«ΕΝΟΤΗΣ ΕΝ ΤΗ ΠΟΙΚΙΛΙΑ» ΚΑΙ Η «Η ΠΟΙΚΙΛΙΑ ΕΝ ΤΗ ΕΝΟΤΗΤΑ». ΚΑΠΟΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΣΥΝΟΠΤΙΚΕΣ

Η  ιστορία που ζούμε δεν είναι τίποτα άλλο παρά η ολοκλήρωση ενός φυσιολογικού τοκετού. Υφαίνουμε μέσα στην μήτρα το πνευματικό μας σώμα.

Το σώμα αυτό που θα γεννηθεί στην όντως ζωή μετά από το θάνατο μας.

Όπως στο φυσιολογικό τοκετό το έμβρυο έχει ακουστικά σήματα για τον έξω κόσμο από την μήτρα, το ίδιο και εμείς λαμβάνουμε «ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ» από αυτό που πρόκειται να μας φανερωθεί στην ουσία της ζωής αμέσως μετά τον θάνατο – γέννηση μας.

Και όταν μιλάμε για «ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ» εννοούμε τις άκτιστες ενέργειες του Θεού δηλαδή για την ΘΕΙΑ ΧΑΡΗ της Αγίας Τριάδος πάνω στην κτιστή φύση μας.

Όπως είναι γνωστό ο Θεός στην ουσία του είναι απρόσιτος. Κανείς δεν γνωρίζει την ουσία του Θεού και δεν είναι ποτέ δυνατόν να συμβεί αυτό ποτέ.

Ο Θεός όμως στέλνει τις άκτιστες ενέργειες του σε εμάς όπως ο ήλιος τις ακτίνες του και δια αυτού του τρόπου καταλαβαίνουμε τις ιδιότητες του.

Αυτή η επέμβαση των άκτιστων ενεργειών στην κτιστή φύση μας την υλική λέγεται ΘΕΙΑ ΧΑΡΗ θεοσημειο, θεογνωσία κ.λπ.

Έτσι η φύση μας αγιάζεται , εξαγνίζεται και αφθαρτοποιείται, το δε πνευματικό σώμα μας ωριμάζει, δυναμώνει και ετοιμάζεται για την γέννηση του. Αυτό λοιπόν το πνευματικό σώμα πρώτα από όλους μας το χάρισε αυτός που νίκησε τον θάνατο και την κτιστή ανθρώπινη φύση, αυτός που την θεοποιείσαι και της έδωσε το μεγαλείο που της αξίζει. Ο ΚΥΡΙΟΣ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ.

Το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος. Ο Θεός Λόγος. Όπως λέει ο απόστολος Ιωάννης και Ο ΛΟΓΟΣ ΣΑΡΞ ΕΓΕΝΕΤΟ.

Η ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΔΑ είναι μια ουσία με τρεις υποστάσεις. Ενωμένα , αδιαίρετα, και ομοούσια. Είναι η «ΕΝΟΤΗΣ ΕΝ ΤΗ ΠΟΙΚΙΛΙΑ» και η  «Η ΠΟΙΚΙΛΙΑ ΕΝ ΤΗ ΕΝΟΤΗΤΑ». Είναι τα ίδια  ενωμένα αλλά διαφορετικά μεταξύ τους. Και αυτό το βλέπουμε παντού μπροστά μας στα έργα που τα χέρια του αγίου Θεού έχουν φτιάξει. Θα αναφέρουμε μερικά παραδείγματα της μεγαλοσύνης της Αγίας Τριάδος.

Α ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ.

Ο Χριστός είναι το σώμα της Εκκλησίας. Η Ορθόδοξη Εκκλησιάς αποτελείτε από διάφορα μέλη μεταξύ τη. Ο ένας είναι στο ψαλτήρι, ο άλλος ιερουργεί, κάποιος άλλος στο φιλόπτωχο, ο άλλος κάνει κήρυγμα κλπ. Όλοι λοιπόν αυτόθι αποτελούν ένα σώμα. Ενωμένο που πραγματοποιεί διαφορετικά πράγματα. Δηλαδή έχουμε μια «ενότητα εν τη ποικιλία». Έχουμε κάτι από αυτό που είναι η Άγια Τριάδα.

Β ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ.

Παρατηρήστε το σώμα σας. Είναι το ίδιο πράγμα. Χέρια, πόδια, αυτιά, μάτια, δέρμα, στομάχι, πλάτη κ.λπ. μαζί κάνουν το ανθρωπινό σώμα. Όταν πάσχει το ένα μέλος πάσχει και το υπόλοιπο σώμα. Το σώμα ,ας λοιπόν είναι ενωμένο μεταξύ των μελών αλλά τα μέλη κάνουν διαφορετικά πράγματα μεταξύ τους. Έχουμε  λοιπόν μια «ποικιλία εν τη ενότητα» και μια «ενότητα εν τη ποικιλία». Έχουμε την θεϊκή εικόνα. Είμαστε κατασκευασμένοι κατά τον ίδιο τρόπο που είναι ο Πλάστης μας.

Γ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ

Παρατηρήστε το Σύμπαν και το πλανητικό σύστημα. Όλα κινούνται με αρμόνια σε μια αδιάκοποι κίνηση και ενότητα μεταξύ τους. Πλάνητες κομήτες αστεροειδή, μαύρες τρύπες κλπ μια αδιάκοπη ποικιλία που στηρίζεται στην ενότητα και την ισορροπία μεταξύ τους. «ποικιλία εν τη ενότητα» λοιπόν.

Δ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ.

Το ίδιο συμβαίνει και με τον μικρόκοσμο. Πρωτόνια, ηλεκτρόνια άτομα και μόρια ενωμένα μεταξύ τους αλλά και διαφορετικά. Και όταν ο άνθρωπος διασπάσει τα άτομα μεταξύ τους δημιουργεί την τρομερή πυρηνική ενεργεία την αυτοκαταστροφή του.

Ε. ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ.

Στην φύση  και ζωικό βασίλειο συμβαίνει ακριβώς το ίδιο. Όταν διασπάς την αλυσίδα τα πράγματα παίρνουν καταστροφικές συνέπειες. Αν δεν υπάρχουν γάτες θα γεμίζουμε ποντίκια και αν δεν υπάρχουν δάση  θα πνιγούμε από τις πλημμύρες. Παντού υπάρχει «ενότητα εν τη ποικιλία»

Σε κάθε γωνία της ύπαρξη μας σε κάθε πτυχή ζωής αντανακλάται η θεια δόξα η θεια παρουσία. Ο Θεός η Παναγία Τριάς «Ο ΠΑΝΤΑΧΟΥ ΠΑΡΩΝ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΠΛΗΡΩΝ»

Γεμάτος ο ουρανός  και η γη της δόξα σου Άγια Τριάς.

Είμαστε λοιπόν τα ΠΑΝΤΑ ΕΝ ΠΑΣΙ. Όλοι ενωμένοι κάτω από το κοινό ποτηριο της θειας μεταλήψεως. Μας κρατά στην ποικιλία μας ενωμένους αυτός που ανέστησε την φύση μας και την ουσία της ζωής μας.

Υπάρχει όμως και ένα πρόσωπο που προσπαθεί να διασπάσει και να διαβάλει την ενότητα αυτή. Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ. Αυτός που μοναδικό του σκοπεύει να διαβάλλει την ανθρώπινη φύση μας, την ύπαρξη μας. Να την διασπάσει και να την κατακερματίσει.

Την ενότητα του ανθρωπινού προσώπου την διασπά με αποτέλεσμα ο άνθρωπος να χάνει τον σκοπό της ύπαρξη του και την ουσία της ζωής.

Αυτό φαίνεται καθαρά την ώρα της προσευχής. Η διάσπαση βρίσκεται μέσα μας. Όταν ο νους συγκεντρώνεται για προσευχή και ενώ εξωτερικά υπάρχει ησυχία από θορύβους οι λογισμοί τρέχουν αδιάκοπα μέσα στο νου μας.

Η προσπαθεί να «ησυχάσει» ο νου; Μας θέλει διαρκή άσκηση επίμονα και μακροχρόνια.

Η ψυχή του ανθρώπου αποτελείται από τρία μέρη. Όπως λέγεσαι το ΤΡΙΜΕΡΕΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ.

Α. ΤΟ ΕΠΙΘΥΜΙΤΙΚΟ

Β. ΤΟ ΒΟΥΛΙΤΙΚΟ.

Γ. ΤΟ ΛΟΓΙΣΤΙΚΟ.

Δηλαδή η επιθυμία, η βούληση και η λογική. Όμως και τα τρία έχουν διασπαστεί μεταξύ τους και δεν μπορούν να ενοποιηθούν στο βαθύτερο πνευματικό μέρος του ανθρώπου την καρδιά.

Αυτή η διάσπαση προηλθε από την αμαρτία που χώρισε το τριμερές της ψυχής. Η ψυχή μας η θέληση , η επιθυμία μας και η βούληση μας διασπάστηκε, έχασε τον προσανατολισμό της και σκοτίστηκε.

Ας παρατηρήσουμε τον εαυτό μας. Χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια να συγκεντρώσουμε την επιθυμία μας σε μια σκέψη σε ένα λογισμό και ύστερα σε αυτόν τον λογισμό να βάλουμε την βούληση να την εκτέλεση και το λογικό να την σύνθεση. Αν παρατηρήσουμε θα δούμε ότι συνεχεία θα μας ξεφεύγει λογισμός από το συγκεκριμένο αυτό σημείο θα διασπάτε και θα ξεφεύγει σε άλλους λογισμούς και καταστάσεις.

Την ώρα της προσευχής χιλιάδες λογισμοί περνούν αστραπιαία από τον νου δημιουργώντας θόρυβο σε αυτόν χάνοντας έτσι την ειρήνη που πρέπει να έχουμε όταν επικοινωνούμε με τον άρχοντα της ειρήνης τον Άγιο Θεό. Συνεχεία προσπαθούμε να συγκεντρώσουμε τον νου μας στην προσευχή μη δίνοντας σημασία σε αυτά που αδιάκοπα περνούν μέσα από τον νου μας.

Οι πρωτόπλαστοι όπως λένε οι ΆΓΙΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ πριν την πτώση δεν είχαν αυτή την διάσπαση. Ήταν ενωμένοι με την Άγια Τριάδα και επικοινωνούσαν άμεσα με τον Θεό χωρίς ο νους τους να διασπάτε σε λογισμούς η από το λογιστικό η βουλητικό της ψυχής.

Έτσι ο άνθρωπος ζει την τραγικότητα του ανθρωπινού προσώπου, την τραγωδία που του επέφερε η αμαρτία στη ζωή του. Η ενότητα με την Παναγία Τριάδα από φυσικός δεσμός έγινε μονοπάτι δύσκολο γεμάτο αγκάθια και πέτρες δυσκολεύοντας έτσι την ένωση της με το Θειο Πρόσωπο.

Για να γυρίσουμε στην ενότητα αυτή πρέπει να «ησυχάσουμε» να γνωρίσουμε τον ησυχασμό όπως αυτός εκφράστηκε στην Ορθόδοξη Αγία Εκκλησία μας στην πληρότητα της μέσα από τον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά.

Τελικά εν περίληψη  μπορούμε να συνοψίσουμε λέγοντας.

Ο Θεός είναι Τριαδικός . δηλαδή είναι μια ουσία με τρεις υποστάσεις. Έτσι και η ψυχή είναι ενιαία και πολυδύναμη. Έχει τρεις δυνάμεις ΝΟΥ ΕΠΙΘΥΜΙΑ ΒΟΥΛΗΣΗ. Και οι τρεις πρέπει να βρίσκονται σε ενότητα και να στρέφονται προς τον Θεό.  Κατά τον άγιο Μάξιμο η φυσική εξέλιξη των τριών δυνάμεων είναι του μεν νου να έχει γνώση του Θεού, της επιθυμίας να επιθυμεί και να αγαπά μόνο τον Θεό και της βουλήσεως να πράττει το θέλημα του Θεού.

Η αμαρτία διασπά αυτήν την ενότητα των τριών δυνάμεων της  ψυχής.

Ο νους έρχεται σε άγνοια του Θεού. Η επιθυμία αγαπά πλέον τα κτίσματα και όχι τον Δημιουργό. Και η βούληση υφίσταται την τυραννία των παθών.

Έτσι λοιπόν η επιθυμία παρατηρείται να θέλει την επιστροφή στον Θεό αλλά να μην αφήνει η βούληση. Να θέλει η επιθυμία τη επιστροφή αλλά να μην θέλει ο νους με την απιστία και την αθεΐα  να αγαπήσει τον Θεό.