
σε ένα πολύ απλό και λογικό συμπέρασμα. Βλέπετε
πώς η λέξη και ο λόγος του Θεού μπορεί να έρθει
μέσα από οποιονδήποτε, ακόμη και μέσα από έναν
εκπρόσωπο του κακού;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου