ΕΞΕΖΗΤΗΜΕΝΑ ΠΙΑΤΑ ΣΤΌ ΒΥΖΆΝΤΙΟ .

ΕΞΕΖΗΤΗΜΕΝΑ ΠΙΑΤΑ ΣΤΌ ΒΥΖΆΝΤΙΟ 

Σε μια επιστολή του, ο φιλόσοφος Μιχαήλ Ιταλικός αποδεικνύει ότι οι Βυζαντινοί, όπως και οι αρχαίοι Ρωμαίοι, ετοίμαζαν πιάτα που είχαν σχήμα άλλων ζώων. Για παράδειγμα, τα μαγειρεμένα ψάρια τα έκαναν να μοιάζουν με πτηνά και τα πτηνά τα έκαναν να μοιάζουν με ψάρια (Επιστολή 18).

Ο λόγιος και επίσκοπος Θεσσαλονίκης Ευστάθιος (δωδέκατος αιώνας) προσκλήθηκε σε ένα πολυτελές δείπνο από έναν άρχοντα της οικογένειας των Κομνηνών. Γνωρίζοντας ότι δεν μπορούσε να ανταποδώσει με το ίδιο νόμισμα, απάντησε γράφοντας μια επιστολή σχετικά με την εμπειρία του. Αψηφώντας το χιόνι και τον πάγο, έφτασε τελικά στη ζεστασιά του σπιτιού του οικοδεσπότη του. Ένα γεμιστό κοτόπουλο που κολυμπούσε στο νέκταρ-δηλαδή στο κρασί-σερβιρίστηκε μπροστά του. Ήταν όμως τόσο επιδέξια προετοιμασμένο που του πήρε αρκετή ώρα για να καταλάβει τι είχε γίνει: αποτελούσε ένα αίνιγμα· ήταν και δεν ήταν πουλερικό. Τα μέρη του που διατηρούσαν το δέρμα, καιβτα φτερά και τα πόδια που είχαν ακόμα τα οστά τους θύμιζαν πουλερικό. Ωστόσο, το υπόλοιπο ήταν χωρίς κόκαλα και είχε κάπως πρωτότυπη εμφάνιση. Οι καλεσμένοι ήταν μπερδεμένοι και πρόθυμοι να το εξερευνήσουν, οπότε άρχισαν να το διαλύουν με τα χέρια τους. Καθώς απομακρυνόταν κάθε στρώση, και εμφανιζόταν η γέμιση από αμύγδαλα και άλλα υλικά, το πιάτο αποκτούσε διαφορετική όψη, προκαλώντας περαιτέρω διερεύνηση (Ευστάθιος, Επιστολή 4).

Σε μια άλλη επιστολή προς τον ίδιο Κομνηνό, ο Ευστάθιος περιέγραψε έναν πολύπλοκο τρόπο μαγειρέματος ενός πουλερικού. Η ζύμη παρασκευάζεται σε ημισφαιρικό σχήμα, με ένα βαθούλωμα στο εσωτερικό της για να χωράει ένα κοτόπουλο, και στη συνέχεια το σύνολο ψήνεται σε πήλινο σκεύος. Σερβίρεται πάνω σε πιατέλα που είναι τρυφερή και νόστιμη (Η πιατέλα δηλαδή τρώγεται, γιατί είναι από φύλλο). Η τραγανή ζύμη πρέπει να αφαιρεθεί ή να διαχωριστεί για να αποκαλυφθεί το κρέας στους επισκέπτες. Η ζύμη είναι σαν μαλακό ψωμί αλλά διαποτισμένη με τη γεύση του κοτόπουλου. Η μυρωδιά του και μόνο, λέει ο Ευστάθιος, ήταν σχεδόν αρκετή για να σου ανοίξει την όρεξη! Αλλά και όταν το δοκίμαζες, δεν μπορούσες να σταματήσεις να τρως μέχρι το χέρι σου να φτάσει στον πάτο. Ήταν ένα πλήρες γεύμα σε ένα ενιαίο πιάτο που περιείχε όλα τα αναγκαία συστατικά (Ευστάθιος, Επιστολή 5).

Ένας ποιητής του ενδέκατου αιώνα περιέγραψε ένα κέικ ή μια φρατζόλα ψωμί, φτιαγμένο για να μοιάζει με τον ζωδιακό κύκλο. Η φουρνάρισσα μια γυναίκα με γνώσεις αστρονομίας χρησιμοποίησε δύο τριάδες αυγών πάπιας, που αντιπροσώπευαν τις Πλειάδες, ενώ τα αυγά κότας αντιπροσώπευαν τους επτά πλανήτες. Πέντε μεγαλύτερα αυγά (από διαφορετικό είδος πτηνού) χρησιμοποιήθηκαν για τον Ωρίωνα και τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα (Χριστόφορος Μυτιληναίος, Ποίημα 42).

Βιβλιογραφία ΜΊΑ ΣΆΛΑ ΒΥΖΑΝΤΙΝΏΝ ΠΑΡΆΔΟΞΩΝ.