Ἀναφέρει ὁ π. Μητροφάνης: «Ένας δικός μας Χιλανδαρινός, πῆγε το 1992 στά Ἱεροσόλυμα καί βρέθηκε στο πατριαρχεῖο τήν ἴδια στιγμή κατά τήνὁποία ἔφθασε κι ἕνα πούλμαν μέ Σέρβους προσκυνητές. Χάρηκαν πού τόν εἶδαν πώς Σέρβο Ἁγιορείτη- χάρηκε κι αυτός. Εἶπαν πολλά καί διάφορα. Μέσα στη συνομιλία, ὁ μοναχός τούς εἶπε μεταξύ άλλων:
“Δικό μας εἶναι μόνο αυτό, τό ὁποῖο δίνουμε στους ἄλλους" Μέσα στη συντροφιά ἦταν καί μιά ηλικιωμένη, ἡ ὁποία εἶχε κουρασθῆ ἀπ' τό ταξίδι καί καθόταν παράμερα. Ἄκουσε τά λόγια αὐτά καί δέν μποροῦσε νὰ ἡσυχάση. Ηταν πολύ πλούσια. Ζούσε στο Βελιγράδι. Ὁ γυιός της ζοῦσε στη Γαλλία καί ἡ κόρη της στη Βιέννη. Ηταν πολύ εὐκατάστατοι πρό τοῦ πολέμου καί αὐτή καί ὁ ἄνδρας της. Μάλιστα τά πολλά χρήματα τά ὁποῖα κέρδιζαν, τά ἔβγαζαν σέ ἄλλες χῶρες. Μετά τούς Ἁγίους Τόπους λοιπόν, γυρίζει στό Βελιγράδι καί στέλνει στό Χιλανδάρι —μέ ἐντολή της στή Dresdner τράπεζα τῆς Φραγκφούρτης— 100.000 μάρκα τό Σεπτέμβριο, 100.000 τόν Ὀκτώβριο κι 100.000 το Νοέμβριο. 300.000 μάρκα. Σκεπάσαμε στέγη 1.700 τ.μ. τῆς Μονῆς, πού ἔσταζε, φτειάξαμε μαγειρεῖο τότε πού ἀρχίσαμε κοινοβιακή ζωή. Όλα αὐτά, ἀπ᾿ αὐτές τίς λέξεις: "Δικό μας εἶναι μόνο αὐτό, τό ὁποῖο δίνουμε στούς ἄλλους". Ἄν δέν τήν ἀντιλαμβάνονταν τά παιδιά της, θά ἔδινε κι ἄλλα. Τήν ἀντελήφθησαν, ὅμως, καί τή σταμάτησαν, διότι δέν μποροῦσαν νά καταλάβουν, γιατί τά ἔδινε αὐτά... Αὐτή ἡ γυναῖκα εἶχε μέσα της κάτι τό πολύ θετικό, αλλά κανείς δέν τήν "άνοιξε" μέχρι τότε γιά νά τήν κάνη νά ἐξωτερικευθῆ. Βλέπετε, αὐτά τά λόγια ξεκλείδωσαν τήν καρδιά της»
Βιβλιογραφία. Αρχιμανδρίτης Ιωάννης Κωστώφ. Μια μέρα στον παράδεισο με Διαχρονικό ημερολόγιο. Εκδόσεις Ιερά Μονή Αγίου Ιωάννου Δαμασκηνού. Ωρωπός Αττικής 2025.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου