Ένας κληρικός στην υπηρεσία του είναι πάντα υποχρεωμένος να προσεύχεται για τους ανθρώπους, κοντά και μακριά. Σε αυτή την προσευχή, βυθίζεται σε μια νέα ζωή για αυτόν. Προσευχόμενος για όσους βρίσκονται σε απόγνωση από τις ανυπέρβλητες δυσκολίες του αγώνα για ύπαρξη, νιώθει ανησυχία, αγωνία για αυτούς. Προσευχόμενος για τους αρρώστους, νιώθει τον πνευματικό τους φόβο για το θάνατο. Προσευχόμενος για όσους βρίσκονται στην κόλαση (πάθη), βιώνει ο ίδιος μια κολασμένη κατάσταση. Όλα αυτά τα ζει μέσα του ως το μαρτύριο του. Αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι ο εαυτός του: αντιλαμβάνεται και κουβαλά μόνο τα βάρη άλλων προσώπων. Την πρώτη στιγμή, ο ίδιος δεν καταλαβαίνει τι συμβαίνει. μπερδεύεται γιατί ξανά και περισσότερο από πριν του επιτίθενται πάθη, πολλά από τα οποία δεν γνώριζε στο παρελθόν. Μόνο αργότερα μαθαίνει ότι τον έβαλαν σε αγώνα για τις ζωές των άλλων. ότι η προσευχή του περιελάμβανε την πνευματική πραγματικότητα εκείνων για τους οποίους προσφερόταν στον Θεό. Είναι τυλιγμένος στην πνοή του θανάτου που έχει χτυπήσει το ανθρώπινο γένος. Τόσο η προσωπική του προσευχή όσο και η λειτουργική του λήψη έχουν κοσμικές διαστάσεις. Ο αγώνας για τη ζωή όσων του εμπιστεύτηκε η Πρόνοια του Υψίστου μερικές φορές δεν διαρκεί πολύ: λίγα λόγια από την καρδιά στον Θεό της αγάπης. αλλά υπάρχουν περιπτώσεις παρατεταμένου αγώνα. Δίνοντας τη ζωή του, αυτός, ένας κληρικός, δεν ζει ακόμη απόλυτα απαλλαγμένος από τα πάθη. προσεύχεται για τους άλλους όπως για τον εαυτό του, γιατί οι ζωές τους έχουν συγχωνευτεί με τη δική του. Μετανοεί για τον εαυτό του και μετανοεί για τους άλλους. Παρακαλεί για έλεος για «όλους εμάς». Η μετάνοιά του γίνεται μετάνοια για όλο τον κόσμο, για όλους τους ανθρώπους. Σε αυτή την κίνηση του πνεύματός του υπάρχει μια ομοίωση με τον Χριστό, ο οποίος πήρε πάνω Του τις αμαρτίες του κόσμου. Αυτή η προσευχή είναι δύσκολη: ποτέ δεν καταφέρνει κανείς να δει το επιθυμητό αποτέλεσμα: ο κόσμος γενικά απορρίπτει αυτήν την προσευχή με εχθρότητα.
«Περί προσευχής».Αγιος Σωφρόνιος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου