Μέρα με τη μέρα. Ημερολόγιο Ορθοδόξου Ιερέα! 239

 

 

Δώσε με εντολή

02 Σεπτεμβρίου.

 

"Θεός! αν είσαι εσύ, πρόσταξέ με να έρθω σε Σένα πάνω στο νερό» ( Ματθαίος 14:28 )

 

Έτσι μπαίνει ο άνθρωπος στον υπέροχο, ακατανόητο δρόμο της πίστης. Πρώτα πρέπει να υπάρχει μια εντολή από Αυτόν: «Εντολή με » . Ναι, και έχουμε την εντολή Του να ζούμε σύμφωνα με το Πνεύμα. Αποφασίσαμε να το εκπληρώσουμε και να ακολουθήσουμε αυτόν τον δρόμο; Εδώ είναι ένας ασφαλής δρόμος και ένας σίγουρος στόχος. Είτε η ζωή είτε ο θάνατος, η δραστηριότητα ή τα βάσανα βρίσκονται μπροστά μας, όσο το μονοπάτι βρίσκεται κατευθείαν σε Αυτόν, αυτό είναι που έχει σημασία.

 

Πολλοί ετοιμοθάνατοι, ίσως αυτή τη στιγμή, φωνάζουν στον Ιησού πέρα ​​από τα σκοτεινά, βαθιά νερά: «Δώσε με εντολή να έρθω κοντά σου πάνω στο νερό». Και εκείνος απαντά: «Πήγαινε». Προσέξτε λοιπόν να πηγαίνετε σύμφωνα με την εντολή Του και κατευθείαν σε Αυτόν. Και τότε μην φοβάστε αν πρέπει να βάλετε τα πόδια σας σε κάτι που, προφανώς, δεν μπορεί να τα στηρίξει, όπου, όπως φαίνεται, δεν υπάρχει χώμα.

 

Θα πρέπει να πάρουμε το λάθος μονοπάτι, να περπατήσουμε πάνω στο νερό, σε κινούμενα κύματα, πάνω από μια άβυσσο έτοιμη να μας καταπιεί. Πολλοί το έχουν βιώσει αυτό. ξέρουν τι σημαίνει να περπατάς μέσα σε δακρυσμένα νερά, χωρίς να ξέρεις πού πας. Μην κοιτάτε κάτω, μην κοιτάτε το σαθρό, κυματιστό έδαφος, αλλά κοιτάξτε τον Ιησού, τον Συγγραφέα και Τελειωτή της πίστης σας.

 

Τι ευδαιμονία, μετά από ένα μακρύ ταξίδι μέσα από τα θυελλώδη κύματα της γης, να σταθείς τελικά σταθερά «πάνω στη γυάλινη θάλασσα» ( Αποκ. 15:2 ) του ουρανού! Η καθαρή, λεία επιφάνεια δεν θα σκοτεινιάσει από την αντανάκλαση της εικόνας μας, η αμαρτωλή σκιά δεν θα πέσει στα γαλήνια νερά, γιατί εμείς οι ίδιοι θα είμαστε άμεμπτοι, για πάντα απαλλαγμένοι από την αμαρτία.

 

"Πάω!" - Λέει ο Ιησούς στον Πέτρο. Αυτή η ίδια λέξη «Πήγαινε» δεν μας καλεί ακόμα και σήμερα; Φωνάζει από κάθε σελίδα της Αγίας Γραφής, από χείλη δοξασμένων αγίων, πάνω απ' όλα, από τα χείλη του ίδιου του Χριστού. Και ακόμα κι αν μας πάρει τη βάρκα μας, επειδή την κρατήσαμε και δεν θέλαμε να την αφήσουμε για να πάμε κοντά Του, θα Τον ακολουθήσουμε.

 

Κύριε, φωνάζεις: «Πήγαινε!» Το μονοπάτι είναι ασαφές, το νερό είναι βαθύ, το χώμα σείεται κάτω από τα πόδια μου, αλλά δεν μπορώ να αντισταθώ στο κάλεσμα Σου: Πηγαίνω, ας εκπληρωθεί το θέλημά Σου και είθε η αγάπη Σου να με κυριεύσει!