Γράφει, ἀκόμα, ὁ π. Σεραφείμ Παπακώστας:
«Τά ἱερά Εὐαγγέλια παρουσιάζουν καί δαιμονισμένους, τῶν ὁποίων ἡ κατάστασι ἐμφανίζεται ὅμοια
με την κατάστασι τῶν νευροπαθῶν. Ἀλλὰ ἡ οὐσιώδης διαφορά ἔγκειται στο ὅτι οἱ διαταράξεις και οἱ βλάβες, τίς ὁποῖες παρουσιάζουν οἱ δαιμονισμένοι,
εἶναι συμπτώματα καί ὄχι αἰτία τῆς παθήσεώς τους.
Διότι στά Εὐαγγέλια, ὅπου ἐκτίθενται λεπτομέρειες
τῶν συμπτωμάτων καί ἐκδηλώσεων αὐτῶν, δηλώνε
ται σαφῶς ὅτι ἡ οὐσία τῆς παθήσεως τῶν ἀνθρώπων αὐτῶν συνίσταται στό ὅτι δέν ἔχουν συνείδησι
τῆς προσωπικότητός τους, καί ὅτι ἡ συνείδησί τους
ἀπορροφᾶται, τρόπον τινά, ἀπό τή συνείδησι μιᾶς
ξένης προσωπικότητος. Ἔτσι στο Λκ 8, 30 δείχνεται σαφέστατα, ὅτι ὁ Γεργεσηνός δαιμονισμένος συγχέει
τόν ἑαυτό του μέ τά δαιμόνια, ἢ μᾶλλον τά δαιμόνια
τόν ὑποκαθιστοῦν ἐξ ὁλοκλήρου καί μιλοῦν σάν ἀντικαταστάτες του: "Επηρώτησε δέ αὐτόν ὁ Ἰησοῦς,
λέγων, Τί σοί ἐστιν ὄνομα; Ὁ δέ εἶπε, Λεγεών· ὅτι
δαιμόνια πολλά εἰσῆλθεν εἰς αὐτόν". Γι' αὐτό πρώτη
φροντίδα τοῦ Κυρίου στις περιστάσεις αὐτές εἶναι νά
χωρίση τίς δύο αυτές προσωπικότητες, ἐκ τῶν ὁποίων ἐκείνη τοῦ ἀνθρώπου ἔχει παραδοθῆ στό πνεῦμα τοῦ πονηροῦ. Καί μετά τό χωρισμό ἐκλείπουν καί
ὅλες οἱ νευρικές διαταραχές καί βλάβες ὑγείας, οἱ
ὁποῖες ἦταν συμπτώματα καί ἐκδηλώσεις τῆς ἐνερ
γείας τοῦ πονηροῦ πνεύματος πού ὑπῆρχε στον
ἄνθρωπο»
Βιβλιογραφία. Αρχιμανδρίτης Ιωάννης Κωστωφ. Δογματικές ψηφίδες. Εκδόσεις Ιερά Μονή Αγίου Ιωάννου Δαμασκηνού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου