Παραβολή του γίγαντα και του άροτρου!!!!!

 Παραβολή του γίγαντα και του άροτρου

Ένας γίγαντας ζούσε στο κάστρο του με αγάπη και αφθονία. Κανείς στον κόσμο δεν μπορούσε να τον ανταγωνιστεί σε υγεία, δύναμη ή πλούτο. Ωστόσο, έχοντας χορτάσει τα πάντα στον κόσμο, ο γίγαντας ένιωσε ένα κενό στην καρδιά του, συνειδητοποίησε το ανούσιο της ζωής του και τον κυρίευσε μια βαριά μελαγχολία.

 

Ένα πρωί αποφάσισε να βγει στο δρόμο για να βρει λίγη χαρά και παρηγοριά στη ζωή του. Έβαλε το άλογό του και, συνοδευόμενος από τους υπηρέτες του, ξεκίνησε. Περιπλανήθηκε για πολλή ώρα, αλλά δεν βρήκε τίποτα να ζητωκραυγάσει και να φωτίσει την ψυχή του.

 

Κάπως πλησίασαν ένα συγκεκριμένο χωράφι, όπου ένας συγκεκριμένος αγρότης δούλευε μακριά. Τεράστιες βελανιδιές με πυκνές κορώνες δεσπόζουν στην άκρη του δρόμου. Ο γίγαντας κατέβηκε στις σκιές για να ξεκουραστεί και άθελά του έριξε μια ματιά στο χωράφι, στον άροτρο, και παρατήρησε μια ασυνήθιστη εικόνα: το ένα βόδι ήταν ξαπλωμένο στο έδαφος, το άλλο στεκόταν σε ζυγό και ο αγρότης ήταν στα γόνατά του. σηκώνοντας τα χέρια ψηλά, φωνάζοντας συνεχώς: «Ευχαριστώ, ευχαριστώ, Δόξα σε Σένα, Θεέ μου!»

 

Μη καταλαβαίνοντας τίποτα, ο γίγαντας πλησίασε τον άροτρο και ρώτησε:

 

– Γιατί ευχαριστείς τόσο πολύ τον Θεό, φίλε;

 

«Ένα από τα βόδια μου  σκοτώθηκε», του απάντησε ο χωρικός.

 

«Δεν καταλαβαίνω τίποτα», είπε ο γίγαντας. - Άλλος θα έκλαιγε και θα ούρλιαζε, θα παραπονιόταν για τον ουρανό και τη γη, αλλά εσείς ευχαριστείτε. Εξήγησέ μου, σε παρακαλώ.

 

Ο οργός αναστέναξε και είπε:

 

«Είμαι αμαρτωλός άνθρωπος, γι' αυτό με έπιασαν προβλήματα». Ο Θεός πήρε το βόδι μου για τις αμαρτίες μου. Πώς να μην Τον ευχαριστήσω; Εξάλλου, τα περασμένα χρόνια μου έδωσε ο Θεός και είχα πολλά βόδια και Τον ευχαρίστησα. Τώρα το άγιο θέλημά Του αποκαλύφθηκε: να πάρει ένα βόδι από το τελευταίο ζευγάρι. Πρέπει να Του είμαι ευγνώμων όταν παίρνει, καθώς και όταν δίνει. Δόξα και δόξα σ' Αυτόν!

 

Ο γίγαντας ξαφνιάστηκε ακόμη περισσότερο και ρώτησε:

 

- Εντάξει, αλλά πώς θα οργώσεις τώρα με μόνο ένα;

 

«Ο Κύριος θα καθοδηγήσει», απάντησε ο αγρότης και το πρόσωπό του φωτίστηκε με ένα ελαφρύ χαμόγελο.

 

Ο γίγαντας κατηγόρησε τον εαυτό του ότι, ζώντας στην ευδαιμονία και την αφθονία, δεν χαμογελούσε για χρόνια όπως αυτός ο φτωχός χωρικός, που έμεινε στο χωράφι με ένα βόδι, αλλά δεν έχασε την ελπίδα του. Τότε ο γίγαντας έβαλε το χέρι του στην τσέπη του, έβγαλε πολλά κομμάτια χρυσού και τα έδωσε στον χωρικό.

 

«Ορίστε, πάρτε αυτό», είπε, «και αγοράστε άλλο βόδι». Σήμερα έμαθα πολλά από εσάς.

 

Ο χωρικός δέχτηκε τα χρήματα και αναφώνησε χαρούμενος:

 

«Δεν σας είπα, κύριε, ότι ο Θεός θα τα καταφέρει όλα;» «Σήκωσε ξανά τα χέρια του στον ουρανό και επανέλαβε δυνατά: «Σε ευχαριστώ, Θεέ μου!» Σε ευχαριστώ Θεέ μου!

 

Ο γίγαντας ξεκίνησε στο δρόμο της επιστροφής. Όταν έφτασε στο μέρος, είδε ότι το κάστρο του φλεγόταν. Και βλέποντας αυτό, γονάτισε, σήκωσε τα χέρια του και αναφώνησε:

 

- Σε ευχαριστώ, Θεέ μου! Σε ευχαριστώ Θεέ μου!

 

Οι υπηρέτες του εξεπλάγησαν με αυτή την ενέργεια του κυρίου τους, αλλά εκείνος τους είπε:

 

- Μην εκπλαγείτε. Δεν ήμουν ευγνώμων στον Κύριο όταν ο Θεός μου έδωσε, αλλά τώρα Τον ευχαριστώ διπλά όταν μου αφαιρεί. Τώρα ήρθε η ώρα να δουλέψω και να προσπαθήσω με πίστη στον Θεό, και αυτό είναι το μόνο που μπορεί να αποκαταστήσει το νόημα και τη χαρά της ζωής μου. Μη φοβάσαι, ο Κύριος θα τα καταφέρει όλα!

 

Και ο γίγαντας αφοσιώθηκε στο έργο της δημιουργίας ενός νέου παλατιού. Τότε το πνεύμα του υψώθηκε, η ψυχή του έγινε πιο καθαρή, η καρδιά του ευθυμούσε.

 

Και ο γίγαντας συνήθισε να ευχαριστεί τον Θεό για όλα κάθε μέρα.

 

Το ηθικό δίδαγμα αυτής της παραβολής είναι ξεκάθαρο: πρέπει να είμαστε πάντα ευγνώμονες στον Κύριο, γιατί κάθε άτομο, σε οποιαδήποτε στιγμή της ζωής του, έχει κάτι για το οποίο να ευχαριστεί τον Θεό.

 

(Αγ. Νικόλαος Σερβίας . Μυστηριώδεις παραβολές)