Στους νεομάρτυρες δόθηκε απ’ ευθείας ανάβαση προς τον ουρανό. Εμείς πορευόμαστε μάλλον σε μια ανηφόρα, όμως η ουσία του αγώνα είναι η ίδια: Ή είσαι με τον Θεό ή όχι.

 

 

Η ουσία του αγώνα είναι η ίδια ανά πάσα στιγμή

 

Ο Επίσκοπος Ταρ και Τιουκάλινσκ Σαββάτιος (Ζαγκρεμπέλνι):

 

 

   

 

- Παλιά οι χριστιανοί έψαχναν να βρουν έναν τρόπο να υποφέρουν για τον Χριστό, μόνο για να διατηρήσουν την πίστη, για να μην παραιτηθούν. Σήμερα οι χριστιανοί, που είναι διαποτισμένοι με αυτό το πνεύμα, αναζητούν κάποιον να τον βοηθήσουν. Ο άνθρωπος δεν είναι σε θέση να βοηθά τον άλλον, αν δεν πονέσει από τη θλίψη του, τη λύπη του, αν δεν μοιραστεί τον πόνο του για να τον ανακουφίσει. Και αυτό είναι πνεύμα μαρτυρίου. Σ' αυτό το νόημα η διακονία της ευσπλαχνίας είναι ενωμένη με το πνεύμα του μαρτυρίου.

 

Οι άγιοι Πατέρες γράφουν ότι μάρτυρας που δεν έχει έλεος δεν εκτελεί τον άθλο του για χάρη του Χριστού. Δεν μπορεί να υποφέρει για τον Χριστό, ακόμα και υπομένοντας τα πάντα μέχρι τέλος. Υπάρχει μια γνωστή ιστορία, όταν δύο αδέλφια τσακώθηκαν. Ο ένας από αυτούς μεταφέρθηκε σε θάλαμο για βασανιστήρια και ο άλλος απλώς συνελήφθη: "Πώς γίνεται ο αδερφός μου τώρα να γίνει μάρτυρας για τον Χριστό..." -έτρεξε, έπεσε στα γόνατά του μπροστά του και άρχισε να ζητά συγχώρεση. Αλλά εκείνος αγνόησε το αίτημά του και η χάρη αποχώρησε από αυτόν, οπότε, ακόμη και όταν έφτασε στον τόπο των βασανιστηρίων, φοβήθηκε και λιγοψύχησε. Ενώ εκείνος που ζήτησε συγχώρεση, έγινε μάρτυρας στη θέση του (1) История Саприкия и Никифора // Синаксарь: Жития святых Православной Церкви: в 6 т.: М. Изд-во Сретенского монастыря, 2011 / т. 3. С. 604..

 

Η ζωή είναι δυναμική.

 

Ο Ιωάννης ο Πρόδρομος, κηρύττοντας, πρωτ' απ' όλα καλεί: «Μετανοεῖτε...Ἑτοιμάσατε τὴν ὁδὸν κυρίου, εὐθείας ποιεῖτε τὰς τρίβους αὐτοῦ» (Μθ. 3:3). Αν προστρέξουμε στην αρχική πηγή - τον προφήτη Ησαΐα, τότε διαβάζουμε: «πᾶσα φάραγξ πληρωθήσεται καὶ πᾶν ὄρος καὶ βουνὸς ταπεινωθήσεται, καὶ ἔσται πάντα τὰ σκολιὰ εἰς εὐθεῖαν καὶ ἡ τραχεῖα εἰς ὁδοὺς λείας» (Ησ. 40: 3- 4).

 

Οι ερμηνευτές εξηγούν αυτήν την εικόνα ως εξής: "Προκειμένου να ισιώσουμε για τον Θεό τους δρόμους και τα μονοπάτια στις καρδιές μας και να γεμίσουμε αρετές και να ταπεινωθούμε με ταπεινοφροσύνη, να μεταβάλουμε το στραβό σε ίσιο... και μ' αυτόν τον τρόπο ν’ αξιωθούμε να δούμε [και να φανερώσουμε] τη δόξα του Κυρίου και τη σωτηρία του Θεού" (2) Творения Блаженного Иеронима, ч. 8. Киев, 1882. С. 141.

 

Στους νεομάρτυρες δόθηκε απ’ ευθείας ανάβαση προς τον ουρανό. Εμείς πορευόμαστε μάλλον σε μια ανηφόρα, όμως η ουσία του αγώνα είναι η ίδια: Ή είσαι με τον Θεό ή όχι.

 

Τα πάθη μας είναι αυτά που εμποδίζουν τη διακονία μας στον Θεό και στον συνάνθρωπο, εμποδίζουν την πορεία του Θεού στην καρδιά μας και τον δρόμο μας προς τον συνάνθρωπο.

 

Εάν στην Έσχατη Κρίση ο Κύριος φανερωθεί με μορφή ζητιάνου, φυλακισμένου, αρρώστου -που έχει ανάγκη να τον επισκεφθεί κανείς (συγ. Μθ. 25:34-46)- η πορεία της σωτηρίας μας είναι δρόμος προσέγγισης προς τέτοιους ανθρώπους. Το να ευαρεστούμε τον Θεό είναι ακριβώς ευθυγράμμιση του δρόμου της ψυχής μας, καθαρίζοντας τον εαυτό μας από τις αμαρτίες. Να συγχωρέσουμε, να χαμογελάσουμε, να ειρηνεύσουμε, να βοηθήσουμε, να υποστηρίξουμε κάποιον -έστω απλώς να μην κρατάμε κακία. Και αυτό, επίσης, είναι απελευθέρωση της δικής μας ψυχής και του πλησίου από τα δεσμά και από τις πληγές του μισανθρωπισμού, από τη στέρηση του λόγου του Θεού.

 

Στους νεομάρτυρες δόθηκε απ’ ευθείας ανάβαση προς τον ουρανό. Εμείς πορευόμαστε μάλλον σε μια ανηφόρα, όμως η ουσία του αγώνα είναι η ίδια: Ή είσαι με τον Θεό ή όχι. Αυτοί ευλογούσαν και προσευχόντουσαν για τους δήμιούς τους, ενώ εμάς το παραμικρό μάς κάνει κακούς... Αυτή είναι η αφορμή, για να ζητάμε από τους νεομάρτυρες την προστασία από τον αόρατο εχθρό, για βοήθεια στην κάθαρση της ψυχής, στη συμμόρφωση της ψυχής κατά το Ευαγγέλιο.