§ 51
Ένας μοναχός δεν μπορούσε να καταλάβει πλήρως ένα συγκεκριμένο κείμενο από το Ευαγγέλιο. Τότε αποφάσισε να πάει σε έναν γέροντα για εξηγήσεις. Ο εχθρός του ανθρώπου άρχισε να του υπονοεί ότι δεν υπήρχε λόγος να πάει στον γέροντα για εξηγήσεις, επειδή δεν θα έλεγε τίποτα καινούργιο για αυτό το θέμα. Αλλά ο αληθινός μοναχός πήγε στον γέροντα ούτως ή άλλως. Και έδωσε στην πραγματικότητα την ίδια ερμηνεία που του ήρθε στο μυαλό. Όταν επέστρεφε, ο πονηρός του ψιθύρισε ξανά: δεν σου είπα ότι ο γέροντας θα σου έλεγε αυτό που εσύ ο ίδιος σκέφτεσαι;
Ο μοναχός απάντησε:
- Πριν ήταν από την κακή σου πρόταση, αλλά τώρα είναι από τον Θεό!
§ 52
Ένας δαίμονας ακολουθούσε έναν μοναχό για τριάντα χρόνια, προσπαθώντας να τον βάλει σε πειρασμό, αλλά μάταια. Τελικά, τον έβαλε σε πειρασμό με πορνεία, και ο μοναχός έπεσε. Και το να πέσει ένας μοναχός σε αυτή την αμαρτία ισοδυναμεί με την καταστροφή όλων των προηγούμενων κόπων του. Ο δαίμονας ήρθε στον πεσμένο άνθρωπο και του είπε ότι τώρα είχε απομακρυνθεί από τον Θεό και είχε γίνει σκλάβος της αμαρτίας και του διαβόλου.
«Είσαι δικός μου τώρα», είπε ο δαίμονας.
- Τίποτα τέτοιο, είμαι δούλος του Θεού.
- Πώς μπορείς να είσαι του Θεού όταν έχεις πέσει στην πιο άθλια αμαρτία ; Είσαι ένας τρομερός αμαρτωλός.
- Λοιπόν, εσύ, αμαρτωλός; Είμαι του Θεού, αλλά δεν θέλω να σε γνωρίσω.
- Αλλά έπεσες;
-Και γιατί σε νοιάζει;
«Πού θα πας τώρα;» ρώτησε ο δαίμονας, μπερδεμένος.
- Στο μοναστήρι, φυσικά.
- Είναι η θέση σου σε μοναστήρι μετά από μια τόσο τρομερή πράξη; Η θέση σου είναι τώρα στον κόσμο. Και σε ποιον πηγαίνεις;
- Στον εξομολογητή για εξομολόγηση.
Τι είπε ο εξομολόγος σε αυτόν τον μοναχό;
- Όλα τα προηγούμενα έργα σου, αδερφέ, τα κατέστρεψες με την πτώση σου. Σήκω και ξεκίνα από την αρχή.
Και εκείνο το βράδυ ο Κύριος Ιησούς Χριστός εμφανίστηκε στον ηγούμενο εκείνου του μοναστηριού . Κρατούσε το χέρι του μοναχού.
«Αναγνωρίζετε ποιος είναι αυτός;» ρώτησε ο Κύριος τον ηγούμενο.
«Τον αναγνωρίζω, Κύριε, είναι μοναχός από το ποίμνιό μου, αλλά μόνο πεσμένος.»
– Να ξέρετε επίσης ότι αυτός ο μοναχός, μη έχοντας υποκύψει στη δαιμονική συκοφαντία που τον έφερνε στην απελπισία και την μελαγχολία, με την ίδια του την πτώση ντρόπιασε τον δαίμονα, και εγώ τον δικαίωσα.
§ 53
Μια σφοδρή ξηρασία ξέσπασε σε μια περιοχή. Ό,τι είχε σπαρθεί στο χωράφι άρχισε να ξεραίνεται. Οι κάτοικοι στράφηκαν στον ιερέα για να τελέσει μια προσευχή για βροχή. «Εντάξει, ελάτε στο χωράφι αύριο, θα προσευχηθούμε στον Θεό», είπε ο ιερέας. «Αν πλησιάσουμε με πίστη, τότε ο Κύριος θα μας ακούσει». Την επόμενη μέρα συγκεντρώθηκαν όλοι. Ο ιερέας ρώτησε τους ενορίτες:
– Πιστεύετε ότι ο Κύριος θα μας εισακούσει;
«Πιστεύουμε!» του απάντησαν.
- Ναι, - ο ιερέας κούνησε το κεφάλι του, - αλλά πού είναι οι ομπρέλες; Γιατί δεν τις πήρες μαζί σου; Αυτό είναι πίστη;
§ 54
Ένας ερημίτης δεν μπορούσε να λύσει ένα ερώτημα για πολύ καιρό. Προσευχήθηκε και νήστεψε, αλλά δεν υπήρξε αποτέλεσμα. Τότε αποφάσισε να πάει από το κελί του στον γειτονικό αδελφό του - για να τον ρωτήσει. Αλλά μόλις ο ερημίτης έφυγε από τη σπηλιά, ένας άγγελος του Θεού εμφανίστηκε σε αυτόν και του είπε ότι ο Κύριος τον έστειλε για να αποκαλύψει την αμηχανία.
«Γιατί δεν ήρθες όταν προσευχόμουν και νήστευα;» ρώτησε ο ερημίτης.
«Επειδή», απάντησε ο άγγελος, «ο Θεός θέλει οι άνθρωποι να σωθούν μαζί».
§ 55
Ο Γέροντας Παΐσιος στον Άθωνας τόνιζε πάντα ότι οι καλές πράξεις πρέπει να γίνονται με καλό τρόπο, διαφορετικά μόνο ζημιά και ανοησίες θα προκύψουν. Κάποτε μια μέλισσα πέταξε προς το μέρος του και ένας από τους αδελφούς άρχισε να την διώχνει, κουνώντας χαρτί. Αλλά ήταν μια μάταιη προσπάθεια.
- Λοιπόν, ευλογημένε, - σημείωσε ο γέρος, - η μέλισσα δεν θα φύγει, αφού δεν την διώχνεις με τον καλό τρόπο! Ορίστε, δες πώς πρέπει να γίνει.
Πλησίασε και έβαλε το χέρι του μπροστά στη μέλισσα. Αυτό προσγειώθηκε στο χέρι του και εκείνος έβγαλε το χέρι του έξω από το παράθυρο. Η μέλισσα πέταξε μακριά.
Να ένα ακόμη παράδειγμα της σκέψης του γέρου για τον καλό δρόμο. Κάποτε ήρθε σε αυτόν ένας νεαρός άνδρας με μακριά, μοντέρνα μαλλιά που έφταναν μέχρι τους ώμους. Είναι μάταιο να διαφωνούμε. Μόδα!
«Πού ήσουν, παιδί μου;» χαμογέλασε ο πρεσβύτερος στον επισκέπτη. «Σε έψαχνα;»
Ο νεαρός άνδρας ήταν μπερδεμένος, καθώς είχε έρθει στο Άγιο Όρος για πρώτη φορά, και ο γέροντας δεν μπορούσε να τον αναγνωρίσει ούτε να τον περιμένει. Γεμάτος άγχος και περιέργεια, ο νεαρός άνδρας ρώτησε:
- Γιατί με ψάχνεις; Τι θέλεις από μένα;
Και ο γέροντας απάντησε:
- Άκου, παιδί μου, ήθελα να πάρω μερικά από τα μαλλιά σου!
- Γιατί τα χρειάζεσαι, τι θα τα κάνεις;
«Βλέπεις», εξήγησε ο γέρος, «υποσχέθηκα στον φαλακρό ένα θαύμα, και ακόμα περιμένει, καημένο μου!»
Ο νεαρός γέλασε και από εκείνη τη στιγμή αγάπησε τον πατέρα Παΐσιο. Έτσι, αστειευόμενος και χαμογελώντας, ο γέροντας έπεισε και μόρφωσε.
§ 56
Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε ένας γέρος που ανέβαινε στην κορυφή ενός λόφου κάθε μέρα και κοίταζε σκεπτικά την πόλη που απλωνόταν από κάτω. Μια μέρα ένας ταξιδιώτης με δέματα στους ώμους του σταμάτησε δίπλα του και τον ρώτησε: «Τι είδους άνθρωποι ζουν σε αυτή την πόλη; Ρωτάω επειδή ψάχνω για ένα μέρος για να εγκατασταθώ». Ο γέρος απάντησε με μια ερώτηση: «Τι είδους άνθρωποι ζούσαν στην πόλη από την οποία κατάγεσαι;» «Μια άθλια ομάδα», είπε ο ταξιδιώτης, «αχρείοι, αγενείς άνθρωποι, άπληστοι, που δεν νοιάζονται για κανέναν άλλον εκτός από τον εαυτό τους. Δεν μπορείς να ζητιανέψεις χιόνι το χειμώνα. Και τι γίνεται εδώ;» Ο γέρος απάντησε: «Θα ήταν καλύτερα να περάσεις από εκεί. Οι άνθρωποι εδώ είναι ακριβώς οι ίδιοι με αυτούς από όπου ήρθες». Και ο ταξιδιώτης έφυγε.
Την επόμενη μέρα, ένας άλλος ταξιδιώτης με ένα δέμα στους ώμους του τον πλησίασε και τον ρώτησε το ίδιο πράγμα: «Τι είδους άνθρωποι ζουν σε αυτή την πόλη; Ψάχνω για ένα μέρος για να εγκατασταθώ». Και ξανά ο γέρος επανέλαβε την ερώτησή του για το τι είδους άνθρωποι ζουν στην πόλη από την οποία καταγόταν ο ταξιδιώτης. «Είναι πικρό για μένα να το θυμάμαι αυτό - ήταν όλοι τόσο έντιμοι, γενναίοι και φροντιστικοί, ευγενείς και καλόκαρδοι, φιλικοί και στοργικοί, έτοιμοι να δώσουν σε έναν ξένο το τελευταίο τους πουκάμισο». Ακούγοντας αυτό, ο γέρος χαμογέλασε: «Καλώς ήρθατε στην πόλη μας. Είμαι σίγουρος ότι θα βρείτε εδώ ακριβώς τους ίδιους ανθρώπους όπως στην πόλη από την οποία ήρθατε...»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου