Ποιών ελεημοσύνας
ό Κύριος και κρίμα πάσι τοις αδικουμένοις.
Στην ψυχή του πάλι απευθύνεται ό
ποιητής, να θυμηθεί ή ψυχή ότι ό Κύριος κάνει συνεχώς ελεημοσύνες και κρίνει
όντας δίπλα στους αδικούμενους.
Ό αδικούμενος πιστός δεν διεκδικεί δικαίωση στα
όρια του κόσμου, άλλα αποδέχεται την αδικία ώς υιός του Θεού και εμπιστεύεται τη
δική του κρίση.
’Αν μάλιστα δεχτούμε ότι ή μεγαλύτερη αδικία είναι ό θάνατος, τότε
καταλαβαίνουμε τί σημαίνει ότι παραδίδομαι στον θεό πού είναι ό μόνος ό όποιος μπορεί
να καταργήσει αυτή την αδικία. Επομένως, ή αποκατάσταση της αδικίας δεν ελέγχεται
σέ ιστορικό πλαίσιο, άλλα ανάγεται σέ εσχατολογική προοπτική, όπως μάς λένε τα
αγιολογικά κείμενα.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΥΡΟΠΟΥΛΟΣ. ΕΙΣ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΑΓΙΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΑΝ . ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΟΜΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου