Τας
θύρας, τας θύρας;
Μεγάλη
Είσοδος, Πληρωτικά. Ο λειτουργός στην Ωραία Πύλη προσκαλεί άπαντες στον της
Αγάπης ασπασμό. Επιστροφή στον Τάφο και αποκάλυψη του Σώματος και του Αίματος.
"Τας θύρας! Τας θύρας!" κράζει ο θύτης. Κλείστε τις πόρτες τάχιστα,
όσοι δεν δύνανται να μετέχουν στο Μυστήριο να βρεθούν εκτός. Άλλωστε απ' εδώ
και πέρα τίποτα δεν προσφέρεται ως πληροφορία στοχεύουσα στο νοητικό μας, ει μη
μόνον ως μετοχή, γεύση Θεού, κατάλυση, βρώση και πόση Αυτού που αεί τρέφει τα
μέλη της Εκκλησίας του εκ των ιδίων μελών του. Ανάγνωση του Συμβόλου της
Πίστεως, ως επικύρωση ότι όσοι μείναμε εντός έχουν ταυτότητα πίστεως και βιωτής
και ταυτοχρόνως γνωρίζουμε ότι μετέχουμε ως λογικά όντα σε κάτι που ξεπερνά
κατά πολύ κάθε λογική δίχως να την καταργεί. Μια ισχνή φωνή, μόνη, δίχως
συντροφιά ξεκινά στην τοπική διάλεκτο να προφέρει την πίστη των Συνοδών. Πού
είναι οι άλλοι; Σκέφτομαι. Πόσο ακόμα η πόρτα θα μένει κλειστή δίχως κανέναν
ούτε έξω ούτε μέσα. Που είναι τα Μέλη; Τι γίνεται το Σώμα. Ποια πανδημία μας
αποξενώνει; Πόσοι θα επιστρέψουν ζωντανοί; Ποιες θύρες καλούμε μηχανικά να
κλείσουμε, αυτές που και σήμερα δεν άνοιξαν;
Ώρες-
ώρες εύχομαι να κρατούσε η προετοιμασία της Προθέσεως αιώνια. Εύχομαι να μπορούσα
να μνημονευω συνεχώς όλα τα αδέλφια μου ξανά και ξανά. Για να τα έχω κοντά μου
ως ονόματα, ως εικόνες, ως ψύχουλα, ως το αιώνιο παρόν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου