Διαθήκη του «εκχριστιανισμένου Εβραίου»
Δύο μέρες πριν από το θάνατό του, σχεδόν προσδοκώντας την αναχώρησή του στο «πέρα», ο Nicolae Steinhardt γράφει στον φίλο του Ioan Pintea: «Αγαπητέ Ioane, περνάω όλο και πιο δύσκολα με τη στηθάγχη. Όλο και πιο συχνές κρίσεις και πιο επώδυνες. Μπορεί να έχω λίγα για να ζήσω. Ζήτησα από τους πατέρες Iustin να σας στείλουν όλα τα αρχεία στο δωμάτιό μου, για να μην τα πετάξετε αφήστε πίσω μου μια απόδειξη, μια μαρτυρία της χριστιανικής πίστης, ξέρω ότι σας είμαι πονοκέφαλος, αλλά εμπιστεύομαι τη φιλία, τη στοργή και την αφοσίωση που μου δείξατε σε αφθονία (...) Ίσως μπορέσω να επιστρέψω. να τελειώσω τη δουλειά, όμως, δεν ξέρετε γιατί έκανα αυτή την τολμηρή και βαθιά φιλική έκκληση, Νικόλαε».
Ο Ioan Pintea θυμάται την ημέρα που έλαβε το γράμμα: "Ένα μαύρο προαίσθημα είχε εγκατασταθεί σαν μολύβδινη σφαίρα πάνω από αυτές τις γραμμές. Ήμουν μακριά του, κάπου ανάμεσα στα ράφια της βιβλιοθήκης της κομητείας Bistrita και, μέσα από δάκρυα, ένιωσα πώς, από τον Στο βάθος της καρδιάς μου, ξαφνικά κατάλαβα ότι ήταν, στην πραγματικότητα, κάτι πολύ απλό εμένα, και κανένας άλλος, το τελευταίο γράμμα που γράφτηκε σε αυτή τη ζωή Είναι μια τρομακτική επιστολή, με αξία διαθήκης, στην οποία ο Nicolae Steinhardt μου δίνει τις τελευταίες συμβουλές και απευθύνει τα τελευταία μου αιτήματα και ευχαριστίες».
jurnalul.ro
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου