Όταν ήμουν περίπου πέντε χρονών,
ξαφνικά φαντάστηκα με τρόμο ότι θα έπρεπε να πεθάνω, αλλά ξαφνικά μου φάνηκε
ότι αν πιστεύεις στον Θεό, δεν θα πεθάνεις ποτέ. Σε αυτό το σημείο ηρέμησα,
αλλά άρχισα να ανησυχώ για όσους δεν πιστεύουν. Άλλωστε, θα πεθάνουν; Αυτό
είναι τρομερό. Κύριε, σώσε μας.
* * *
Μια γυναίκα περίπου σαράντα ή σαράντα
δύο ετών πλησίασε μια ηλικιωμένη γυναίκα στην εκκλησία:
- Πώς μπορώ να θυμηθώ τη μητέρα μου
για την ανάπαυση της ψυχής της;
Εξήγησε.
- Πόσα πρέπει να πληρώσω;
- Όσο θέλω, το κύριο πράγμα είναι να
προσεύχομαι. Η καρδιά της γυναίκας έλιωσε και αναφώνησε:
- Τι καλά που είναι εδώ, η ψυχή μου
έχει ηρέμήσει. Θα έρχομαι εδώ πιο συχνά, ειδικά όταν τα πράγματα είναι δύσκολα.
Είναι τόσο ήσυχα εδώ, και οι άνθρωποι τριγύρω είναι τόσο θυμωμένοι.
* * *
Όταν τελείωσε η λειτουργία, έψαλαν το
«Υπό τη Χάρη Σου», τα κεριά έσβησαν και μόνο τα μοναχικά φώτα των λυχναριών
έλαμπαν, ο άντρας είπε συγκινημένος:
«Τι ωραία που είναι εδώ. Τέτοια
σιωπή, και εκεί... είναι τόσο πολύβουα».
* * *
Ένας άπιστος πέθαινε, λυπόταν την
αδερφή του που ήταν πιστή, επειδή δεν της έπαιρνε τίποτα από τη ζωή, και ζούσε
για τη δική του ευχαρίστηση.
Λίγο πριν τον θάνατό του, άρχισε να
φοβάται κάτι, ζήτησε από την αδερφή του να μην τον αφήνει μόνο τη νύχτα.
Μετά τον θάνατό του, εμφανίστηκε στο
όνειρο της αδερφής του: στεκόταν εκεί, προσβεβλημένος και μετανιωμένος που
έζησε μάταια τη ζωή του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου