Ὁ ἀείμνηστος π. Σεραφείμ Παπακώστας τονίζει:
«Ἄν Σατανᾶς δέν ὑπάρχη, τότε ὁ Χριστός στην
ἔρημο πειραζόταν ἀπό μόνος του, εἶχε δηλαδή τό
κακό μέσα του, ὅπως ἐμεῖς οἱ ἄλλοι ἄνθρωποι, καί
ἑπομένως δέν ἦταν ἀναμάρτητος καί ἀπολύτως ἅγιος,
ἀλλά ἐνεχόμενος στήν ἁμαρτία»
• Καί συνεχίζει: «Συχνότατα οἱ λειτουργοί τοῦ μυστηρίου Ἐξομολογήσεως ἀκοῦνε ἀπό Χριστιανούς
εὐσεβεῖς νά παραπονοῦνται ὅτι αἰσθάνονται σέ ἱερότατες στιγμές φρικτούς καί ἀκατονόμαστους λογισμούς καί κατά τῶν ἱερῶν καί θείων, τούς ὁποίους
λογισμούς οὔτε νά φαντασθοῦν ἦταν ἱκανοί.
Ἀλλά πῶς εἶναι δυνατόν ἡ ἴδια ψυχή συγχρόνως
νά πειράζη τόν ἑαυτό της καί νά διαμαρτύρεται, να
ἀναστατώνη καί νά ἐκπλήσσεται γι᾿ αὐτό πού τῆς
συμβαίνει, ἐάν τό ἔργο αὐτό δέν τό ἔκανε ἄλλη ἐξωτερική δύναμι, πνεῦμα πονηρό, πού ἔχει ἔργο να πειραξῃ νὰ μολύνη, νὰ κακουργῆ; Πράγματι, ἡ ἐνέργεια
αυτή ανήκει στα πονηρά πνεύματα, τά ὁποῖα ἐμπνέουν στὸ πνεῦμα τοῦ ἀνθρώπου τις δικές τους σκέψεις
καὶ ἐπιθυμίες»
• Διευκρινίζει, ἀκόμα: «Εἶναι βεβαίως συνηθισμένο
φαινόμενο να συνοδεύεται ἡ δαιμονολογία καί ἀπό
κάποια φυσική ἀσθένεια. Τό δέ ὄνομα δαιμονισμένοι
καὶ δαιμονοληψία δέν ἀποκλείει τή συνύπαρξι καί
ἀσθενείας, πού ἔχει φυσικά τά αἴτια. Ἀλλά ἐκτός τῶν
περιπτώσεων αὐτῶν ἔχουμε γεγονότα, τά ὁποῖα
εἶναι ἀδύνατον νά παραγάγη φυσική ἀσθένεια. Ποιός
ἀσθενής, πού πάσχει ἀπό ὁποιαδήποτε φυσική ἀσθέ
νεια, μπορεῖ νά σπάση τίς ἁλυσίδες του, καί ὄχι μία
φορά, αλλά διαδοχικά καί πολλές φορές; Ποιά ἀσθένεια, ἀφοῦ βασάνισε ἐπί μακρόν τόν ἀσθενῆ, ἔπειτα κατά τή στιγμή τῆς ἐξαφανίσεώς της τόν ρίχνει βίαια στὴ γῆ, σάν νά τόν σκότωσε, καί ἔπειτα μεταβαίνει ἀπό τό σῶμα τοῦ ἀνθρώπου στό σῶμα ἄλλων ζώων;»
Βιβλιογραφία. Αρχιμανδρίτης Ιωάννης Κωστωφ. Δογματικές ψηφίδες. Εκδόσεις Ιερά Μονή Αγίου Ιωάννου Δαμασκηνού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου