Ο πατήρ Δαμασκηνός (1921-2001) (Ιερά Μονή Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου, Μακρυνού Μεγάρων)

(ΕΚΔΟΣΙΣ Ι. Μ. ΑΓ. ΙΩΑΝΝΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ
ΜΑΚΡΥΝΟΥ, ΜΕΓΑΡΑ)

Διαβάστε τον πρόλογο του βιβλίου από τον Σεβ. Μητροπ. Μεγάρων και Σαλαμίνος Βαρθολομαίο, καθώς και λίγα λόγια για τον γέροντα από τον ηγούμενο της Ι.Μ. Γρηγορίου Αγ. Όρους, Αρχιμ. Γεώργιον Καψάνη και την ηγουμένη του μοναστηριού μοναχή Μακρίνα.

ΠΡΟΛΟΓΙΚΟΝ ΣΗΜΕΙΩΜΑ

Η ανάγνωσις του κειμένου της βιογραφίας του μακαριστού Αρχιμανδρίτου π. Δαμασκηνού Κατρακούλη απετέλεσε δι' εμέ πηγήν συγκινήσεως και χαράς, διότι μοι εχάρισε την ζώσαν παρουσίαν του αγαπητού Αδελφού και την αγαθήν ανάμνησιν της μετ' αυτού επί είκοσι και εξ έτη αναστροφής.
Η παρούσα βιογραφία δεν περιορίζεται εις την ξηράν εκτύλιξιν των σταθμών της επιγείου ζωής του μακαριστού Γέροντος, αλλά απο τελεί το «Συναξάριον» που μας αποκαλύπτει τας κρυπτάς πτυχάς της εσωτερικής πνευματικής ζωής του όντος κεχαριτωμένου «Γέροντος του Μακρυνού», όπως τας έζησαν αι Αδελφαί της υπ' αυτού ανιδρυθείσης Ιεράς Μονής Αγίου Ιωάννου Προδρόμου Μακρυνού Μεγάρων.
Η πληθύς των «Θεοσημειών» αίτινες καταγράφονται και μαρτυρούνται υπό της Μοναχικής Αδελφότητος, ίσως ξενίσει τους αναγνώστας του παρόντος βιβλίου, ένιοι δε πιθανόν και να σκανδαλισθούν. Δυστυχώς η απολυταρχία του ορθολογισμού εμποδίζει τους ανθρώπους να αποδεχθούν τα «υπέρ λόγον» γεγονότα. Η εμπειρία, όμως, της Αγίας ημών Εκκλησίας είναι μία: «όπου Θεός βούλεται, νικάται φύσεως τά ξις». Εις την ζωήν των πιστών, τόσον των επωνύμων πολύφωτων αστέ ρων του ουρανίου της Εκκλησίας στερεώματος, όσον και των μυριάδων ανωνύμων εκλεκτών Αυτής τέκνων, αι «Θεοσημείαι» αποτελούν συχνήν και απτήν πραγματικότητα.
Ουδεμίαν επιφύλαξιν διατηρώ περί της αυθεντικότητος της μαρ τυρίας των Αδελφών της Ιεράς Μονής Μακρυνού. Ο φόβος του Θεού, όστις διακατέχει την Οσιωτάτην Ηγουμένην και την όλην Μοναχικήν Αδελφότητα, αλλά και η υψηλή επιστημονική στάθμη εις διαφόρους τομείς του επιστητού πολλών αυτής Αδελφών, εκμηδενίζει πάσαν ένστασιν περί της αναξιοπιστίας των «Θεοσημειών». Αλλ' εκτός τούτου, αυτή αύτη η κοινή συνείδησις του πληρώματος της τοπικής ημών Εκκλησίας επιμαρτυρεί την αλήθειαν της οσιακής βιοτής του Γέροντος και των θαυμαστών ενεργειών της Θείας Χάριτος εις την ζωήν εκείνων, οι οποίοι επικαλούνται την μεσιτείαν του. Διό και επεύχομαι μετά της σεβαστής και αξίας Ηγουμένης Μοναχής Μακρινής, οι αναγνώσται του μετά χείρας βιβλίου ν' αντλήσουν πολλήν την εξ αυτού πνευματικήν ωφέλειαν και να ποθήσουν να συμπορευθούν μετά του μακαριστού Γέ ροντος εις την οδόν την άγουσαν εις την αληθή Θεοκοινωνίαν.

Ο ελάχιστος εν Επισκόποις Βαρθολομαίος
Πρώτος Μητροπολίτης
της Ιεράς Μητροπόλεως Μεγάρων και Σαλαμίνος

Έγραψε ταύτα
τη νυκτί της ανατολής
του νέου ενιαυτού 2006
της χρηστότητος του Κυρίου

ΑΝΤΙ ΠΡΟΟΙΜΙΟΥ

Είναι πολύ δύσκολο να ομιλήσης για την μυστική βιοτή ενός αγίου, ενός ουρανίου ανθρώπου και επιγείου αγγέλου της εποχής μας.
Επιέσθηκα, λοιπόν, πολύ να αποδεχθώ την παράκλησι των αδελφών της Μονής μας και να καταθέσω την μαρτυρία μου για τον αοίδιμο πατέρα ημών Δαμασκηνόν.
Τί να γράψω; Τί να ειπώ; Από που να αρχίσω; Από την νεανική του ζωή, την γεμάτη Θείο έρωτα; Να αναφερθώ στους τιτάνιους αγώνας, στους οποίους υπεβλήθη, για να μην προσβάλη ποτέ τον Θεό; Να διη γηθώ με τι αγωνία αναζητούσε τον Νυμφίο Χριστό, ως άλλη Νύμφη του Άσματος των Ασμάτων, ή ως κυνηγός που τρέχει πίσω από το θήραμα; Να μακαρίσω την κρυστάλλινη καθαρότητα της ζωής του;
Επικαλούμαι τις άγιες ευχές του για να δυνηθώ να παρουσιάσω «ο ακηκόαμεν, ο εωράκαμεν τοις οφθαλμοίς ημών, ο εθεασάμεθα και αι χείρες ημών εψηλάφησαν» [1].
Ο κατά κόσμον Σπυρίδων Κατρακούλης έζησε τα πρώτα χρόνια της ζωής του ως ένα αγροτόπαιδο απλό, αλλά γεμάτο φλογερή αγάπη στον Χριστό. Αφ' ότου ήταν ακόμη λαϊκός, όταν τον έβλεπες και συζητούσες μαζί του, είχες την αίσθησι ότι η ψυχή του ευρισκόταν σε συνεχή επικοι νωνία με τον Ηγαπημένο του Θεό. Η παρουσία του ήταν αγιαστική' ενώπιόν του δεν ημπορούσε καμμία άλλη σκέψις να διεισδύση στον νου σου, ει μη Ιησούς Χριστός και ούτος εσταυρωμένος [2].
H φλεγόμενη καρδία του επυρπολείτο από τον πόθο της πλήρους εν Χριστώ αφιερώσεως' εσκέπτετο, λοιπόν, να μονάση στο Άγιον Όρος. Αναζητώντας, όμως, το Θείο θέλημα, έκανε υπακοή στον τότε οικείο Μη τροπολίτη Αττικής Ιάκωβο, ο οποίος τον υπερεκτιμούσε και δεν ήθελε να τον στερηθή. Έτσι παρέμεινε στην ιδιαιτέρα πατρίδα του και εχειροτονήθη πρεσβύτερος. Συγχρόνως εφοιτούσε στην Θεολογική Σχολή Αθηνών, για να χρησιμοποίηση την επιστήμη ως θεραπαινίδα -όπως την αποκαλούσε- του πνευματικού του έργου. Βεβαίως, ο πατήρ Δαμασκηνός, με την αδιάλειπτο προσευχή του, είχε γίνει θεολόγος ήδη από τα νεανικά του χρόνια.
Πραγματώνοντας το σχέδιο του Θεού, όταν ήλθε το πλήρωμα του χρόνου, ανέλαβε να ιδρύση το γυναικείο μοναστήρι του Αγίου Ιωάννου του Μακρυνού. Φωτισμένος από την Χάρι του Αγίου Πνεύματος, συνέ στησε την Ιερά Μονή μας, θεμελιώνοντας αυτήν επάνω στην αρραγή ορθόδοξη παράδοσι. Καθωδήγησε την αδελφότητα σταθερά στην πατερική οδό, ως πνευματοφόρος ποδηγέτης και απλανής Πνευματικός αυτής, μέχρι της εκδημίας του. Δεν επεδίωξε την δόξα των ανθρώπων, αλλά, κρυμμένος στην αφάνεια της ταπεινώσεως, κατώρθωσε να εναρ μονίση την ζωή του με την ζωή του Κοινοβίου, προάγοντας τις αδελ φές, με το φωτεινό του παράδειγμα, εις την αγάπην του Ιησού Χριστού και μόνον. Θα ημπορέση γλώσσα να περιγράψη την ορθή θεολογική και εκκλησιολογική γραμμή που ετηρούσε στην ποιμαντική διακονία του, ως καθοδηγητής γυναικείας αδελφότητος;
Ιλιγγιώ όταν σκέπτομαι τι ζήσαμε, τι είδαμε, τι ακούσαμε! Η εσωτε ρική του ζωή, οι μυστικές εμπειρίες του, τα άπειρα χαρίσματα που είχε -όπως όλοι οι άγιοι- έμειναν, ως επί το πλείστον, άγνωστα και αθεώρη τα στον έξω της Μονής χώρο «κρίμασιν οις οίδεν ο Κύριος». Έκρυβε ευχύμους πνευματικούς καρπούς, τους οποίους αφθόνως μας προσέφερε. Και ενώ τους εγευθήκαμε, δεν κατωρθώσαμε να τους αφομοιώσωμε, ένεκα των αδυναμιών μας. Ζώντας, όμως, επί τόσα έτη κοντά του κατενοήσαμε για ποια μεγάλη δόξα έχει πλασθή ο άνθρωπος!
Δεν θα ημπορέσω να συνεχίσω... Αδυνατώ να περιγράψω τις υπερφυείς καταστάσεις του, λόγω ελλείψεως τοιαύτης βιοτής. Για να γράφης για τους Αγίους, πρέπει να έχης τα άγια βιώματά τους.
Εύχεσθε δι' ημάς όλοι εσείς, που θα διαβάσετε την ζωή ενός μεγάλου ασκητικού και θεωρητικού πατρός, συνάμα δε και ενός μεγάλου θεολό γου, δογματολόγου, πύρινου λειτουργού και διακριτικού καθοδηγητού πολλών Κοινοβίων.
Είμεθα ευγνώμονες στον Άγιον Θεόν μας δια το ανεκτίμητο δώρο που μας εχάρισε, ώστε να οδηγηθώμεν απλανώς στην μοναχική ζωή από ένα τοιούτον οδηγόν! Μας άφησε ως κληρονομίαν αδαπάνητον το τα πεινό παράδειγμά του και ως προπύργιον ασάλευτον την πίστι και την αγάπη στον Χριστόν, στην Εκκλησίαν και στην αδελφότητα.
Πιστεύομεν ακράδαντα ότι μας επιβλέπει από τα ουράνια σκηνώμα τα, τα οποία διακαώς επόθησε, και ότι μας οικονομεί πνευματικώς και υλικώς προς το συμφέρον της ψυχής μας, όπως μας είχε πολλάκις υποσχεθή.
Τα λίγα και πτωχά, που εγράφησαν στο παρόν βιβλίο, από τον ένθεο πλούτο των χαρισμάτων του Γέροντα, ελπίζω ότι θα ωφελήσουν, δι' ευχών του, τον λαό του Θεού. Εύχομαι το Άγιον Πνεύμα να φωτίση και να αγιάση τον αναγνώστη, ώστε να εύρη τον δρόμο της Βασιλείας των ουρανών.
Ζητώ τας ευχάς όλων σας.

Η ελαχίστη εν Μοναχαίς
Μακρίνα Μοναχή
και αι συν εμοί εν Χριστώ Αδελφαί

[1] Ιω. α', α', 1.
[2] Πρβλ. Κορ. Α', β', 2.


Ο πατήρ Δαμασκηνός (Ηγούμενος της Ι.Μ. Γρηγορίου Αγ. Όρους Αρχιμ. Γεώργιος Καψάνης & ηγουμένη Ι. Μ. Αγ. Ιωάννου Προδρόμου Μακρυνού Μεγάρων μοναχή Μακρίνα)



Διαβάστε αποσπάσματα του βιβλίου, σε σχετικό τεύχος που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις "Ορθόδοξη Κυψέλη", πατώντας εδώ


(Η πηγή των συνδέσμων είναι από την ιστοσελίδα "ΠΗΓΗ ΖΩΗΣ")

http://www.alopsis.gr