«Οικτίρμων και ελεήμων ό Κύριος,
μακρόθυμος και πολυέλεος»
Ό ποιητής επαναλαμβάνει, σχεδόν
κατά λέξη, την αποκάλυψη πού έγινε στον Μωυσή όταν αυτός ζήτησε να μάθει ποιος είναι
ό Θεός πού τον καλεί να οργανώσει τον λαό του σέ λαό του Θεού.
Άς δούμε το χωρίο.
Ό Μωυσής
θέλει να δει το πρόσωπο του Θεού: έμφάνισόν μοι σεαυτόν. Ό Θεός του άπαντάει:
Ού μη ιδη άνθρωπος το πρόσωπόν μου και ζήσεται. Και καλεί τον Μωυσή να κρυφτεί
σέ μια πέτρα, δηλαδή να βρεθεί μέσα σέ σκοτάδι, μέχρι ό Θεός να περάσει μπροστά
του, και βγαίνοντας από το σκοτάδι να δει μόνον τά νώτα της παρουσίας του: Και
είπε Κύριος ιδού τόπος παρ' έμοί, στήση επί της πέτρας ήνίκα ο’ αν παρέλθη ή
δόξα μου, και θήσω σε εις οπήν της πέτρας και σκεπάσω τη χερί μου επί σέ, εως
αν παρέλθω και άφελώ| την χείρα, και τότε όψει τά οπίσω μου, το δε πρόσωπόν μου
ουκ όφθήσεταί σοι (Έξ 33,21-23). Όμως, λίγο παρακάτω, όταν ό Θεός του παραδίδει
το Νόμο, του αποκαλύπτει το όνομα του ώς ενέργειες: Κύριος ό θεός οικτίρμων και
έλεήμων, μακρόθυμος και πολυέλεος και αληθινός, και δικαιοσύνην διατηρών και έλεος
εις χιλιάδας ( Έξ. 34,5- 7).
Ό Θεός παρουσιάστηκε ώς έλεος. Ό ίδιος ό Χριστός
έχει διακηρύξει επίσης ότι δεν ήλθε για να κρίνει, αλλά ήλθε για να σώσει. Είναι
ή επίσημη διακήρυξή του. Δύο χιλιάδες χρόνια τώρα οι χριστιανοί το ξεχνάμε αυτό
και όλο κρίνουμε, σπανίως τον εαυτό μας, συνήθως τούς άλλους. Ακόμα και όταν
κρίνουμε τον εαυτό μας, το κάνουμε για να κρίνουμε τούς άλλους επί τη προφάσει ότι
κρίνουμε τον εαυτό μας.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΥΡΟΠΟΥΛΟΣ. ΕΙΣ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΑΓΙΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΑΝ . ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΟΜΟΣ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου