«Μερικές φορές οἱ ἄπειρες ἀδελφές, μελετώντας
τά κατορθώματα τῶν Ἁγίων, ἔνοιωθαν ἀπογοήτευσι,
συγκρίνοντας τά βιώματά τους μέ τίς ἅγιες ἐμπειρί
ες ἐκείνων. Ὁ Παππούς [ὁ π. Δαμασκηνός] τίς προ-
σγείωνε με διάκρισι καί τίς ἐνθάρρυνε μέ τούς χα-
ριτωμένους λόγους του. Κάποτε, λοιπόν, μια μικρή
ἀδελφή τοῦ ἐξέφρασε τό παράπονο:
—Γέροντα, δέν ἔχω δάκρυα στήν προσευχή.
Καί ἐκεῖνος ἀπήντησε:
—Ὅταν τό φροῦτο εἶναι ἄγουρο, δέν ἔχει χυμό.
Ὅταν, ὅμως, ὡριμάση, τότε ἔχει καί χυμό καί γλυκύ-
τητα καί εὐωδιάζει, παρακαλῶ! Ἔτσι κι ἐσύ... Ὅταν
ὡριμάσης στην πνευματική ζωή, θά ἔχης καί δάκρυα
καί τήν εὐωδία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος»
.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΊΑ. ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΊΤΗΣ ΙΩΆΝΝΗΣ ΚΩΣΤΩΦ. Η ΜΕΛΩΔΊΑ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΊΑΣ. ΕΚΔΌΣΕΙΣ ΙΕΡΆ ΜΟΝΉ ΑΓΊΟΥ ΙΩΆΝΝΟΥ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΎ. ΩΡΩΠΌΣ 2025
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου