Πολλές φορές ό Στάρετς ώρισε την ώρα τού θανάτου κάποιου ή τον προείπε.
Ό Στάρετς είχε κάποια πνευματική κόρη, την γυναίκα ενός έμπορου, μια γριούλα πού λεγόταν Ρεσετνίκωβα. Συχνά επισκεπτόταν τον Στάρετς. Μια ημέρα, ήλθε στον Γέροντα και έβαλε τα κλάματα.
-«Είμαι απελπισμένη», είπε, «εξορία αιτίας τού γιού μου, τού Παύλου. Έχει αφήσει τον εαυτό του τελείως και έχει πέσει σε σοβαρές αμαρτίες. Δεν τιμά τον Θεό, δεν πηγαίνει στην εκκλησία, δεν μεταλαβαίνει των Αχράντων Μυστηρίων. Προσβάλλει τους γονείς του, μεθάει, καπνίζει, γλεντάει με διάφορες γυναίκες. Του έχω μιλήσει, προσπάθησα να τον συγκρατήσω, τον παρεκάλεσα, τον ήλεγξα. Αυτός όμως με κοροϊδεύει και συνεχίζει να κάνη ότι θέλει.
Δεν κοιμάμαι πια την νύκτα. Τα μάτια μου δεν είναι ποτέ στεγνά. Είμαι τόσο στενοχωρημένη για τον γιό μου- ό αγαπημένος γιός μου πεθαίνει, το παιδί της καρδιάς μου πεθαίνει. Ό επίγειος βίος φεύγει σαν ένα όνειρο, και τί έχει να κερδίσει εκεί στην αιώνια ζωή; Είτε το πιστεύει κανείς είτε όχι, κάθε άνθρωπος θα πρέπει να δώσει στον Κύριο λόγο για κάθε έργο του, για κάθε πράξη του... Και ό αγαπημένος μου Παύλος έχει αρχίσει να βρίζει με αισχρή βρωμολογία, συνέχεια χρησιμοποιεί άσχημες λέξεις.
Ακόμη, ό πατήρ Αριστοκλής ό μακαρίτης έλεγε ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη προσβολή στον Κύριο και στην Παναγία από κάποιον πού βρίζει με τέτοια βρωμολογία. Μ' αυτή την γλώσσα βρίζει τον ίδιο τον Κύριο και την Παναγία και την Μητέρα Γη και την δική του μάννα. Αλλά' ό Παύλος μου, ό Παύλος μου...!» και την έπιασαν πικρά κλάματα.
Ό Στάρετς λυπήθηκε την ταλαίπωρη γυναίκα, την παρηγόρησε, την συμβούλεψε, χωρίς όμως να βγει τίποτα το σπουδαίο. Ό Παύλος σκληρύνθηκε μπροστά τους, δεν τούς υπολόγιζε καθόλου και γενικά συνέχισε την ακόλαστη συμπεριφορά του.
Μια ή μέρα, ή μητέρα έφερε τον γιό της στον πατέρα Ζωσιμά σχεδόν με την βία. Ήταν απότομος με τον Στάρετς και συνέχισε να ζει ακριβώς όπως ήθελε, Ικανοποιώντας όλες τις επιθυμίες της σαρκός. Ό Στάρετς προσευχήθηκε για τον Παύλο, προσπαθώντας να εγείρει μέσα του έστω και μια σπίθα μετανοίας, αλλά δεν άλλαξε ζωή. Ή στάση του μπροστά στην ιεροσύνη ήταν μια στάση χονδρού χλευασμού και περιφρονήσεως και ούτε ήθελε καν να ακούσει για τίποτα πνευματικό.
Μια ήμερα ό Στάρετς συνάντησε τον Παύλο στον δρόμο και άρχισε να του μιλάη με στοργή και ανοιχτόκαρδη διάθεση. Ό νεαρός τον διέκοψε απότομα και με κάποια χειρονομία του πέταξε στον χέρι ένα ρούβλι. Ό Γέροντας αμέσως χάρισε το ρούβλι σε κάποιον φτωχό και προσευχήθηκε στον Κύριο να δεχθή αυτή την προσφορά, παρ' όλο πού δόθηκε τόσο ψυχρά, και για χάρη του να σώσει την ψυχή του νεαρού, ό όποιος είχε χάσει τον δρόμο του και πνιγόταν μέσα στις αμαρτίες του.
-«Κύριέ μου και Παναγία μου, αποκαλύψατε μου τί πρέπει να γίνει για να μη απολεσθεί ή ψυχή του Παύλου, αλλά να μετανοήσει και να κληρονομήσει την αιώνια ζωή».
Περισσότερο από μια φορά παρεκάλεσε μπροστά στον θρόνο του Θεού και ό Κύριος του απεκάλυψε ότι ό Παύλος θα σωθεί μονάχα, όταν θα διόριζε τον άμεσο θάνατο του, ακριβώς τον τάδε μήνα και την τάδε ημέρα. Ό Στάρετς λυπήθηκε την μητέρα και προσευχήθηκε στον Θεό μήπως υπήρχε άλλος τρόπος να σωφρονίσει τον Παύλο. Πάλιν ή απάντηση ήταν ή ίδια: «Δεν υπάρχει άλλος τρόπος, μίλησε πάλιν στην μητέρα του, διόρισε την ώρα του θανάτου του».
Μια φορά ακόμη ή γριά μητέρα ήλθε στον Στάρετς και με πικρά δάκρυα του μίλησε για τις βρισιές του γιου της.
-«Μανούλα μου», της είπε ό Στάρετς με θάρρος, «αν θέλεις να σωθεί ό γιός σου, δώσε μου την συμφωνία σου να διορίσω τον θάνατο του μέσα σ' ένα χρόνο. Τότε θα σωφρονιστή, θα αρρωστήσει, θα μετανοήσει, θα εξομολογηθεί, θα μεταλάβει των Αχράντων Μυστηρίων του Χριστού και θα πεθάνει σαν ένας χριστιανός. Διαφορετικά, δεν θα έλθει στον Θεό και ή ψυχή του θα χαθεί για πάντα. Συμφωνάς ή όχι; Πες μου τώρα».
Για πολύ διάστημα ή γριούλα δεν συμφωνούσε, ό καιρός περνούσε και ό Παύλος πήγαινε όλο και στον χειρότερο. Στον τέλος ή ίδια ή μητέρα ήλθε στον Γέροντα και άρχισε να τον παρακαλά να κάνη με τον γιό της, όπως είχε ορίσει ό Θεός, και ακόμα, εάν χρειαζόταν, να διορισθή ό θάνατος του. Μονάχα να σωθεί ή ψυχή τού αγαπημένου παιδιού της.
-«Λοιπόν, αδελφή μου, πες στον γιό σου, ότι τού ορίζω τον θάνατο του σ' ένα χρόνο ακριβώς, στην τάδε ημερομηνία και στην τάδε ώρα. Ας μετανοήσει από τώρα και ας ετοιμασθεί για την αιωνιότητα».
Ή γριούλα άρχισε να κλαίει, όχι όμως με δάκρυα απελπισίας πια, αλλά με δάκρυα βαθειάς πίστεως, αρχίζοντας να βλέπει καθαρά στον βάθος των πραγμάτων την αιωνιότητα. Ή μητέρα μίλησε στον γιό της, ό όποιος δεν της έδωσε την παραμικρή προσοχή.
Πέρασε όμως ό χρόνος, πλησίαζε ή ώρα να εκπληρωθούν τα λόγια τού πατρός Ζωσιμά και ό νεαρός Παύλος, πάνω στην ακμή της νεότητας του, έπεσε άρρωστος με τύφο και έμεινε κατάκοιτος. Μετά από λίγες ημέρες ήλθε σε κατάσταση μετανοίας και προσκάλεσαν ένα ιερέα από το μοναστήρι τής Νοβοντιβίτσης. Ό ψυχορραγών άνθρωπος εξομολογήθηκε, μετάλαβε, ζήτησε συγχώρηση από όλους και πέρασε στην αιωνιότητα τόσο ειρηνικά και γαλήνια, σαν ένα παιδάκι, συγχωρημένος από όλους και ενισχυμένος στην πίστη, στην ελπίδα και στην αγάπη.
Ή μητέρα κατάπληκτη, αμέσως πήγε στον Στάρετς να τον πληροφόρηση για τον θάνατο τού γιού της. Μπαίνοντας μέσα στον κελί τού Στάρετς, με ακόμα μεγαλύτερη έκπληξη τον βρήκε να τελειώνει ένα μνημόσυνο για τον μόλις πεθαμένο γιό της Παύλο.
-«Τώρα βλέπεις, παιδί μου, πόσο μεγάλη είναι ή Χάρις τού Θεού. Ό γιός σου μπήκε στην Βασιλεία των Ουρανών. Το ρούβλι πού έδωσε στους πτωχούς δεν πήγε χαμένο. Ό Κύριος του δώσε ένα εύκολο, ευλογημένο τέλος. Λησμόνησε όμως να εξομολογηθεί την αμαρτία του στον ιερέα, αλλά εγώ, αν και ήμουν απών, τον συγχώρησα. Λοιπόν, τώρα μη στενοχωρείσαι, αλλά να χαίρεσαι και να ετοιμάζεσαι και εσύ για τις ουράνιες Μονές. Ή ώρα ή δική σου επίσης κοντεύει».
Ό Παύλος πέθανε ακριβώς την ίδια ημερομηνία και ώρα πού είχε ορίσει ό στάρετς Ζωσιμάς.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ Ο ΣΤΑΡΕΤΣ ΖΑΧΑΡΙΑΣ- ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΟΡΜΥΛΙΑ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου