Τρέξαμε μακριά. Κατακτήσαμε τον ουρανό, διασχίσαμε τις θάλασσες, νικήσαμε αποστάσεις και όρια.
Κι όμως, μέσα σε όλη αυτή την πρόοδο, ξεχάσαμε το πιο απλό και το πιο δύσκολο μαζί να σταθούμε ο ένας απέναντι στον άλλον ως άνθρωποι.
Μάθαμε να μιλάμε δυνατά, αλλά όχι να ακούμε.
Μάθαμε να φτάνουμε ψηλά, αλλά όχι να σκύβουμε.
Μάθαμε να κερδίζουμε και να εντυπωσιάζουμε τους ανθρώπους, αλλά όχι τον Θεό.
Ίσως η αληθινή πρόοδος να μην είναι το πόσο μακριά μπορούμε να πάμε, αλλά το πόσο βαθιά μπορούμε να αγαπήσουμε.
Να ζούμε στη γη με σεβασμό, με ταπείνωση, και ευγνωμοσύνη.
Να θυμόμαστε πως πριν γίνουμε κατακτητές του ουρανού και της θάλασσας, κληθήκαμε να γίνουμε αδελφοί.
Γιατί αν δεν μάθουμε να ζούμε σαν άνθρωποι, τότε όσα κι αν πετύχουμε, θα παραμένουμε φτωχοί στην ψυχή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου