«Ἐγώ Ἐσένα ἐπικαλοῦμαι μέρα καί νύχτα:
Ἔλα καί κατοίκησε στην ψυχή μου καί φράξε ὅλες τίς εἰσόδους γιά τούς ἐχθρούς μου. Κάνε τή σπηλιά τῆς ψυχῆς μου ἄδεια καί βουβή, ὥστε κανείς τοῦ κόσμου
τούτου νά μήν ἐπιθυμήση νά μπῆ μέσα της.
Ψυχή μου, μέριμνά μου μοναδική, γίνε φύλακας καί μάθε να διακρίνης τίς φωνές πού χτυπᾶνε πάνω σου.
Καί, ὅταν ἀναγνωρίσης τή φωνή τοῦ Κυρίου σου, πέτα τίς μιζέριες κι ἀντιλάλησε μ᾿ ὅλη σου τή δύναμι!
Ψυχή μου, σπηλιά τῆς αἰωνιότητος, μήν ἐπιτρέψης νά μποῦνε σέ σένα γήινοι ληστές, πού παρέρχονται,
καί νά ἀνάψουν μέσα σου φωτιά. Μεῖνε βουβή, ὅταν σου φωνάζουν. Μεῖνε ἀκίνητη, ὅταν χτυπᾶνε πάνω σου. Καί ὑπομονετικά περίμενε τόν Οἰκοδεσπότη
σου. Ἀληθινά, θά ἔλθη...»
Βιβλιογραφία. Αρχιμανδρίτης Ιωάννης Κωστώφ. Ελπίδα Ζωής. Άβυσσο ή Παράδεισο;
Διαχρονικό ημερολόγιο.
Εκδόσεις Ιερά Μονή Αγίου Ιωάννου Δαμασκηνού. Ωρωπός 2025.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου