Οι αλυσίδες σίγουρα συνδέονται με σκλαβιά, βασανιστήρια, εξανδραποδισμούς. Εδώ όμως στην Κεφαλονιά κάποιες αλυσίδες συνδέονται με την ελευθερία, την αγάπη, τη νίκη. Είναι οι αλυσίδες που φυλάσσονται στην Παναγία τη Στεφάνα και στην Παναγία την Κεχριωνιώτισσα, ως σύμβολα απελευθέρωσης, τεκμήρια θαύματος, λόγω της αγάπης της Θεομήτορος για τον βασανισμένο άνθρωπο.
Και οι δύο εκκλησίες γιορτάζουν απόψε τον εσπερινό της απόδοσης της Κοιμήσεως της Θεοτόκου.
“Μετά τον Άγιο Γεράσιμο έφερναν ανθρώπους υπό πνευμάτων ακαθάρτων κατειλημμένους και στην Παναγία τη Στεφάνα. Πολλές φορές η Παναγία έκανε το θαύμα της και αυτά τα καημένα πλάσματα, που δεν μπορούσε κανείς να τα κάνει καλά και τα είχαν αλυσοδεμένα, ελευθερώνονταν από τα κακά πνεύματα. Έφευγαν υγιείς, 'ιματισμένοι και σωφρονούντες', ευγνώμονες και άφηναν στην εκκλησιά τις αλυσίδες εις ανάμνηση του θαύματος”. Έτσι μας έλεγε ο π. Γεράσιμος μαζί με τον εφημέριο του ναού, τον αγαπητό π. Διονύσιο και μας έδειχναν τις αλυσίδες, που φυλάσσονται κάτω από τον θρόνο της Παναγίας.
Οι άλλες αλυσίδες είναι σε εκκλησία της Παναγίας στον Κεχριώνα, έξω από το Ληξούρι. Αυτό κι αν είναι θαύμα συγκλονιστικό!!!
Στις 23 Αυγούστου το 1694 η Παναγία έφερε επί πτερύγων ανέμων από τα μπουντρούμια της Μπαρμπαριάς στον Κεχριώνα τρεις Κεφαλλονίτες, τον Ιάκωβο, τον Γεώργιο και τον Ιωάννη, που Βερβερίνοι πειρατές είχαν συλλάβει στη θάλασσα και τους κρατούσαν αλυσοδεμένους.
Οι απελπισμένοι Κεφαλλήνες, παραμονή του εορτασμού της Παναγίας, νοστάλγησαν τον Κεχριώνα. Ευχήθηκαν να μπορούσαν να προσκυνήσουν στην Παναγία την Κεχριωνιώτισσα. Από την καταπόνηση τούς πήρε ο ύπνος και ξύπνησαν ακούγοντας λάλημα πετεινού. Απορημένοι είδαν ότι βρίσκονταν σε ένα γεφυράκι κοντά στο ναό, στον Κεχριώνα. Η Παναγία, όχι μόνο τους χάρισε την ελευθερία τους, αλλά τους έφερε και στον τόπο τους. Χύνοντας δάκρυα ευγνωμοσύνης αναφώνησαν:
“Παναγία Θεοτόκε, επήκουσας της δεήσεως ημών και επετέλεσας το μέγα και καταπληκτικόν θαύμα Σου, σώσασα ημάς εκ των δεσμών. Ιδού ημείς ελεύθεροι”.
“Ιδού και οι αλυσίδες που άφησαν στο ναό Της να μαρτυρούν στις ερχόμενες γενιές το μεγάλο θαύμα που επετέλεσε”, αντηχεί ακόμη η φωνή του π. Γεράσιμου στα αυτιά μας και τα μάτια μας είναι σαν να τον βλέπουν πάλι από τον εσπερινό της Παναγίας της Στεφάνας στα Τρωϊαννάτα να φεύγει γρήγορα για να πάει να συνεχίσει τον όρθρο στον Κεχριώνα. Και πάντα με την ηλικιωμένη Τασία Βανδώρου, που για χρόνια, όλοι εδώ το ξέρουν, την είχε υπό την προστασία του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου