«ΚΟΙΤΑΞΕ, ΡΕ ΠΑΙΔΑΚΙ ΜΟΥ…»
Ο λόγος του π. Βασιλείου με εντυπωσίαζε από παιδί. Είχε να προσφέρει μια άλλη αίσθηση της μοναδικής πολιτείας, ίσως όχι μια άλλη, αλλά την αυθεντική. Εκείνο που κρατώ από τις ατέλειωτες φορές που τον άκουγα συνεπαρμένος να μιλάει με τον Γέροντά μας ή να μιλάει στην Τράπεζα στην Πανήγυρη της Ιβήρων είναι η αγάπη του για το αυθεντικό. Δήλωνε «ερωτευμένος» με τον μακαρίτη γεροΔαμασκηνό του Σαλιάρα τον καμπανάρη, ο οποίος δεν ήξερε γράμματα και μιλούσε σχεδόν…βρίζοντας, αλλά απαθώς. Είχε ξετρελαθεί με τον μακαρίτη τον Μητροπολίτη Ιωαννίνων Θεόκλητο, επειδή, λέει, «δεν ήταν άγιος»! Θυμόταν με συγκίνηση τον μακαρίτη γεροΤιμόθεο που καθόταν σε ένα μισογκρεμισμένο κελλί στην Καψάλα και τον ζήλευε , γιατί όταν τον ρώτησε «τί κάνεις εδώ γέροντα;» απάντησε απλά «εδώ μένω» και τίποτε άλλο. Μιλούσε σε επιστημονικά θεολογικά και μη συνέδρια και χρησιμοποιούσε φράσεις «κοιτάξτε», «ρε παιδάκι μου» και άλλα όμοια εντελώς καθημερινά. Έλεγε ότι όποιος δεν έχει χιούμορ, δεν μπορεί να γίνει άγιος. Σήμερα έφυγε από κοντά μας, αλλά ίσως σήμερα να ήρθε και πιο κοντά μας, όπως συχνά δήλωνε.
Να εύχεται να «κοιτάξουμε» επιτέλους εκεί που πρέπει να κοιτάξουμε, ώστε να γίνουμε και μεις «παιδάκια του».
Ας έχουμε την ευχή του.
Βασιλείου Ιερομονάχου και Καθηγουμένου αιωνία η μνήμη.
Αρχιμανδρίτης Εφραίμ Γκιβίσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου