Ο Άγιος Ιεράρχης Σπυρίδων ήταν φτωχός, βοσκός αιγών, δεν είχε χρήματα για ρούχα, οπότε ύφανε μια μίτρα από βούρλα. Δεν είχε κερί για κεριά, έτσι δύο μοναχοί που ήταν υπεύθυνοι για τις λειτουργίες δεν άναβαν κεριά το πρωί. Όταν ήρθε ο Άγιος, τους ρώτησε γιατί δεν τα άναβαν. Του απάντησαν: λοιπόν, δεν υπάρχει κανείς στην Εκκλησία ούτως ή άλλως, και το κερί είναι ακριβό.
Τότε ο καλός ιεράρχης τους κάλεσε μπροστά στις Άγιες Πόρτες. Τους γονάτισε και έβαλε τα χέρια του στα κεφάλια τους. Τότε τα μάτια της ψυχής τους άνοιξαν και είδαν τις μυριάδες αγγέλων, να θροϊζουν τα φτερά τους, περιμένοντας προσευχόμενοι τη Μεγάλη Λειτουργία της Θυσίας του Αμνού του Θεού.
Οι δύο μοναχοί έγιναν σε μια στιγμή. Όταν ο άγιος έβγαλε τα χέρια του από πάνω τους, δεν είδαν τίποτα άλλο παρά την άδεια Εκκλησία.
Από τότε, εκτελούν τη διακονία τους ως υπηρέτες του παρεκκλησίου με τον ζήλο εκείνων που έχουν δει τον παράδεισο να αναπαύεται στη Λειτουργία.
Πάτερ Ιωάννης Ιστράτι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου