Η Μυστική Αγάπη των Μοναχών του Αγίου Όρους
Στο Άγιο Όρος, ο χρόνος σταματάει. Όπου το ρολόι του κόσμου δεν χτυπάει, η καρδιά του Χριστού χτυπάει.
Οι μοναχοί μας υποδέχονται με γλυκύτητα και σιωπή, με μάτια γεμάτα προσευχή και χέρια έτοιμα να υπηρετήσουν. Χωρίς να γνωρίζουν τα ονόματά μας, μας δέχονται ως αδελφούς. Στρώνουν το τραπέζι μας - όχι πλούσιο, αλλά ευλογημένο - με ψωμί, ελιές, ένα ποτήρι νερό και πολλή αγάπη. Όλα δωρεάν. Όλα με ταπεινότητα.
Δεν έχουν τίποτα, αλλά δίνουν τα πάντα. Τρέφουν όχι μόνο το σώμα μας, αλλά κυρίως τις ψυχές μας. Μέσα από απλές αλλά βαθιές χειρονομίες, μας δείχνουν ότι η φιλοξενία δεν είναι καθήκον, αλλά μια μορφή σιωπηλής αγάπης. Χωρίς κηρύγματα, μας κηρύττουν. Χωρίς να μας κρίνουν, μας φωτίζουν.
Εκεί, στη σιωπή των μοναστηριών, νιώθεις ότι ο Θεός είναι ζωντανός, ότι η αγάπη είναι αληθινή, ότι ο άνθρωπος μπορεί να αναστηθεί. Το Άγιο Όρος δεν είναι απλώς ένας τόπος - είναι μια κλήση σε μετάνοια, σε απλότητα, σε προσευχή.
Ας θυμόμαστε στην προσευχή αυτούς τους ανθρώπους του Θεού που, μέρα με τη μέρα, κρατούν τον κόσμο σε ισορροπία όχι με τη βία, αλλά με τα σκυμμένα γόνατα και τις φλεγόμενες ψυχές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου