"ΑΠΌΣΤΟΛΟΙ ΕΚ ΠΕΡΆΤΩΝ , συναθροισθέντες ενθάδε, Γεθσημανή τω χωρίω, κηδεύσατε μου το σώμα, και συ, Υιέ και Θεέ μου, παράλαβέ μου το πνεύμα.
Ο γλυκασμός των Αγγέλων, των θλιβομένων η χαρά, χριστιανών η προστάτις, Παρθένε Μήτηρ Κυρίου, αντιλαβού μου και ρύσαι, των αιωνίων βασάνων.
Και σε μεσίτριαν έχω, προς τον φιλάνθρωπον Θεόν, μη μου ελέγξη τας πράξεις, ενώπιον των Αγγέλων, παρακαλώ σε, Παρθένε, βοήθησόν μοι εν τάχει.
Χρυσοπλοκώτατε πύργε, και δωδεκάτειχε πόλις, ηλιοστάλακτε θρόνε, καθέδρα του Βασιλέως, ακατανόητον θαύμα, πως γαλουχείς τον Δεσπότην.;.. "
Υπάρχει μια επιστολή που μας παρουσιάζει την Παναγία μας.
Είναι μία μαρτυρία που έχει σχέση με την θυγατέρα του Ποντίου Πιλάτου, την Αυρηλία,
η οποία συνάντησε κάποτε την Παναγία μας στο δρόμο και της προξένησε πολύ μεγάλη εντύπωση, χωρίς να ξέρει ποιά είναι η Παναγία.
Και σε μια συζήτηση μετά του ιδίου του υιού του βασιλέα της Ιουδαίας Ηρώδου, είπε για την Παναγία ποιητικώς τα εξής:
«Πριν του ηλίου δύοντος το φως το τρέμον πέση,
γυνή τις με υπήντησε την ηλικίαν μέση.
Σιτόχρους, κυανόφθαλμος, ξανθόκομος, ωραία,
τω σώματι ανάστημα θεά γιγαντιαία.
Εφέρει δε ιμάτια λευκότερα Ναρκίσσου,
και μύρα ευωδίαζε και ρόδα παραδείσου.
Και πόθεν αύτη έκθαμβος ηρώτησα, και ποία;
Ή μήτηρ αύτη του Χριστού, με είπαν η Μαρία.
Την επανείδα πίστευσε στο μέτωπο ως κρίνο,
επέλαμπε διάδημα ηλιακών ακτίνων».
Δημ. Παναγόπουλος +
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου