Για τη σημασία της προσκομιδής
Ένας πολύ σπουδαίος επιστήμονας, ένας γιατρός, αρρώστησε βαριά. Οι προσκεκλημένοι γιατροί, φίλοι του, βρήκαν τον ασθενή σε τέτοια κατάσταση που υπήρχαν ελάχιστες ελπίδες για ανάρρωση.
Ο καθηγητής ζούσε μόνο με την αδερφή του, μια ηλικιωμένη γυναίκα. Δεν ήταν μόνο τελείως άπιστος, αλλά είχε ελάχιστο ενδιαφέρον για θρησκευτικά ζητήματα, δεν πήγαινε στην εκκλησία, αν και έμενε όχι μακριά από έναν μικρό ναό.
Μετά από μια τέτοια ιατρική ετυμηγορία, η αδερφή του ήταν πολύ λυπημένη, χωρίς να ξέρει πώς να βοηθήσει τον αδελφό της. Και τότε θυμήθηκα ότι υπήρχε μια εκκλησία εκεί κοντά όπου μπορούσα να πάει και να υποβάλει προσκομιδή για τον βαριά άρρωστο αδελφό μου.
Νωρίς το πρωί, χωρίς να πει λέξη στον αδερφό της, η αδερφή συγκεντρώθηκε για πρόωρη λειτουργία, είπε στον ιερέα τη θλίψη της και του ζήτησε να βγάλει το σωματίδιο και να προσευχηθεί για την υγεία του αδελφού της. Και την ίδια στιγμή, ο αδερφός της είχε ένα όραμα: σαν ο τοίχος του δωματίου του φαινόταν να χάνεται και το εσωτερικό του ναού, ο βωμός, αποκαλύφθηκε. Είδε την αδερφή του να μιλάει για κάτι με τον ιερέα. Ο ιερέας πλησίασε το βωμό, έβγαλε ένα σωματίδιο και αυτό το σωματίδιο έπεσε πάνω στην προσκομιδή με έναν ήχο κουδουνίσματος. Και την ίδια στιγμή ο ασθενής ένιωσε ότι κάποια δύναμη μπήκε στο σώμα του. Σηκώθηκε από το κρεβάτι, κάτι που δεν μπορούσε να κάνει για πολύ καιρό.
Εκείνη τη στιγμή η αδερφή επέστρεψε, η έκπληξή της δεν είχε όρια.
-Πού ήσουν; - αναφώνησε ο πρώην ασθενής. «Είδα τα πάντα, είδα πώς μίλησες στον ιερέα στην εκκλησία, πώς μου έβγαλε ένα σωματίδιο».
Και τότε και οι δύο ευχαρίστησαν τον Κύριο με δάκρυα για τη θαυματουργή θεραπεία.
Ο καθηγητής έζησε για πολύ καιρό μετά από αυτό, χωρίς να ξεχάσει ποτέ το έλεος του Θεού που είχε απέναντί του, σέ έναν αμαρτωλό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου