Η ΜΑΚΑΡΙΣΤΗ ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΧΑΡΙΘΕΑ. ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓΙΟΥ ΗΡΑΚΛΕΙΔΙΟΥ . ΚΑΤΕΒΗΚΕ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΟΛΟΖΩΝΤΑΝΟΣ " Κατέβηκε ό Χριστός, ολοζώντανος, από την εικόνα και ήλθε, δεν ξέρω πώς... και στάθηκε πίσω μου! Έβαλε τά χέρια Του στους ώμους μου και έγειρε την κεφαλή Του πάνω μου. "

ΚΑΤΕΒΗΚΕ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΟΛΟΖΩΝΤΑΝΟΣ

Μετά από αυτές τις διηγήσεις, πήραμε αφορμή και επιμείναμε να μάς εξιστορήσει, έστω κάτι από τις πολλές εμπειρίες τις θείας χάριτος πού γεύθηκε από πολύ νωρίς. Με πολλή δυσκολία ή Γερόντισσα υπεχώρησε στις παρακλήσεις μας.

«Τούτα τά πράγματα δεν βγαίνουν στην δημοπρασία.

είναι τού καθενός μια παρηγοριά, ένα στήριγμα, μια επίσκεψη, πού υπηρετεί την ψυχή και δυναμώνει τον πόθο.

Πάντα, μετά από κάθε δυνατό πειρασμό, ό καλός Θεός φρόντιζε να με παρηγορήσει, γιατί δεν θα μπορούσα ποτέ μόνη μου να βαστάξω τόσο σταυρό.[...]

Μια φορά, ενώ προσευχόμουν, κοίταζα μια μικρή εικόνα της Παναγίας πού κρατούσε τον Χριστό ξαφνικά είδα την μορφή τού Χριστού, πού βρισκόταν πάνω στην εικόνα, να μεγαλώνει, να μεγαλώνει και να παίρνει ανθρώπινες διαστάσεις. Τά έχασα! Ένα φως πλημμύρισε όλο το δωμάτιο και ή καρδία μου γέμισε από μια ανέκφραστη αγαλλίαση. Κατέβηκε ό Χριστός, ολοζώντανος, από την εικόνα και ήλθε, δεν ξέρω πώς... και στάθηκε πίσω μου! Έβαλε τά χέρια Του στους ώμους μου και έγειρε την κεφαλή Του πάνω μου. 

Έσκυψε το θείο Του πρόσωπο και το ακούμπησε στο δικό μου και με χάιδεψε πατρικά, σαν ένα δείγμα Αγάπης και παρηγοριάς. Όπως δηλαδή αγαπάς ένα πλάσμα και θέλεις να τού δείξεις την Αγάπη σου; Έτσι! Με έπιασε μια τρεμούλα και στενοχωρήθηκα συνάμα, επειδή ήμουν τόσο ανάξια και δεν μπορούσα να αντέξω την Αγάπη Του. Ένιωσα τόση πατρική Αγάπη, τόση δύναμη και τόση παρηγοριά..., αν και δεν μού είπε τίποτε. Ή παρουσία Του όμως κατέλυσε κάθε λόγο. Ήμουν ανάξια και αδύνατη, για να δεχθώ τον πλούτο της χρηστότητός Του. Εγώ, το ανάξιο πλάσμα, να γίνω μέτοχος της θείας Του Αγάπης! Βλέπετε, αδελφές, εχρειάζετο μια τέτοια παρηγοριά, γιατί ποιος άλλος θα με στήριζε; Όλοι ήσαν ενάντιοι και έτσι έχρειάσθη ό μέγας Θεός να μου δείξει έμπρακτα δεν θα με αφήσει μόνη 

μου. Αν ό Θεός δεν βοηθούσε, πώς θα μπορούσα εγώ να αντέξω τόση δοκιμασία εκείνους τούς καιρούς;

Έμνήσθην ημερών αρχαίων Επιλείψεί γάρ με ό χρόνος διηγούμενουν, αναφέρει και στον Απόστολο, αδελφές. Μην τά σκέφτεστε αυτά πού είπαμε τώρα. Είναι προσωπικά βιώματα και εμπειρίες τού καθενός. Εσείς πήρατε την απόφαση, να ξέρετε ότι πρέπει να ευαρεστήσετε τον Κύριο. Να τον νιώσετε μέσα σας, δικό σας. Εγώ θέλω να είμαι σύμφωνη με την δική σας προσευχή και ελπίζω να βοηθήσω σύμφωνα με τις ευχές σας. Έχω την εντύπωση ότι είσαστε νούσιμες, κόρη μου. Όταν είσαι νούσιμος, θα διάλεξης την αρετή. Λέει και ή ακολουθία τού Σχήματος: Όντως καλόν έργον έξελέξω, άλλ ’ άν και τελείωσης. Την απόφαση πού πήραμε, την πραγματοποιήσαμε, αλλά αυτό πού μακαρίζεται είναι το τέλος.

Τά λέω, αδελφές, και πιστεύω ότι ό καλός Θεός είναι μαζί μας, στην καθεμιά βοηθός, στον καθένα πού ζητά πνευματική ζωή. Για να πάρετε θάρρος, τόλμησα και τά είπα. Τόσα χρόνιοι, ποτέ μου, δεν άνοιξα το στόμα μου να πω τέτοιες ιστορίες, όμως τώρα, ή Αγάπη για την προκοπή σας με παρεκίνησε».

 
 ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. Η ΜΑΚΑΡΙΣΤΗ ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΧΑΡΙΘΕΑ. ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓΙΟΥ ΗΡΑΚΛΕΙΔΙΟΥ , ΛΕΥΚΩΣΙΑ, ΚΥΠΡΟΣ. 2015