Ξέχασα να πάρω τα δεκανίκια μου και γιατρεύτηκα
Μια μέρα, λέει η μοναχή Αλεξάνδρα, κάλεσα έναν επισκέπτη Νικολάι να πιούμε τσάι - μόλις είχε φτάσει από το κούρεμα του μοναστηριού, όπου κούρεψε μαζί με τους εργάτες του μοναστηριού.
Ενώ έπινε τσάι, έπιασε το κεφάλι του με τα χέρια του και φώναξε: «Τι έχω; Πώς έγινε που έγινα διαφορετικός; Του ζήτησα να μου πει τι του συνέβη. Και είπε:
«Τα πόδια μου πονούσαν πολύ, δεν μπορούσα να περπατήσω. Στο νοσοκομείο, οι γιατροί μου πρότειναν να εγχειρήσω τα πόδια μου. Συμφώνησα στην επέμβαση, αλλά ταυτόχρονα συναντήθηκα με... ένα άτομο που μου είπε ότι υπάρχει γιατρός στο Pechory που τους περιθάλπει όλους χωρίς επέμβαση. Μου έδωσε τη διεύθυνση Pechersk και πήγα σε αυτόν τον γιατρό. Πήγα στον Γέροντα Συμεών και του είπα την ατυχία μου. Ο γέροντας μίλησε μαζί μου και είπε: «Αύριο θα μεταλάβεις τα Άγια Μυστήρια». Φεύγοντας από τον ιερέα, ξέχασα να πάρω τα δεκανίκια μου και δεν πρόσεξα ότι ήμουν υγιής. Την άλλη μέρα κοινώνησα και ο νεαρός διάκονος κάλεσε εμένα και τους αδελφούς να κάνουμε κάποιες εργασίες συμφώνησα με χαρά και επαναλαμβάνω ότι ξέχασα ότι πονούσαν τα πόδια μου, δεν πήγα ούτε στον ιερέα, αλλά γρήγορα πήγα στο λιβάδι. Εκεί αφοσιώθηκα ολοκληρωτικά στη δουλειά, ξέχασα ότι ήμουν άρρωστος, ξέχασα ότι είχα έρθει για θεραπεία. Λοιπόν, ξέχασα ακόμη ότι έφερα ένα δώρο στον γιατρό».
Του είπα να πάει στον παπά και να φέρει το δώρο. Πήγε στον γέροντα και άρχισε να του ζητά να του δώσει οδηγίες για το πώς να ζήσει. Ο πατέρας τον ευλόγησε να παντρευτεί, αν και ήταν περίπου σαράντα ετών. Έπειτα υπέδειξε ποιες γιορτές να έρθουν στο μοναστήρι και πώς να ζήσουν για να σωθούν. Ο Νικολάι έκανε ακριβώς αυτό. Παντρεύτηκε και απέκτησε έναν γιο. Όταν έρχεται στο μοναστήρι, πάντα ζητά να προσευχηθεί για τον γιο του. Πάντα θυμάται με ευγνωμοσύνη το έλεος του Θεού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου