Ό Κώστας, οι Άγιοι Θεόδωροι και... το άκτιστο φως

Θαυμαστός ο τρόπος επικοινωνίας του Θεού με τον άνθρωπο!

Ποιος από μας δεν έχει βιώσει έστω και μία φορά στη ζωή του το θαύμα της παρουσίας του τριαδικού θεού; Ποιος από μας δεν σήκωσε έστω και ασυναίσθητα τα χέρια στο Θεό σε μία δύσκολη στιγμή; Μηδενός εξαιρουμένου κάθε χριστιανός έχει να διηγηθεί μα θαυμαστή ιστορία της παρουσίας του θεού. Μία παρουσία που αποσκοπεί στην ενίσχυση της πίστης και στην επιστροφή μας στον Χριστό. Δυστυχώς, όμως οι περισσότεροι την προσπερνάμε με ταχύ βήμα ή την ενθυμούμαστε μόνο στις δύσκολες στιγμές για να παρηγορηθούμε και να αναπτερώσουμε την ελπίδα για την εκπλήρωση ενός νέου αιτήματος μας...

Ό Κώστας πού διατηρεί μηχανουργείο στον Πειραιά ανήκει κατά την προσωπική μου άποψη στους ανθρώπους αυτούς πού μπόρεσαν να καταστήσουν το θαύμα καθημερινό τους βίωμα. Ανήκει σ' αυτούς πού το θαύμα κατέστη ευκαιρία να αγκαλιάσουν σφικτά το Θεό.

Εδώ και δύο χρόνια πού τον γνώρισα μου υποκινούσε το ενδιαφέρον! Προσπαθούσα να βρω την αιτία της ένθερμης αγάπης πού έδειχνε στον Χριστό μας και την 'Εκκλησιά Του. Την αιτία της συνεχούς προσφοράς του. Προσφάτως λοιπόν επιχείρησα να διακριβώσω τούς λόγους πού αγαπούσε την Παναγία μας, τους Αγίους μας και προπαντός τον Χριστό μας. Έμεινα εμβρόντητος απ' αυτά πού διηγήθηκε, ορισμένα εκ των οποίων κρίνω απαραίτητο όπου οφείλω να παρουσιάσω...

«Επί σειρά ετών -λέει- διατηρούσα μία τυπική και αδιάφορη σχέση με την Εκκλησία. Χριστούγεννα, Πάσχα και σε κανένα πανηγύρι πήγαινα Εκκλησία. Κοιτούσα τη δουλειά μου! Αυτή αποτελούσε για μένα προτεραιότητα. Πριν από αρκετά όμως χρόνια ή αδελφή της μητέρας μου, είδε ένα περίεργο όνειρο. Παρουσιάστηκε στον ύπνο της ένας νεαρός με αστραφτερό σαν τον ήλιο πρόσωπο. Έμοιαζε σαν άγγελος και της είπε: «'Εσύ και ό Κώστας έχετε εξασφαλίσει τα σπίτια σας και εγώ μένω ακόμη στη λάκα (ύπαιθρο)! Ποιός είσαι; ρώτησε ή θεία! Είμαι ό Άγιος Θεόδωρος, της είπε και

εξαφανίστηκε»!

Με το που μου διηγήθηκε το όνειρο άναψε σαν φλόγα γα ή επιθυμία να του φτιάξω εκκλησάκι. Ή σκέψη αυτή στριφογύριζε καθημερινά στο νου μου. Έτσι αποφάσισα να φτιάξω στο χωριό μου πού βρίσκεται κοντά στη Βόνιτσα Εκκλησία το σπίτι των Αγίων Θεοδώρων. Κτίσαμε πράγματι το εκκλησάκι και τελέσαμε εγκαίνια! Με τον τρόπο αυτό άρχισε να αναθερμαίνετε ή σχέση μου με τον θεό.

Σε μία θ. Λειτουργία ανακοίνωσα στον παπά πώς όταν αποφασίσει να επισκευάσει την Εκκλησία της Παναγίας, στο Κοιμητήριο, πού παλαιά ήταν το Καθολικό Ιεράς Μονής θα αναλάμβανα το κόστος της στέγης. Δεν μπορούσα να βλέπω τα ελενίτ πού σκέπαζαν την 'Εκκλησιά. Μετά λίγα χρόνια ό επίτροπος του χωριού μου είπε πώς θα αρχίσουν τα έργα αποκατάστασης του ναού της Παναγίας! Δύο ήμερες μετά την ανακοίνωση αυτή ό μικρός μου αδελφός Γεράσιμος- ό όποιος δεν γνώριζε τίποτε για την πρόθεση μου- βλέπει στον ύπνο του τον αδελφό μας τον Παναγιώτη, ό όποιος πέθανε από καρκίνο να του λέει. «Πες στον Κώστα πώς ή Παναγία θέλει να της φτιάξει και το τέμπλο»! Ό μέχρι τότε αδιάφορος για την Εκκλησία Γεράσιμος συγκλονίζεται. 

Μόλις μου διηγείται το όνειρο τηλεφωνώ στον παπά και του ανακοινώνω πως θα αναλάβω και το  κόστος του τέμπλου. Όταν έφθασε ή μέρα της τοποθέτησης του τέμπλου πήγα στο χωριό για να παρακολουθήσω από κοντά τις εργασίες. Το τέμπλο τοποθετήθηκε και μαζί με τον γνωστό μου θεσσαλονικιό κατασκευαστή, αρχίσαμε να το φωτογραφίζουμε. Είχαμε δύο ψηφιακές μηχανές! Καθώς επιχειρούσαμε να τραβήξουμε φωτογραφίες παρατηρήσαμε πώς στην απεικόνιση τους παρουσιάζονταν στρογγυλές μικρές μπλε μπάλες! Κάι το περίεργο είναι πώς οι μπάλες αυτές μετακινούνταν σε κάθε φωτογραφική στάση. «Λες να είναι αγγελούδια πού χαίρονται»; ρώτησα αστειευόμενος τον Ξυλόγλυπτη.

Μάταια προσπαθούσαμε να βρούμε μα λογική εξήγηση! Σ' όλες τις φωτογραφίες απεικονίζονταν οι μπάλες ενώ στο Ιερό Βήμα είχαν συσσωρευτεί οι περισσότερες. Ταυτόχρονα υπήρχε μία πρωτοφανής ανεξήγητη ψυχική χαρά και αγαλλίαση»!

«Απεικόνισες το άκτιστο φως χωρίς να το καταλάβεις. Έτσι εξηγείται ή ψυχική αγαλλίαση. Ήταν το ευχαριστώ της Παναγίας στην υλοποίηση του θελήματος Της. Μην πετάξεις τις φωτογραφίες, δεν είναι χαλασμένες, όπως νομίζεις», μου είπε δύο ήμερες μετά ένας συγχωριανός μου. «Ό ναός της Παναγίας -πρόσθεσε-είχεε λεηλατηθεί από Ιερόσυλους το 1952. Οι Ιερές Εικόνες ανεκτίμητης αξίας λέγεται ότι πωλήθηκαν στο εξωτερικό. Οι Ιερόσυλα για να καλύψουν τα ίχνη τους είχαν κάψει την Παναγία! Και σήμερα, όμως λόγω της κρίσης ιερόσυλοι κτυπούν Εκκλησίες και μοναστήρια. 

Παράδειγμα ή θαυματουργή εικόνα της Παναγίας της Πελεκητής πού προσφάτως εκλάπη. Ένας γέροντας ασκητής συνεχώς λέει πώς αυτοί πού την έκλεψαν αλλά και ή πόλη πού διαμένουν θα πάθουν πολλά δεινά στην περίπτωση πού δεν την επιστρέψουν στο μοναστήρι. Ό πνευματικός νόμος είναι πολύ σκληρός»... Τέτοια θαυμαστά περιστατικά έφεραν την οικογένεια μου πιο κοντά στην εκκλησία καταλήγει ο Κώστας δείχνοντας τις φωτογραφίες που κρατά από τότε ως κειμήλιο.

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΣΤΥΛΟΣ