Νέοι και εκπαίδευση στην πίστη
Ποια είναι λοιπόν η ανησυχία μου για τους αδελφούς και τις αδελφές μου, αγαπημένους εν Χριστώ; Συνίσταται στο γεγονός ότι, ζώντας στον κόσμο, δεν πέφτουν θύματα οποιασδήποτε παρέκκλισης σχετικά με τους τρόπους της σωτηρίας μας εν Θεώ.
Στο παρελθόν, η πίστη στον Χριστό ήταν κοινή και τα παιδιά, από την πρώτη τους βρεφική ηλικία, διδάσκονταν να προσεύχονται στον Θεό και να ζουν με τον Θεό. Στο παρελθόν, μπορούσε να διατηρηθεί μια τέτοια τάξη: Ο νέος πήγαινε στο σχολείο όπου διδάσκονταν η ακαδημαϊκή θεολογία, ήδη προετοιμασμένος όχι μόνο να πιστεύει στον Ιησού Χριστό, αλλά και να Τον αγαπά. Όπως ο Άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης, τελείωσαν την (θεολογική) Ακαδημία χωρίς να χάσουν την πίστη τους, γεμάτοι με την εμπειρία της χάρης που τους είχε δοθεί στην παιδική ηλικία.
Στην εποχή μας, η εκπαίδευση των παιδιών είναι μια εξαιρετικά δύσκολη στιγμή. Τα σχολεία μας βρίσκονται υπό την εξάρτηση των σφαιρών της ανθρώπινης λογικής και των γήινων ενδιαφερόντων. Λόγω της απώλειας της πίστης των γονέων τους, τα παιδιά έρχονται στο σχολείο και μαθαίνουν θεολογία όπως και άλλα μαθήματα - χημεία, φυσική, γεωγραφία, γλωσσολογία και ούτω καθεξής. Και αυτό προκαλεί τρομερή βλάβη, επειδή συνηθίζουν να βιώνουν τον Θεό λογικά.
Ωστόσο, όσοι είναι εξοικειωμένοι με την πνοή του Αγίου Πνεύματος καταλαβαίνουν ότι η λογική του Αριστοτέλη δεν ταιριάζει με τον λόγο του Θεού, ότι η πραγματικότητα που μας αποκαλύπτεται απαιτεί μια απομάκρυνση από την τυπική λογική και μια μετάβαση στη λογική της οποίας οι κατηγορίες είναι το ίδιο το Είναι που μας αποκαλύπτει ο Θεός με την έλευσή Του.
Αυτή η εκτροπή συμβαίνει τώρα επειδή οι άνθρωποι δεν είναι προετοιμασμένοι από την παιδική ηλικία (θα έλεγα μάλιστα «από την κοιλιά της μητέρας τους») να βιώσουν τον Θεό. Πώς θα καταλάβουν αυτοί, όσοι γεννιούνται κατά σάρκα, τι τους διδάσκεται στις θεολογικές σχολές; — Ως αφηρημένες έννοιες για τον Θεό: «γύρω και στα πλάγια». Επομένως, η πιο χρήσιμη κατάσταση είναι να έχουμε μια εμπειρία ζωής εν Θεώ από την αρχή, όπως γίνεται στο μοναστήρι...
Άγιος Σωφρόνιος, «Πνευματικοί Λόγοι», τόμ. 1 (2004), σελ. 156
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου