Το δωράκι της φτωχής . Από τον βίο των Αγίων Αναργύρων Κοσμά και Δαμιανού εξ Ασίας

 

Εκείνη την εποχή ζούσε μια γυναίκα που την έλεγαν Παλλαδία. Η Παλλαδία υπέφερε από μια βαριά ασθένεια και βρισκόταν πολύ καιρό στο κρεβάτι. Οι Άγιοι Ανάργυροι, που όχι μόνο δέχονταν τους αρρώστους, αλλά τους αναζητούσαν κιόλας στα σπίτια τους, επισκέφθηκαν και αυτή την γυναίκα. Μόλις μπήκαν στο σπίτι της κι αφού εξήγησαν τον λόγο που βρίσκονταν εκεί, τη θεράπευσαν.

 

Η Παλλαδία, γεμάτη χαρά και ικανοποίηση για την παράδοξη θαυματουργία των Αγίων, θέλησε να τους ευχαριστήσει και να τους ανταμείψει. Δεν ήξερε όμως, με ποιο τρόπο θα το πετύχαινε αυτό. Γι’ αυτό, σαν ένα ελάχιστο δώρο της βαθιάς της ευχαριστίας κι ευγνωμοσύνης πρόσφερε στους Αγίους Αναργύρους τρία αυγά. Οι Άγιοι, όπως πάντα, δεν δέχτηκαν το δώρο αυτό, γιατί θα ήταν σαν να λάμβαναν μισθό.

Η γυναίκα, όμως, στεναχωρήθηκε πάρα πολύ. Γι’ αυτό «παραμόνευε» για να βρει μια ευκαιρία να τους τα δώσει κι έτσι μια μέρα ξεμονάχιασε το μικρότερο από τους δύο αδελφούς, τον Άγιο Δαμιανό, και με δάκρυα στα μάτια, του είπε : «Γιατί με περιφρονείτε; Γιατί δε δέχεσθε το δωράκι μου αυτό, σαν να ήταν σιχαμερό και βδελυκτό; Μήπως επειδή είμαι φτωχή και είναι μικρό; Σε παρακαλώ πολύ, να μη με πικράνεις άλλο, αλλά να δεχτείς το μικρό αυτό δώρο σαν να ήτανε μεγάλο.»

Με το που άκουσε αυτά τα λόγια ο Άγιος, ράγισε η καρδιά του, λυπήθηκε τη γυναίκα και πήρε τα τρία αυγά. Όταν, μετά από μερικές μέρες, ο Άγιος Δαμιανός ανέφερε το γεγονός στον μεγαλύτερο αδελφό του, τον Άγιο Κοσμά, εκείνος στεναχωρήθηκε πάρα πολύ και έκανε αυστηρές παρατηρήσεις στο μικρότερο αδελφό του, γιατί παρέβηκε την υπόσχεση που και οι δύο είχαν δώσει στον Θεό, ότι δηλαδή δε θα έπαιρναν χρήματα από καμία θεραπεία. Θύμωσε μάλιστα τόσο πολύ, που ζήτησε όταν πεθάνουν να μη τους θάψουν μαζί.

 

Ο Άγιος Κοσμάς νόμιζε ότι ο αδελφός του δέχθηκε τα τρία αυγά σαν αντάλλαγμα στη θεραπεία που προσέφεραν στην φτωχή γυναίκα και όχι ότι τα πήρε απλά για να μην τη στεναχωρήσει. Ο Θεός, όμως, που γνώριζε τις πραγματικές προθέσεις του Αγίου Δαμιανού, δεν άφησε τον Άγιο Κοσμά να καταβάλετε από την θλίψη και την στεναχώρια, αλλά του φανέρωσε σε όραμα τον πραγματικό σκοπό του αδελφού του. Αμέσως, ο Άγιος Κοσμάς έτρεξε στον αδελφό του και του ζήτησε συγγνώμη και του είπε ότι μετάνιωσε που ζήτησε να μην ταφούν μαζί. Το όραμά του όμως δεν το φανέρωσε στους ανθρώπους.

Αρκετό καιρό αργότερα, οι Άγιοι περιόδευαν στην Ασία όπου παρείχαν τις υπηρεσίες τους στους ανθρώπους. Όταν έφτασαν , στη χώρα Φερεμάν, ο Άγιος Δαμιανός αρρώστησε και εκοιμήθη εν Κυρίω. Τη ψυχή του, την παρέλαβαν άγγελοι και τη μετέφεραν στην επουράνια Βασιλεία του Θεού. Ο Άγιος Κοσμάς, μαζί με άλλους χριστιανούς, παρέλαβαν το Άγιο λείψανό του Αγίου και το ενταφίασαν εκεί. Λίγες μέρες αργότερα εκοιμήθη και ο Άγιος Κοσμάς.

 

Η φωνή της Καμήλας

 

Όταν εκοιμήθη ο Άγιος Κοσμάς, οι χριστιανοί είχαν υπόψη τους την παλιά επιθυμία του Αγίου, δηλαδή να μην τους θάψουν μαζί στον ίδιο τάφο και δεν γνώριζαν το όραμα του Αγίου Κοσμά. Ο Θεός, όμως, θέλησε να δείξει το θέλημά του και μάλιστα με τρόπο που δεν το περίμενε κανένας. Αυτή τη φορά δεν έστειλε φωνή ούτε από τον ουρανό ούτε μέσω κάποιου αγγέλου, αλλά αποφάσισε να μιλήσει μέσω μίας καμήλας, της οποίας, μάλιστα, το πόδι είχε θεραπεύσει ο Άγιος Κοσμάς από σοβαρή ασθένεια, πριν από καιρό. Άλλωστε, ο ίδιος ο Θεός είχε πει άλλοτε πως «οι λίθοι κεκράξονται».

Την στιγμή, λοιπόν, της απορίας των χριστιανών, η καμήλα μίλησε με ανθρώπινη ομιλία και είπε ότι το θέλημα του Θεού είναι να ταφούν και οι δύο αδελφοί μαζί. Αμέσως μετά η καμήλα έφυγε μόνη της για το βουνό. Μετά από αυτό το θαύμα, έθαψαν και τους δύο αδελφούς μαζί.