(να θυμάμαι)
«Δεν θα σε απαρνηθώ έστω κι αν χρειαστεί να πεθάνω μαζί σου» λέει με θέρμη ο Πέτρος στον Ιησού. Η αγάπη του είναι σταθερή και η πίστη του τεράστια. Κι όμως: «Σε βεβαιώνω πώς αυτή τη νύχτα προτού λαλήσει ο πετεινός θα με απαρνηθείς τρεις φορές» του λέει ο Ιησούς. Η πίστη του αποδεικνύεται μια πίστη από άχυρο. Ο Πέτρος Τον απαρνήθηκε τρεις φορές και τότε θυμήθηκε τα λόγια Του κι «ἔκλαυσε πικρῶς».
Ο Μάσιμο Ρεκαλκάτι, Ιταλός ψυχαναλυτής, μας λέει κάτι σημαντικό για την προδοσία, την αγάπη και τα δάκρυα του Πέτρου:
«Τα δάκρυα του Πέτρου διδάσκουν κάτι βασικό για τη φύση της ανθρώπινης αγάπης . Υπάρχει πάντοτε η πιθανότητα να πέσουμε στο βάραθρο της προδοσίας, να αποδειχτούμε ανακόλουθοι ή και αντιφατικοί ως προς τα ίδια μας τα λόγια, να σφάλουμε, να αποτύχουμε, να προδώσουμε την επιθυμία μας. Αλλά εάν μάθουμε να κατανοούμε την ίδια μας την ασυνέπεια, την ίδια μας την αντίφαση, το ίδιο μας το λάθος, την ίδια μας την αποτυχία, τότε η προδοσία δεν εμποδίζει την αγάπη, αλλά την αποκαθιστά, την ενδυναμώνει, την εδραιώνει. Το κλάμα του Πέτρου δεν δηλώνει το τέλος μιας αγάπης αλλά το ξαναξεκίνημά της μετά την πτώση. Ιδανική αγάπη δεν υπάρχει, αγάπη χωρίς έλλειψη και χωρίς αντιφάσεις δεν βρίσκεται στον ανθρώπινο βίο».
(Μάσιμο Ρεκαλκάτι, Η Νύχτα της Γεθσημανή, εκδόσεις Κέλευθος)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου