Από το 2003, αμέσως μετά τη φονική έκρηξη, η εκκλησία έμενε κλειστή και το 2006 δρομολογήθηκε η αποκατάσταση του εκκλησιαστικού συγκροτήματος, του δεύτερου μεγαλύτερου μετά το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Τις εργασίες που έγιναν και τη σημερινή κατάσταση της εκκλησίας θα παρουσιάσει ο αρχιτέκτονας-πολεοδόμος Σάββας Τσιλένης σε σεμινάριο της Πολυτεχνικής Σχολής του ΑΠΘ, το Σαββατοκύριακο στη Θεσσαλονίκη.
«Στην Κωνσταντινούπολη υπάρχουν σήμερα 93 εκκλησίες, αλλά η μεγαλύτερη μετά το Οικουμενικό Πατριαρχείο είναι αυτή των Εισοδίων της Θεοτόκου, που δεν είχε συντηρηθεί τα τελευταία 50 χρόνια και οι καταστροφές από την έκρηξη βόμβας ήταν πολύ σοβαρές. Τα περισσότερα παράθυρα καταστράφηκαν και τα νερά της βροχής έμπαιναν τόσο από τα παράθυρα όσο και από τη στέγη. Σήμερα είναι μια σύγχρονη εκκλησία που λειτουργεί κανονικά και δέχεται κάθε Κυριακή τους πιστούς της Πόλης» μας είπε ο κ. Τσιλένης.
Οι μηχανικοί που ασχολήθηκαν με το έργο εκπόνησαν τρεις μελέτες που αφορούσαν στις οικοδομικές εργασίες και μία που αφορούσε στην αποκατάσταση του ιερού διακόσμου και των επίπλων του ναού. Οι επεμβάσεις έγιναν κυρίως στη στέγη, στα δάπεδα, στον γυναικωνίτη, στους κίονες, στον περιβάλλοντα χώρο, στις ηλεκτρομηχανολογικές εγκαταστάσεις.
Σε μεγάλα τμήματα της τοιχοποιίας υπήρχε ολοκληρωτική απώλεια της ζωγραφικής επιφάνειας, τόσο λόγω υγρασίας όσο και των καταστροφών από πτώσεις σοβάδων, σύμφωνα ωστόσο με τις επιταγές των διεθνών συμβάσεων (διεθνής χάρτα συντηρήσεως τοιχογραφιών του ICOMOS) δεν πραγματοποιήθηκε επιζωγράφιση, αλλά συμπληρώθηκαν χρωματικά.
ΙΟΥΝΙΟς 1804
Χτίστηκε με φιρμάνι του Σελίμ Γ'
Ο Nαός των Εισοδίων της Θεοτόκου χτίστηκε με φιρμάνι του Σελίμ Γ' τον Ιούνιο του 1804, με αρχιτέκτονα τον Χατζή Κομνηνό, ο οποίος επισκεύασε και τον καμένο Πανάγιο Τάφο. Σύμφωνα μάλιστα με την παράδοση, το πρώτο κτίσμα ανοικοδομήθηκε μέσα σε μία νύχτα, με πάνδημη συμμετοχή των ενοριτών.
Πρόκειται για μια τεράστια, επιβλητική, πεντάκλιτη βασιλική, με ένα μπαρόκ τέμπλο και εικονογράφηση με θεματολογία δανεισμένη από την παλαιολόγεια περίοδο της Μονής της Χώρας. Το 1867 προστέθηκε μία νέα είσοδος προς τη Μεγάλη Οδό του Πέρα (σημερινή Ιστικλάλ Τσαντεσί) και έξι χρόνια αργότερα, το 1873, δημιουργήθηκε είσοδος και προς τη στοά Χατζοπούλου. Τον Φεβρουάριο του 1946 ανακαινίστηκε εσωτερικά και εξωτερικά, με την επίβλεψη του αρχιτέκτονα Χρήστου Ευθυμιάδη, και ταυτόχρονα άρχισε η αποκατάσταση των φθαρμένων εικονογραφιών από τον Κωνσταντινουπολίτη ζωγράφο Χαρίλαο Ξανθόπουλο και τον διάσημο Ρώσο αγιογράφο-σκηνογράφο Νικόλαο Περόφ.
ΜΑΡΙΑ ΡΙΤΖΑΛΕΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου