Οι μακαριστός Ορθόδοξος Κορεάτης κληρικός π. Αλέξιος Κίμ ο μάρτυς ιερέας. .

Μετά τον π.Ιωάννη Κάνγκ και τον π. Λουκά Κίμ, τρίτος Ορθόδοξος Κορεάτης ιερέας ήταν ο π. Αλέξιος Κίμ.

Ό Αλέξιος Yi-han γεννήθηκε στην Σεούλ το 1895 (ή 1896). Βαπτίστηκε το 1908 και μεγάλωσε μέσα στο περιβάλλον της Ορθόδοξου Εκκλησίας, ή όποια βρισκόταν πο­λύ κοντά στην Ρωσική Διπλωματική Απο­στολή, όπου εργάζοντο Οι γονείς του. Παρακολούθησε το σχολείο της Ορθοδό­ξου Ιεραποστολής κατά τα έτη 1907-1912 και από το 1914 έως το 1932 υπηρέτησε την Εκκλησία ως ψάλτης σε επαρχιακές ενορίες, με πρώτη τον ιεραποστολικό σταθμό, ο οποίος υπήρχε τότε στο χωριό Κιοχά, ως βοηθός του ιερέως π. Ιωάννου Κάνγκ. Για πολλά χρόνια ήταν διευθυντής της εκκλησιαστικής χορωδίας του ναού της Ιεραποστολής. Την χορωδία, πού από την εποχή ακόμη των Ρώσων ιεραποστόλων υπήρξε το καύχημα των Ορθοδόξων πιστών, την αποτελούσαν κυρίως Κορεάτες και ήταν φημισμένη σε όλη την Σεούλ. Ή χορωδιακή εκκλησιαστική μουσική και ή Ορθόδοξη ψαλμωδία έγιναν ή αιτία ώστε πολλοί Κορεάτες να προσέλθουν στην Ορθοδοξία. Ό Αλέξιος Κίμ διηύθυνε την χορωδία με φιλοπονία και αγάπη και έχαιρε μεγάλης εκτιμήσεως από την Ορθόδοξη Κοινότητα της Σεούλ. Το 1932 χειροτονήθηκε διάκονος από τον Αρχιεπίσκοπο Τόκιο Σέργιο Τιχομίρωφ (1912-1945). Κατά το τέλος της δεκα­ετίας του 1930 αναγκάστηκε να εγκατάλειψη την Σεούλ και να ζήσει αρκετά χρόνια με την οικογένεια του στην πόλη CHAMWON, στην βόρεια περιοχή της Κορέας, όπου ή κόρη του εργαζόταν ως δασκάλα.

Το 1938 ο π. Αλέξιος συνελήφθη από τις Ιαπωνικές αρχές και έμεινε στην φυλακή για ενάμισι περίπου χρόνο. Αίτια της φυλακίσεως του ήταν ή απόπειρα του αδελφού του Μιχαήλ ΚIM DONG-HAN να διαφυγή στην Ρωσία, όταν το Σοβιετικό Προξενείο στην Σεούλ, στο οποίο εργαζόταν, έκλεισε το 1938. Ό Μιχαήλ Κίμ είχε διατελέσει ψάλτης της Ορθοδόξου Ιεραποστολής. Ή προσπάθεια του όμως απέτυχε, συνελήφθη και πέθανε στην φυλακή αρχές του 1940. Ή φυλάκιση δίδαξε τον π. Αλέξιο να είναι πολύ προσεκτικός.

Μετά την απελευθέρωση της Κορέας από τους Ιάπωνες το 1945, επικρατούσε στην χώρα μια τεταμένη πολιτική κατάσταση με ακραίες κοινωνικές προεκτάσεις. Οι σχέσεις των Ορθοδόξων Κορεατών με τον τελευταίο Ρώσο ιεραπόστολο Άρχιμ. Πολύκαρπο ήσαν πολύ κακές. Έτσι, ή Ορθόδοξη Κοινότητα της Σεούλ, για να διασφάλιση την πνευματική της ζωή, επέλεξε τον ήδη διάκονο Αλέξιο Κίμ για νέο ιερέα της και τον έστειλε στην Ιαπωνία, όπου τον Οκτώβριο 1947 χειροτονήθηκε στον Καθεδρικό ναό Νικολάϊ-ντό του Τόκιο πρεσβύτερος από τον Αρχιεπίσκοπο Τόκιο Βενιαμίν Μπασάλυγκ (1947-1953), πού άνηκε στην Μητρόπολη Αμερικής της Ρωσικής Διασποράς.

Το 1948 ο π. Αλέξιος διορίσθηκε από τον Αρχιεπίσκοπο Βενιαμίν προϊστάμενος του Ί. ναού Άγιου Νικολάου, Σεούλ, και ανέλαβε την διαποίμανση της Ορθόδοξης Κοινότητας τής Σεούλ. Μετά την απέλαση του Ρώσου Άρχιμανδρίτου το 1949, ο π. Αλέξιος Κίμ παρέμεινε ο μοναδικός Ορθόδοξος ιερέας στην Κορέα.

Το 1950 ξέσπασε ο Κορεατικός πόλεμος πού έφερε μεγάλες καταστροφές στην χώρα και είχε πολλές δυσμενείς συνέπειες για την Ορθόδοξο Εκκλησία της Κορέας και τους Ορθοδόξους Κορεάτες. Την 9^η "Ιουλίου 1950 μετά την τέλεση της θείας Λειτουργίας ο π. Αλέξιος συνελήφθη από τους εισβολείς στρατιώτες, πού είχαν καταλάβει την Σεούλ.

Μάρτυρες της συλλήψεως του ήσαν ή πρεσβυτέρα του και ο νεώτερος γιος του Κώστας (kim CHANG –SIK)).Ήταν ένα πολύ θερ­μό καλοκαιρινό πρωινό. Ό π. Αλέξιος φορού­σε μόνο ένα απλό κορεατικό ρούχο. Οι στρα­τιώτες πού τον συνέλαβαν δεν του επέτρεψαν ούτε καν να αλλάξει. Από τότε εξαφανίστηκε. Ή οικογένεια του ποτέ δεν έμαθε νέα ίου. Ή τύχη του και ο τόπος θανάτου ή ταφής του παραμένουν άγνωστα.

Ή Τατιάνα Κίμ, κόρη του π. Αλεξίου, υποθέτει ότι αιτία της συλλήψεως του πατέρα της ήταν ή απροθυμία του να συνεργαστεί με τον σοβιετικό στρατό, μετά την απελευθέρωση της Κορέας από τους Ιάπωνες το 1945. Το chamwon στο όποιο ζούσε εκείνη την εποχή με την οικογένεια του, ήταν σε περιοχή πού ελεγχόταν από τούς σοβιετικούς. Από την εγκατασταθείσα εκεί νέα τοπική στρατιωτική διοίκηση του προτάθηκε να εργασθεί ως διερμηνέας, επειδή γνώριζε καλά την Ρωσική γλώσσα. Ό π. Αλέξιος όμως πήρε την οικο­γένεια του και έφυγε νύκτα για την Σεούλ, αφήνοντας πίσω όλα τα υπάρχοντα του.

Πολύ πιθανόν όμως στην σύλληψη του να συνετέλεσε και το ότι ο π. Αλέξιος, επειδή ορίσθηκε προϊστάμενος της Ορθόδοξης Κοινό­τητας Σεούλ από τον Αρχιεπίσκοπο Τόκιο Βε­νιαμίν, πού άνηκε στην Ρωσική Εκκλησία της Διασποράς, θεωρήθηκε από τους Ρώσους ως υπαίτιος για την απέλαση του Ρώσου Άρχιμ. Πολυκάρπου. Για το γεγονός αυτό Οι Ρώσοι κατηγορούν μέχρι σήμερα τον π. Αλέξιο.

Στα αρχεία της φυλακής SODAE-MUN της Σεούλ (στην ίδια φυλακή πού είχε κλειστεί και το 1938) αναγράφεται ή εισαγωγή του π. Αλεξίου και στην συνέχεια ή έξοδος του την 12 Ιουλίου 1950, χωρίς να αναφέρεται πού μεταφέρθηκε στην συνέχεια. Το πιθανότερο είναι ότι ακολούθησε και αυτός την τύχη των συμπατριωτών του κληρικών άλλων δογ­μάτων, πού και αυτοί έπεσαν θύματα του διωγμού του Βορειοκορεατικού στρατού κατά του κλήρου, και είτε οδηγήθηκαν στην φυλακή ή σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως στην Βόρειο Κορέα είτε εκτελέστηκαν.

Μετά την σύλληψη του π. Αλεξίου Κίμ, ο ναός του άγιου Νικολάου στην Σεούλ καταστράφηκε μερικώς από βομβαρδισμό, Οι πιστοί διασκορπίστηκαν και για τρία χρόνια ή Ορθόδοξος Εκκλησία της Κορέας βρέθηκε σε απελπιστική κατάσταση. Τότε, στο Ορθόδοξο ποίμνιο της Κορέας ήλθαν αρωγοί οι Έλληνες στρατιωτικοί ιερείς πού συνόδευαν το Ελληνικό Εκστρατευτικό Σώμα κατά τον Κορεατικό πόλεμο, αλλά και μετά το τέλος του.

Τον Φεβρουάριο του 2000, κατά τον εορτασμό της ΙΟΟετίας τής' Ορθοδόξου παρουσίας στην Κορέα, έγιναν στο Ορθόδοξο κοι­μητήριο στην περιοχή Γιόνγκμι-ρι από τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο, τα αποκαλυπτήρια ενός λευκού γρανιτένιου σταυρού, μνημείου-κενοταφίου, για να τιμηθεί ή μνήμη και ή θυσία του π. Αλεξίου Κίμ.

Α. Χ.