Την δεκάτη όγδοη ημέρα του μήνα η Μνήμη των Αγίων Μαρτύρων Φλώρου και Λαύρου.

Την δεκάτη όγδοη ημέρα του μήνα η Μνήμη των Αγίων Μαρτύρων Φλώρου και Λαύρου.

Με δίψα να πεθάνουν για τον Θεό Λογο

προχωράνε ο Φλώρος και ο Λαύρος προς το πηγάδι. 

Ο Λαυρος την δεκάτη όγδοη εισήλθε στο πηγάδι μαζί με τον Φλώρο.

 

Φτωχοί άνθρωποι που βρήκατε ξαφνικά πλούτο·

δώστε μου το μερίδιο που μου αναλογεί, εσείς που το εγκαταλείψατε στη φωτιά

Οι Άγιοι Φλώρος και Λαύρος ήταν δίδυμα αδέλφια κατά σάρκα, και είχαν το επάγγελμα του λιθοξόου, που το έμαθαν από τους δασκάλους τους, τον Άγιο Πάτροκλο και τον Άγιο Μάξιμο, οι οποίοι και αυτοί μαρτύρησαν για τον Χριστό.

Όταν λοιπόν οι δάσκαλοί τους μαρτύρησαν, οι δύο αδελφοί άφησαν την Κωνσταντινούπολη και πήγαν στο Ιλλυρικό, δηλαδή στη Σλαβονία, στην περιοχή της Δαρδανίας, σε μια πόλη που λεγόταν Ουλπιάνα. Εκεί αναζητούσαν μεταλλεύματα και εργάζονταν κοντά στον τοπικό άρχοντα Λουκίωνα.

Αργότερα στάλθηκαν στον Λικίνιο, τον γιο της βασίλισσας Ελπιδίας, ο οποίος τους έδωσε χρήματα και τους διέταξε να χτίσουν έναν ναό στα είδωλα, σύμφωνα με ένα σχέδιο που τους έδειξε. Οι Άγιοι πήραν τα χρήματα, αλλά τα μοίρασαν στους φτωχούς· τη νύχτα προσεύχονταν στον Θεό, ενώ την ημέρα εργάζονταν και έχτιζαν γρήγορα τον ναό. Σε λίγες ημέρες ο ναός ολοκληρώθηκε με τη βοήθεια ενός Αγγέλου.

Τότε ο ιερέας των ειδώλων, ο Μερέντιος, πίστεψε στον Χριστό, καθώς προηγουμένως είχε πιστέψει και ο γιος του, ο Αθανάσιος, επειδή οι Άγιοι θεράπευσαν το τυφλό του μάτι. Οι Άγιοι, μαζί με τους φτωχούς που είχαν λάβει τα χρήματα, έδεσαν με σχοινιά τα είδωλα από τον λαιμό και τα γκρέμισαν. Κατόπιν άναψαν πολλά φώτα και εγκαινίασαν τον ναό, αφιερώνοντάς τον στον Χριστό και ψάλλοντας το τροπάριο των εγκαινίων:

«Δόξα σοι Χριστέ ο Θεός, καύχημα των Αποστόλων, αγαλλίαμα των Μαρτύρων», με τον Τίμιο Σταυρό να προπορεύεται.

Όταν τα έμαθε αυτά ο Λικίνιος, διέταξε να ανάψουν καμίνι και να ρίξουν μέσα τους φτωχούς που είχαν πάρει τα χρήματα και κατέστρεψαν τα είδωλα. Εκείνοι μαρτύρησαν και έλαβαν στεφάνια από τον Θεό. Οι δε Άγιοι Φλώρος και Λαύρος δέθηκαν σε τροχό άμαξας και μαστιγώθηκαν. Στη συνέχεια ο Λικίνιος τους έστειλε στον ηγεμόνα Λύκωνα, ο οποίος τους έριξε μέσα σε ένα ξερό, βαθύ πηγάδι.

Μέσα εκεί οι Άγιοι πρώτα προσευχήθηκαν στον Θεό για τους Χριστιανούς που θα τους θυμούνται και θα τους τιμούν, έπειτα για την ειρήνη και την σταθερότητα του κόσμου, και τέλος για να σταματήσει ο διωγμός κατά των Χριστιανών. Έτσι παρέδωσαν τις ψυχές τους στον Θεό και ανέβηκαν νικητές στους ουρανούς.

Ύστερα από πολλά χρόνια, τα λείψανά τους ανακομίστηκαν από το πηγάδι και τοποθετήθηκαν με τιμή σε λάρνακες. Αυτά αναβλύζουν μύρο και ενεργούν θαύματα σε όσους προστρέχουν με πίστη. Η Σύναξή τους και η εορτή τους τελείται στον ναό τους, που βρισκόταν κοντά στον ναό του Αγίου Αποστόλου Φιλίππου.

Άγιοι Πέννητες Μάρτυρες

Την ίδια ημέρα τιμάται και το πλήθος των Αγίων Πενήτων, δηλαδή των φτωχών, που συντρίψανε τα είδωλα και μαρτύρησαν με πυρ.

Αν και ήταν φτωχοί, βρήκαν πλούτο στον Χριστό, και πηγαίνοντας όλοι μαζί στη φωτιά, κέρδισαν τον Ουρανό.

ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ