44. Η ταπείνωση του αγίου.
Ο Επίσκοπος Αντώνιος διακρινόταν για την ταπεινοφροσύνη του. Βλέποντας πάντα τον Θεό μπροστά στα μάτια του, όπως λέει ο προφήτης: «Έβαλα τον Κύριο μπροστά μου πάντα, για να μη συγκινούμαι» ( Ψαλμ. 15:8 ), ταπείνωσε τον εαυτό του, θεωρούσε τον εαυτό του ασήμαντο. "Έζησα πολλά χρόνια", είπε, "αλλά δεν υπάρχουν καλές πράξεις. Όταν κοιτάζω τους ανθρώπους, είναι όλοι καλοί, άγιοι: μόνος είμαι αμαρτωλός, κατηγορώ τον εαυτό μου, αλλά θεωρώ όλους καλούς. "Δεν είμαι καλός μόνος."
45. Στάση απέναντι στους μπαμπούλες.
Ο υπερήφανος χαίρεται με τον έπαινο, αλλά ο ταπεινός άνθρωπος παρηγορείται από την ατιμία του. Όταν κάποιος ανακοίνωνε στον επίσκοπο ότι ο τάδε σε συκοφαντεί, τότε ο αρχιπάστορας έλεγε: «Δεν γνωρίζει ακόμη όλες τις αδυναμίες και τις ελλείψεις μου, είμαι ακόμη χειρότερος απ' όσο νομίζει για μένα». Και όταν ήρθε κάποιος σε αυτόν που του μίλησε άσχημα, ο Σεβασμιώτατος δεν τον επέπληξε, δεν δικαιολογούσε τον εαυτό του ενώπιόν του, αλλά με μεγάλη αγάπη και καλοσύνη τον δέχτηκε, του φέρθηκε, του έκανε καλό, του μίλησε καλά εκπληρώνοντας τα λόγια του Σωτήρα: «Αγάπα τους εχθρούς σου, κάνε καλό σε όσους σε μισούν, ευλόγησε αυτούς που σε καταριούνται και προσεύχονται» ( 2-8:7 ).
46. Άγιος ελεήμων.
Ο Επίσκοπος Αντώνιος, γνωρίζοντας ότι το συμφέρον είναι η ρίζα του κακού, δεν είχε ούτε μια σκιά. Μοίρασε απλόχερα την περιουσία που είχε στους φτωχούς. Αυτός ο αρχιπάστορας είπε: «Προηγουμένως, η περιουσία της εκκλησίας ήταν ιδιοκτησία των φτωχών και των απόρων· τώρα η περιουσία του επισκόπου μπορεί να είναι έτσι. Ένας επίσκοπος δεν μπορεί, κατά την κρίση του, να διαθέτει τα χρήματα της εκκλησίας για να βοηθήσει τους φτωχούς. Αυτό που έχω είναι ιδιοκτησία των φτωχών και υποστηρίζω τον εαυτό μου στο έλεός τους. μας, και μας στέλνει ό,τι χρειαζόμαστε σε αφθονία».
Ο επίσκοπος είπε επίσης: «Η ελεημοσύνη μας καθαρίζει από τις αμαρτίες, μας δημιουργεί αιώνια αρχοντικά στον ουρανό, μας χαρίζει ανεξάντλητους θησαυρούς και μας φέρνει πιο κοντά στον Θεό. Ο Άγιος Χρυσόστομος συμβουλεύει: όταν πηγαίνεις στην εκκλησία να πλένεις τα χέρια σου. Αυτό σημαίνει - να δίνεις ελεημοσύνη. Αυτό είπε ο επίσκοπος και αυτό έκανε.
47. «Το άνοιγμα των θυρών του παραδείσου».
Ο Επίσκοπος Αντώνιος στρεφόταν συχνά στις προσευχές του προς την Παναγία, την Παναγία, τη Μητέρα του Θεού και την Παναγία, σε αυτόν τον λεκτικό Παράδεισο: γιατί αν στον επίγειο Παράδεισο δεν υπήρχε πρόβλημα, αρρώστια, θλίψη, στεναγμός: τότε, αν κάποιος αρχίσει να ρέει στη Μητέρα του Θεού, η ψυχική ταραχή θα είναι χαρούμενη και θα απαλλαγεί από τον παράδεισο. Ο Παράδεισος θα κληρονομήσει αυτόν τον Παράδεισο. Γιατί η Βασίλισσα του Ουρανού είναι το άνοιγμα των πυλών του παραδείσου.
48. Σχετικά με το σημείο του σταυρού.
Όταν ο Σεβασμιώτατος Χρυσόστομος έκανε ένα κήρυγμα σε έναν γαιοκτήμονα για τον φόβο του Θεού και τον σωστό τρόπο σταυρού, ο κύριος αυτός είπε, μεταξύ άλλων, ότι είναι πλέον εκτός μόδας να σταυρώνει κανείς και να προσεύχεται πριν και μετά το δείπνο. Ο Επίσκοπος Αντώνιος είπε με λύπη: είναι κρίμα που οι ίδιοι οι άνθρωποι συγκρίνονται με ανόητα βοοειδή. Πώς να μην προσευχόμαστε στον Θεό; Εμείς, προικισμένοι με νου ικανό να κατανοεί τις ευλογίες του Θεού, πρέπει οπωσδήποτε να προσευχόμαστε στον Θεό τόσο στην αρχή του γεύματος όσο και μετά από αυτό: με την πρώτη προσευχή ζητάμε την ευλογία του Θεού για την αποδοχή της τροφής και με τη δεύτερη ευχαριστούμε για τον κορεσμό των γήινων ευλογιών και ζητάμε να μην μας στερήσει ο Κύριος τις ουράνιες ευλογίες.
* * *
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου