The Tale of the Lavra Novice Alexander
Με το πρόσωπό του δεμένο με ένα μαντήλι εκεί που έπρεπε να είναι η μύτη του, ικέτευσε για ελεημοσύνη με βραχνή φωνή.
«Θυμάμαι», είπε ο Αρχιμανδρίτης Κρονίδης, ο ηγούμενος της Τριάδας Λαύρας του Αγίου Σεργίου, «ένας νέος, με χαριτωμένη εμφάνιση, ονόματι Αλέξανδρος, ζούσε ως αρχάριος στο μοναστήρι του Αγίου Σεργίου. Είχε δυνατή και ευχάριστη φωνή. Ο αγνός πρώτος τενόρος του ξεχώριζε για τη μελωδία του ανάμεσα στις φωνές των τραγουδιστών αδελφών και άθελά του διέθεσε τις καρδιές εκείνων που προσεύχονταν στη Λαύρα στον Θεό. Έζησε στο μοναστήρι τρία χρόνια και στόλισε πραγματικά ολόκληρο το μοναστήρι με το τραγούδι του. Δυστυχώς, ο Αλέξανδρος είχε συμβούλους στη Λαύρα που τον έπεισαν να γίνει διάσημος τραγουδιστής, αφού πρώτα βελτίωσε τις τραγουδιστικές του ικανότητες στο ωδείο. Ο αρχάριος άκουσε αυτή τη συμβουλή, έφυγε από το μοναστήρι και μπήκε στο ωδείο της πρωτεύουσας.
Πέρασαν πέντε έξι χρόνια. Μια μέρα πήγα μια βόλτα από τον Καθεδρικό Ναό της Τριάδας στις Ιερές Πύλες. Στο δρόμο συνάντησα κάποιον άγνωστο άντρα με πρόσωπο δεμένο με μαντήλι εκεί που έπρεπε να ήταν η μύτη του. Αυτός, φωνάζοντας με στο όνομά μου, ζήτησε ελεημοσύνη με βραχνή φωνή ως πρώην ψάλτης αυτής της μονής. Τον ρωτάω: «Ποιος είσαι και πώς σε λένε;» Τότε απάντησε: «Είμαι εκείνος ο διάσημος τραγουδιστής, ο τενόρος Αλέξανδρος, που όλες οι αρχές της μονής σέβονταν και αγαπούσαν τόσο πολύ. Αλλά δεν κατάφερα να διαφυλάξω το δώρο του Θεού, άκουσα κακές συμβουλές και, παρέα με κακούς συντρόφους, κατέστρεψα τον εαυτό μου και τη φωνή μου με την ακολασία και το κρασί. Προς το παρόν περιφέρομαι χωρίς καταφύγιο ή καταφύγιο και βαρύνομαι με αφροδίσια νόσο».
Κοιτάζοντας αυτόν τον άνθρωπο, που υποφέρει, αλλά δεν είχε στεφανωθεί από τον Θεό, ήμουν έτοιμος να κλάψω, ενθυμούμενος τα μεγάλα του δώρα που χάθηκαν σε μια μακρινή γη ( Λουκάς 15:13 ).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου