ΥΜΝΟΣ ΣΤΟΝ ΆΓΙΟ ΜΑΡΤΥΡΑ ΠΟΝΤΙΟ. ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΑΧΡΙΔΟΣ.

Ο Πόντιος περπατούσε με τον φίλο τον Βαλέριο, αλλά ή καρδιά του ήταν περίλυπη.

Ο πατέρας και ή μητέρα του ήταν άρχοντες της Ρώμης άλλα ή δική του ψυχή άπό ένα έρώτημα βασανιζόταν: όλη ή σοφία του κόσμου, πώς είναι μύθος του φαινόταν

- ώ, που είναι ή άλήθεια:», ρωτούσε.

Την άλήθεια αναζητούσε!

Απορροφημένοι στις σκέψεις βάδιζαν και οί δυό, κοντά σέ μία χριστιανική εκκλησία, περί τον έσπερινό. Εισοδεύοντες αντίκρισαν μεγαλείο- είδαν το μεγαλείο του Θεού, μέσα στην εκκλησία και άκουσαν εξαίσια ψαλμωδία:

 τά είδωλα των έθνών, άργύριον και χρυσίον, έργα χειρών ανθρώπων-

στόμα έχουσι, και ού λαλήσουσιν,

 οφθαλμούς έχουσι, και ούκ όψονται,

 ώτα έχουσι, και ούκ άκούσονται,

 ρίνας έχουσι, και ούκ όσφρανθήσονται,

 χείρας έχουσι, και ού ψηλαφήσουσι,

 πόδας έχουσι και ού περιπατήσουσιν,

ού φωνήσουσιν έν τω λάρυγγι αύτων.

όμοιοι αύτοις γένοιντο οι ποιούντες αυτά και πάντες οί πεποιθότες έπ αύτοις» .

Οί δύο περίλυποι νέοι, σκλάβοι των ειδώλων, ακόυσαν τούς λόγους αυτούς και ρίγησαν. Έπειτα πλησίασαν στην εικόνα τού Χριστού, και άνοιξαν τις καρδιές τους στον σεβαστό ιερέα.

 Ό ιερέας τούς άποκάλυψε την άληθινή Πίστη και τούς έδειξε πώς ή ειδωλολατρία είναι αιμοσταγής, είναι μια ανοησία.

Οι δύο ευγενείς νέοι, παρότι γνωστοί και σ' όλη τη Ρώμη σεβαστοί, είσήλθαν στην Εκκλησία- προσήλθαν περίλυποι και σκυθρωποί αλλά μετά πρόβαλλαν χαρούμενοι και λαμπεροί.


ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. Ο ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΑΧΡΙΔΟΣ. ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΤΗΣ ΑΧΡΙΔΟΣ. ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2018