Θυμάμαι
πως σε παιδική ηλικία πήγα να συνεργαστώ με τον πατέρα μου - εργαζόταν ως οδηγός
και οδηγούσε γαλακτοπαραγωγούς για καλοκαιρινό άρμεγμα, περίπου οκτώ χιλιόμετρα
μακριά. Και ενώ οι γαλακτοπαραγωγείς εργαζόντουσαν , βοηθούσαμε μαζί τους.
Θυμάμαι: περπατούσαμε μαζί του στα
καλάμια, ήμουν οκτώ ετών, γύρω από τα καλάμια, για μένα, ήταν ψηλά και άγρια.
Και ξαφνικά αισθάνθηκα τόσο τρομερά! Φαινόταν ότι κάποιο φίδι θα έσκαγε έξω ή
θα έπεφτε σαν ένα άγριο θηρίο επάνω μας .Ρωτώ
τον πατέρα μου με αμηχανία:
-
Μπαμπά, δεν φοβάσαι;
Και
απάντησε:
"Όταν
περπατάς με προσευχή, τίποτα δεν είναι τρομακτικό!"
Το
θυμάμαι όλη μου τη ζωή.
Ο
ιερέας Δημήτρης Γαβριλόφ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου