«Στην παιδική μου ηλικία και αργότερα, στα ενήλικα μου χρόνια, άκουγα συχνά από τη μητέρα μου το περιστατικό που διηγούνταν σε μέλη της οικογένειας ή σε γνωστούς και φίλους μας, ειδικά σε αυτούς που έβριζαν.
Ήταν αυτόπτης μάρτυρας και έγινε παρουσία της.
Ήταν κορίτσι και γύριζε βιαστικά από τη δουλειά στον κήπο.
Περνούσε από ένα εργοτάξιο που το εγκατέλειπαν οι εργάτες.
Ο ένας γύριζε βιαστικά στο εργοτάξιο. Ξέχασε την τσάντα του. Θυμωμένος και έξαλλος, καταράστηκε τον Θεό με κάθε τρόπο και κάθε στόμα.
Όταν πήρε την τσάντα και γύρισε πίσω, χωρίς προηγούμενη βροντή, καταιγίδα ή οτιδήποτε υποδηλώνει κακοκαιρία, σε ειρήνη, ησυχία και ηλιόλουστο περιβάλλον, κεραυνός χτύπησε και σκότωσε τον ορκιστή επιτόπου.
Ο μικρός κόσμος και η μητέρα μου έμειναν πετρωμένοι από απορία και φόβο.
Γι’ αυτό πάντα φοβόταν τις βρισιές, κυρίως το να βρίζει τον Θεό».
Ηγούμενος Gavrilo Raletinački
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου