ΠΕΙΡΑΣΜΟΙ ΣΤΗΝ ΞΗΡΟΚΑΛΥΒΗ
Συνηθισμένος ὁ π. Γεώργιος ἀπὸ μικρὸς στὴν μοναξιά, καθὼς ζούσε στη στάνη πάνω στὰ βουνὰ τοῦ χωριοῦ του, δὲν φοβόταν νὰ μένη μόνος του στην ἐρημιά. Μετὰ τὸν κόπο τῆς ἡμέρας έκανε προσευχὴ καὶ ἐβίαζε τὸν ἑαυτό του νὰ νικήση τὸν ὕπνο καὶ νὰ περάση τὴν νύκτα «μὲ ὀλίγον ὕπνον καὶ πολύν Χριστόν».
Ξηροκαλύβη Συμεών
Μία νύχτα, κουρασμένος καθώς
ἦταν, ἔκανε κομποσχοίνι μὲ μικρές μετάνοιες καὶ τὸ σημεῖο τοῦ Σταυροῦ σε κάθε μετάνοια. Ἀλλὰ ὅπως ἦταν κουρασμένος, ἔκανε βιαστικὰ τὸ σημεῖο τοῦ
Σταυροῦ. Δίπλα του ακουγόταν ἕνας
περίεργος θόρυβος, ἀλλὰ δὲν ἔδωσε σημασία. Σὲ κάποια στιγμὴ ἀκούει: «Τὸν
ἔκανε κανονικά, φεύγω, φεύγω!»
Σάστισε πρὸς στιγμήν. «Τί εἶναι
αὐτό;» εἶπε. «Τί ἔκανα κανονικά; Α, τὸν
σταυρό μου ἐννοοῦσε. Ὥστε παρακολουθεῖς καὶ αὐτὸ τὸ πρᾶγμα, πονηρέ! Θὰ δῆς τώρα». Καὶ ἄρχισε νὰ κάνη πάλι μετάνοιες, προσέχοντας νὰ κάνη σωστὰ τὸν σταυρό του, γιὰ νὰ συμπληρώση τὶς
φορὲς ποὺ τὸν ἔκανε ἀπρόσεκτα ἄθελά του.
«Ὥστε ἔχει μεγάλη σημασία νὰ κάνουμε τὸν σταυρό μας ὅπως πρέπει», σκέφθηκε καὶ κύτταξε τὴν εἰκόνα τοῦ Ἐσταυρωμένου Ἰησοῦ. «Σταυρώθηκες, Κύριε,
καρφώθηκες καὶ πέθανες γιὰ τὴν σωτηρία ὅλου τοῦ κόσμου, ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς καὶ
Δημιουργὸς τοῦ σύμπαντος. Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με». Καθὼς ἐμετάνιζε, ἔψελνε τὸ στιχηρὸ προσόμοιο τῆς Παρασκευῆς τοῦ πλαγίου α': «Ὁ σταυρὸς
οὐ γὰρ ἔτι καταδίκης ἐστὶ τιμωρία, ἀλλὰ τρόπαιον ἐδείχθη ἡμῖν σωτηρίας». Ὁ
Σταυρὸς εἶναι σύμβολο ποὺ τρέμουν οἱ δαίμονες, ὅταν γίνεται κανονικὰ καὶ μὲ
πίστι.
Ἀπὸ τότε ἔκανε μεγάλο ἀγῶνα νὰ κάνη με
πολλὴ προσοχὴ τὸ σημεῖο τοῦ Σταυροῦ. «Πρέπει νὰ τὸν κάνουμε με ζωντανή πίστι στον
Εσταυρωμένο Ἰησοῦ καὶ στὴν χάρι ποὺ ἔχει
ὁ Σταυρός» ἔλεγε συνεχῶς σὲ ὅσους παρατη
ροῦσε ὅτι ἔκαναν ἀπρόσεκτα τὸν σταυρό τους.
Θυμόταν ἐπίσης τα λόγια τοῦ πατρὸ Κοσμά
«Νὰ ἔχωμεν τὸ χέρι μας καθαρὸν ἀπὸ ἁμαρτί
ὡς καὶ ἀμόλυντον καὶ τότε, ὡσὰν κάνωμεν τὸν
σταυρόν, κατακαίεται ὁ διάβολος καὶ φεύγει. Εἰδὲ καὶ εἴμεθα μεμολυσμένοι μὲ ἁμαρτίες, δεν
πιάνεται ὁ σταυρὸς ὅπου κάνομεν ... Γιατί τότε
οἱ δαίμονες δὲν φοβοῦνται».
Είναι μία ὁμολογία πίστεως στὸν Χριστὸ
καὶ στὸν Σταυρό του τὸ νὰ κάνουν οἱ πιστοί,
κληρικοὶ καὶ λαϊκοί, τὸ σημεῖο τοῦ σταυροῦ
σωστὰ καὶ ὄχι βιαστικά, χωρὶς νὰ ἀκουμπούν
τὸ σῶμα τους. Ὅπως λέγει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ
Χρυσόστομος, ὁ ἴδιος ὁ διάβολος κινεῖ τὸ χέρι
τῶν ἀπρόσεκτων Χριστιανῶν, γιὰ νὰ χλευάση τὸ πανίερο σύμβολο τοῦ Τιμίου Σταυροῦ καὶ γιὰ νὰ τοὺς κολάση,
Ὁ π. Γεώργιος ἔγραψε σὲ ἕνα χαρτόνι τὰ παρακάτω λόγια τοῦ ἁγίου Κοσμᾶ
τοῦ Αἰτωλοῦ ἀπὸ τὴν πέμπτη διδαχή.
«Ἀκούσατε, Χριστιανοί μου, πῶς πρέπει νὰ γίνεται ὁ σταυρὸς καὶ τί σημαίνει.
Μᾶς λέγει τὸ ἅγιον Εὐαγγέλιον πὼς
ἡ Ἁγία Τριὰς ὁ Θεὸς δοξάζεται εἰς τὸν
οὐρανὸν περισσότερον ἀπὸ τοὺς ἀγγέ-
λους. Τί πρέπει νὰ κάμης κι ἐσύ; Σμίγεις
τὰ τρία σου δάκτυλα μὲ τὸ δεξιὸν τὸ χέρι
σου καὶ μὴ ἠμπορῶντας νὰ ἀνέβης εἰς
τὸν οὐρανὸν νὰ προσκυνήσης, βάνεις τὸ
Φωτ. ἀπὸ τὸ ἐξώφυλλο του βιβλίου χέρι σου εἰς τὸ κεφάλι σου, διότι τὸ κεφάλι σου είναι στρογγυλὸ καὶ φανερώνει τὸν οὐρανόν, καὶ λέγεις μὲ τὸ στόμα:
Καθὼς ἐσεῖς οἱ ἄγγελοι δοξάζετε τὴν Ἁγία Τριάδα εἰς τὸν οὐρανόν, ἔτσι καὶ ἐγώ, ὡς δοῦλος ἀνάξιος δοξάζω καὶ προσκυνῶ τὴν Ἁγία Τριάδα. Καὶ καθὼς αὐτὰ τὰ
δάκτυλα εἶναι τρία – εἶναι ξεχωριστὰ εἶναι καὶ μαζί - ἔτσι εἶναι καὶ ἡ Ἁγία Τριάδα, ὁ Θεός. Τρία πρόσωπα καὶ ἕνας μόνον Θεός!
Κατεβάζεις τὸ χέρι σου ἀπὸ τὸ κεφάλι σου καὶ τὸ βάνεις εἰς τὴν κοιλίαν σου καὶ
λέγεις: Σε παρακαλῶ καὶ σὲ λατρεύω, Κύριέ μου, ὅτι κατεδέχθης καὶ ἐσαρκώθης
εἰς τὴν κοιλία τῆς Θεοτόκου διὰ τὰς ἁμαρτίας μας. Τὸ βάζεις πάλι εἰς τὸν δεξιόν
σου ὤμον καὶ λέγεις: Σε παρακαλῶ, Θεέ μου, νὰ μὲ συγχωρήσης καὶ νὰ βάλης εἰς
τὰ δεξιά σου μὲ τοὺς δικαίους. Βάνοντάς το πάλι εἰς τὸν ἀριστερὸν ὦμον λέγεις: Σὲ
παρακαλῶ, Κύριέ μου, μὴ μὲ βάλης εἰς τὰ ἀριστερὰ μὲ τοὺς ἁμαρτωλούς! Ἔπειτα
κύπτοντας κάτω εἰς τὴν γῆν: Σὲ δοξάζω Θεέ μου, σὲ προσκυνῶ καὶ σὲ λατρεύω,
ὅτι καθὼς ἐβάλθηκες εἰς τὸν τάφον, ἔτσι θὰ βαλθῶ καὶ ἐγώ. Καὶ ὅταν σηκώνεσαι
ὀρθός, φανερώνεις τὴν Ἀνάστασιν καὶ λέγεις: Σὲ δοξάζω, Κύριέ μου, σὲ προσκυνῶ
καὶ σὲ λατρεύω, πῶς ἀναστήθηκες ἀπὸ τοὺς νεκροὺς διὰ νὰ μᾶς χαρίσης τὴν ζωὴν
τὴν αἰώνιον. Αὐτὸ σημαίνει ὁ πανάγιος Σταυρός».
Ἀπὸ τότε ὁ π. Γεώργιος αἰσθάνθηκε τὴν ἐπιθυμία νὰ μάθη νὰ σκαλίζη σταυρούς, γιὰ νὰ τοὺς δωρίζη σὲ ἀγωνιζομένους πιστούς.
Βιβλιογραφία
Γέροντας Παντελεήμων Καυσοκαλυβίτης.
Ιερό Κελλίον Αγίου Αντωνίου τού Μεγάλου Κρύα Νερά Άθω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου