Η ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΣΤΗΝ ΓΕΩΡΓΙΑ.

Στο αεροδρόμιο της Τιφλίδας με συνάντησε ο καλός φίλος, βιολοντσελίστας Ελντάρ Ισακάντζε, ο οποίος αμέσως με μετέφερε στο παλαιό μοναστήρι του Σταυρού, που στα Γεωργιανά λέγεται «Ντζβάρι». Ήταν εκείνο το γνωστό μοναστήρι, το οποίο περιέγραψε ο μεγάλος Ρώσος ποιητής Μ. Λέρμοντοβ στο ποίημα του «0 Αρχάριος», όταν ήταν εξόριστος στον Καύκασο .

Εκεί όπου εκχυνόμενα θορυβούν τα νερά των Αράγβι και Κούρα , ήταν το μοναστήρι...

Πράγματι, αυτά τα δύο ορεινά ποτάμια ενώνονταν στο φαρδύ λαγκάδι, κοντά σ' αυτύ το βουνό. Από την κορυφή του αποκαλυπτόταν υπέροχη θέα της παλαιάς πρωτεύουσας της Γεωργίας, Μτσχέτα αι χαμηλά φαινόταν ο τεράστιος Ναός. Ηταν κτισμένος στην ίδια θέση, όπου αν ενταφιασμένη η πρώτη αγία της Γεωργιανής Εκκλησίας,  η  Σιδωνία Ο αδελφός της ήταν αρχιρραβίνος και όταν  πήγε στα Ιεροσόλυμα συνάντησε ενα στρατιώτη, ο οποίος υπηρετούσε στο ρωμαϊκό στρατό. Κατά τη διάρκεια της σταύρωσης του Ιησού Χριστού, βρέθηκε μεταξύ εκείνων των στρατιωτών που έρριξαν κλήρο, ώστε να προσδιοριστεί ποιος θ' αποκτούσε το ένδυμα του Ιησού και συγκεκριμένα τον άρραφο χιτώνα του Κυρίου. 

Από αυτόν τον στρατιώτη που απέκτησε το χιτώνα, ο αδερφός της Σιδώνιας τον αγόρασε και τον έφερε σα δώρο στην αδερφή του στην Ιβηρία (σημερινή Γεωργία). Αυτό το εσωτερικό ένδυμα είχε υφανθεί από τα χέρια της Ίδιας της Θεομήτορος για τον Υιό της, τον Ιησού, γι' αυτό οι στρατιώτες δεν το έσκισαν σε κομμάτια όπως αυτό συνέβη με το ιμάτιο του Σωτήρος. Με το χιτώνα στα χέρια και με πίστη στην καρδιά για το Σωτήρα του κόσμου, η Σιδώνια εκοιμήθη. Στο σημείο εκείνο φύτρωσε ένα δέντρο και ο ναός έλαβε την ονομασία «Σβέτι-Τσκχοβέλι». Σε μετάφραση από τη γεωργιανή γλώσσα αυτό σημαίνει «0 Ζωοποιός Στύλος».

Επισκεφθήκαμε αυτό τον παλαιό και θαυματουργό ναό του Θ' αιώνα. Στην αψίδα του απεικονιζόταν, με ανεπανάληπτα υπέροχο, συριακό-γεωργιανό στυλ η μεγαλοπρεπής μορφή του Χριστού, ύψους περίπου δέκα μέτρων, ο οποίος σε κοίταζε με τα τεράστια, παιδικά μάτια. Καθένας που εισερχόταν σε αυτό τον παλαιό ναό, ακούσια ανατρίχιαζε, μαγεμένος από το μεγαλείο του Θεού των Χριστιανών, που μας καλούσε να απομακρυνθούμε από τη Γη και να ανέλθουμε μαζί Του στη Βασιλεία Του. Για πρώτη φορά στη ζωή μου είδα μία τέτοια, θαυμάσια μορφή. 

Το συγκλονιστικό μεγαλείο της βαθιά με γοήτευσε, ακούγοντας την έκκληση: «Μετανοείτε, ήγγικεν γαρ ή βασιλεία των ουρανών». Μέσασε μία εβδομάδα, επισκέφτηκα μία σειρά από ιερά προσκυνήματα αυτής της μακάριας γης, η, οποία, μετά από κλήρο, έγινε η πρώτη κληρονομιά της Υπεραγίας Θεοτόκου. Στο άγιο βουνό, που στα γεωργιανά λέγεται Μτα-Τσμίντα, υπάρχει ένας ναός κτισμένος προς τιμήν του πολύ ταπεινού ερημίτη. Οσίου Δαυίδ της Γκαρέντζα. Αυτός στάλθηκε τον έκτο αιώνα, μαζί με  άλλους δώδεκα Σύριους πατέρες, από την Ίδια τη Θεοτόκο, για την εγκαθίδρυση του μοναχικού βίου στη γεωργιανή γη, που της δόθηκε διά κλήρου. 

Ζούσε σ' αυτό το βουνό, σε μία σπηλιά και με την προσευχή του ανέβλυσε εκεί μία θαυματουργή πηγή, της οποίας το νερό πολυάριθμοι προσκυνητές μπορούν να απολαύσουν μέχρι σήμερα. Ο διάβολος ζήλεψε τους άθλους του και την άγια ζωή του και γι' αυτό προέτρεψε ανέντιμους ανθρώπους να συκοφαντήσουν το γέροντα. Μία γυναίκα έμεινε έγκυος από κάποιον άνδρα και με την πονηρή συμβουλή του να κρύψει την αλήθεια από το σύζυγο της. είπε ότι ένοχος ήταν ο μοναχός Δαυίδ. Όταν ο ευλαβής ερημίτης ήρθε με το θυμωμένο σύζυγο στο δικαστήριο, αυτή η γυναίκα, ενώπιον όλων των συγγενών, πάλι επιβεβαίωσε τη συκοφαντία.

 Τότε ο άγιος γέροντας έθεσε το ραβδί του στην κοιλιά της και δυνατά, ώστε όλοι να ακούν, ρώτησε το ευρισκόμενο μέσα της μωρό: «Πες μας, ποιος είναι ο πατέρας σου;»

Και, ω τι θαύμα! Από την κοιλιά της, ξαφνικά, όλοι άκουσαν τη φωνή του μωρού που κατονόμαζε τον αληθινό πατέρα του. Η γυναίκα αυτή, με τρομερούς σπασμούς, έπεσε κάτω και όλοι τρόμαξαν υπερβολικά. Τότε ο άγιος Δαυίδ είπε σ' αυτή την αμαρτωλή :

Για τη συκοφαντία σου δε θα γεννήσεις μωρό τώρα, αλλά πέτρα! Κάτι που σύντομα συνέβη. 0 άγιος Δαυίδ απομακρύνθηκε στη μακρινή έρημο Γκαρέντζα. Έτσι, ως ανάμνηση αυτής της ιστορίας, οι χριστιανοί ανήγειραν σε εκείνη τη θέση εκκλησία, η οποία ονομάζεται Κασβέτι, που σε μετάφραση σημαίνει «πέτρα».

Αυτή η ιστορία με συγκλόνισε βαθιά. Τι μεγαλείο και δύναμη έχει ένας άγιος άντρας, όταν αυτός αποκτήσει την αγιότητα! Έτσι, επισκέφθηκα τα ιερά προσκυνήματα και έμαθα πολλά ενδιαφέροντα από τη ζωή των αγίων της γεωργιανής Εκκλησίας.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑ ΣΤΟ ΦΩΣ. ΠΑΤΗΡ ΙΩΑΝΝΟΥ ΚΟΓΚΑΝ