Χριστιανός και συνάμα παγανιστής
Η ψυχή μας είναι από τη φύση της χριστιανική, αλλά από τα πάθη ειδωλολατρική. Είναι η νύφη του Χριστού, αλλά βιάστηκε από έναν δαίμονα. Είναι μια βασίλισσα που έγινε πόρνη. Είναι η εικόνα και η ομοίωση του Θεού, αλλά ταυτόχρονα καθρεφτίζεται μέσα της το σκοτεινό πρόσωπο του Σατανά. Είναι κάτοικος της γης - ένας κόκκος σκόνης που στροβιλίζεται στο διάστημα, σε μια κοσμική δίνη, και ταυτόχρονα - το πεδίο της μεγάλης και τελικής μάχης μεταξύ του Θεού και του πεσμένου αρχαγγέλου. Είναι σκλάβα του κόσμου, εξαρτημένη, περιορισμένη στην ύπαρξή της από τον χώρο και τον χρόνο, και αποφασίζει τις τελικές μοίρες του. Ζει στο βυθισμένο ρεύμα του χρόνου, αλλά ταυτόχρονα ανήκει στην αιωνιότητα. Ξέχασε τον εαυτό της, μαγεμένη από τη φαντασμαγορία των γήινων εικόνων, τα φαντάσματα της παθιασμένης φαντασίας της και τα όνειρα της απραγματοποίητης ευτυχίας, αλλά τίποτα στη γη δεν την ικανοποιεί και νιώθει σαν περιπλανώμενος εδώ. Ξέχασε τον εαυτό της, αλλά ο Θεός δημιούργησε αμέτρητους κόσμους για χάρη της. Για τη σωτηρία της, η Πρόνοια του Θεού διέπει τον χώρο και την ιστορία.
Μεταφορικά, η ανθρώπινη ψυχή κρατά στο χέρι της το τιμόνι του σύμπαντος. Δημιουργήθηκε για κοινωνία με τον Θεό, αλλά τις περισσότερες φορές αγωνίζεται για επικοινωνία με τον δαίμονα. Είναι ένα κομμάτι ουρανού που έπεσε στη λάσπη. Είναι μια μοναχική μάσκα ανάμεσα στο θορυβώδες, πολύχρωμο καρναβάλι. Επίσης, ξεχνώντας τη θεϊκή της αξιοπρέπεια, ταυτίζεται με ένα σκουλήκι και τρυπώνει στη λάσπη. ή, νιώθοντας την τραγικότητα της ύπαρξής του, φωνάζει σιωπηλά: «Γιατί μου δόθηκε αυτή η ζωή, γιατί κατέληξα εδώ;»
…Απάντησέ μου, ψυχή μου, ποιος είσαι; Αν είσαι από τον παράδεισο, τότε γιατί ψάχνεις την ευτυχία στο χώμα; Αν είσαι από τη γη, τότε από πού πηγάζει η λαχτάρα σου για τον ουρανό; Αν είσαι βασίλισσα, τότε γιατί φόρεσες κουρέλια ζητιάνου αντί για μωβ; Αν γεννηθήκατε φτωχός, γιατί αναζητάτε πλούτη που δεν είχατε; Αν δεν γνωρίζεις τον Θεό, τότε γιατί, μέσα στον εγκόσμιο θόρυβο, η καρδιά σου τρέμει ξαφνικά από τα λόγια της προσευχής, ακατανόητα για σένα, σαν από τους ήχους ενός τραγουδιού που ακούγεται σε μακρινή παιδική ηλικία; Αν δεν θυμάσαι τον παράδεισο, τότε από πού βγαίνουν αυτά τα καυτά δάκρυα που σου καίνε την καρδιά, δάκρυα άγνωστης αγάπης, πιο γλυκά από όλες τις απολαύσεις του κόσμου; Ποιος αποτύπωσε στα βάθη σου το μυστηριώδες όνομα του Θεού; Πώς θα μπορούσες να Τον ξεχάσεις, όπως ένας πλούσιος που έθαψε έναν θησαυρό και μετά έχασε το μέρος όπου ήταν κρυμμένος;
Ποιος είσαι; Ένας αετός του βουνού με σπασμένα φτερά ή ένα νεογέννητο που σέρνεται αβοήθητο στο έδαφος, ενώ τα κοράκια τον κοιτάζουν από τα κλαδιά του δέντρου; Γιατί μερικές φορές ουρλιάζεις και παλεύεις σε εσωτερικά μαρτύρια, σαν θηρίο που πιάστηκε σε παγίδα, ροκανίζει το σίδερο, θέλει να απελευθερωθεί και πέφτει από εξάντληση;
Όντας σαν έναν ασώματο Άγγελο, ντύθηκες με ένα θνητό σώμα, το οποίο μετά θάνατον θα αποσυντεθεί στον τάφο. Πώς έγινες πτωματοφόρος, ψυχή μου; Γιατί, βλέποντας γύρω σου εικόνες και φαντάσματα θανάτου, διώχνεις, σαν εχθρός, τη σκέψη της αναπόφευκτης άφιξής του κοντά σου; Γιατί σκάψατε αυτή τη γήινη ζωή σαν το τσιμπούρι στο αυτί του σκύλου;
Ο Κύριος σου έδωσε τα πάντα για τη σωτηρία, αλλά είσαι σαν τυφλός που κουβαλάει ένα σακί χρυσό και δεν ξέρει τι έχει μέσα. Γιατί, ψυχή, εσύ, από τη φύση σου απλή, σαν αχτίδα φωτός, έχεις μετατραπεί σε ένα κουβάρι άλυτων αντιφάσεων, σε έναν κόμπο με κρυφά άκρα, που ο ίδιος ο άνθρωπος είναι ανίσχυρος να λύσει; Γιατί, ψυχή μου, έγινες σαν ένα μικρό, ανόητο παιδί, που παίζει με ένα δηλητηριώδες φίδι, θαυμάζει το χρώμα του ή μαζεύει λουλούδια στην επιφάνεια ενός βαλτωμένου βάλτου;
Και η ψυχή απαντά: «Είμαι πεσμένο αστέρι, κρατώντας τη μνήμη του ουρανού, είμαι η αγάπη του Χριστού. Για χάρη μου κατέβηκε στη γη. Ο Κύριος, αφού με δημιούργησε ως αντανάκλαση του Θείου φωτός, μου έδωσε το βασιλικό δαχτυλίδι για να τον αρραβωνιαστώ. Αυτό το δαχτυλίδι είναι η ελεύθερη βούλησή μου. Πόσο μεγάλη είναι η αγάπη του Θεού για μένα: Δημιουργήθηκα με τον λόγο Του και λυτρώθηκα από το Αίμα Του, οι ουρανοί θα χαρούν για τη σωτηρία μου και οι Άγγελοι θα λυπηθούν για το θάνατό μου, σαν αδέρφια για τον τάφο της μικρότερης αδελφής τους! Μη με ρωτάτε πια τίποτα: είμαι ένα μυστήριο για τον εαυτό μου. Πέρα από τις λέξεις είναι το βασίλειο της σιωπής, αλλά το μυστικό μου θα αποκαλυφθεί από την αιωνιότητα».
* * *
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου