Ἡ βασιλεία τοῦ Χριστοῦ δέν εἶναι ἐκ διαδοχῆς ἢ ἐκλογῆς ἢ κατακτήσεως βιαίας, ἀλλ ἐξ ἀμέσου καί εἰδικῆς ἀναδείξεως τῆς θείας θελήσεως καί βουλῆς. Ἀλλά καί ἡ φύσις της δέν εἶναι κοσμική. Εἶναι βασιλεία ἐντός τῶν καρδιῶν καί τῶν συνειδήσεων τῶν ἀνθρώπων καί τά πλούτη της εἶναι πνευματικά, αἱ δυνάμεις της πνευματικαί καί πᾶσα ἡ δόξα αὐτῶν ὡσαύτως. Ἀλλά καί τά ὃπλα της εἶναι πνευματικά καί οὐδέποτε χρησιμοποιεῖ κοσμικήν δύναμιν πρός ὑπεράσπισιν καί πρός στερέωσιν ἑαυτῆς, οὒτε διεξάγεται κατά τρόπον ἐπιβλαβῆ εἰς τούς ἡγεμόνας καί τάς βασιλείας τοῦ κόσμου. Ἡ βασιλεία τοῦ Χριστοῦ καί ἑπομένως ἡ βασιλική του ἐξουσία οὐσιαστικά ἀρχίζει ἀπό τόν Σταυρό καί κορυφώνεται στόν θρίαμβο τῆς Ἀναστάσεως, ὁπότε ὁριστικά πιά "εἰσῆλθεν εἰς τήν δόξαν αὐτοῦ". Δέν ἀποτελεῖ ἑπομένως ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ ντροπή γιά τόν ἲδιο, γιατί διά μέσου του μπῆκε καί ὡς ἂνθρωπος στή δόξα του, αὐτή τή δόξα πού εἶχε πρίν νά δημιουργηθῆ ὁ κόσμος. Προηγεῖται ὁ ἀκάνθινος στέφανος καί ἀκολουθεῖ ὁ φωτοστέφανος τῆς δόξας τοῦ Οὐρανοῦ. ἱερομ Εὐσεβίου, "Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΜΟΥ ΚΙ ΕΓΩ".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου